Ateryna Boyera
| Atherina boyeri[1] | |||
| Risso, 1810 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ateryna Boyera | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Ateryna Boyera[3], ateryna zwyczajna[3], aterynka śródziemnomorska[4] (Atherina boyeri) – gatunek ryby z rodziny aterynowatych (Atherinidae).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Wschodni Atlantyk od Holandii i Wysp Brytyjskich po Mauretanię oraz Morze Śródziemne Czarne (podgatunek A. boyeri pontica – aterynka czarnomorska[4]) i Kaspijskie (podgatunek A. boyeri caspia – aterynka kaspijska[4]). Introdukowana w Jeziorze Aralskim.
Występuje w płytkich, przybrzeżnych wodach morskich, ujściach rzek, oraz w słodkowodnych jeziorach w zlewisku Morza Śródziemnego. Żyje w ławicach w przypowierzchniowych warstwach wody, jedynie zimą schodzi w głębsze warstwy wody.
Cechy morfologiczne
[edytuj | edytuj kod]Ciało smukłe, silnie wyciągnięte, półprzezroczyste, dorastające do 20 cm długości, zakończone spiczastym pyskiem, z szerokim otworem gębowym, skierowanym skośnie ku górze. Oczy duże o średnicy większej od długości pyska. Łuski średniej wielkości, 45 wzdłuż linii ciała. Linia boczna niewyraźna. Płetwa grzbietowa dwudzielna z odstępem dwa razy większym od średnicy oka. W pierwszej płetwie grzbietowej 7–8 cienkich, ciernistych promieni, w drugiej 1 twardy i 11 miękkich promieni. Płetwa odbytowa położona jest na wysokości drugiej płetwy grzbietowej. Zawiera 1 twardy i 11–15 miękkich promieni.
Grzbiet i boki ciała są zielonkawoszare do zielonkawoniebieskich, na bokach widoczna srebrzysta wstęga o szerokości mniejszej niż średnica oka, brzuch białawy. Czarne punktowanie na krawędziach łusek.
Odżywianie
[edytuj | edytuj kod]Ateryna Boyera żywi się planktonem, a w Morzu Czarnym również fauną denną.
Rozród
[edytuj | edytuj kod]Trze się od V do VIII na zarośniętych, słonawych lub słodkich płyciznach. Ikra przyczepia się do roślinności zanurzonej za pomocą specjalnych nitkowatych bisiorów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Atherina boyeri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Atherina boyeri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- ↑ a b c Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7. – opisana jako ateryna zwyczajna (Atherina mochon) i ateryna Boyera (Atherina boyeri) – obecnie traktowane jako jeden gatunek.
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
- Atherina boyeri. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 5 września 2009]
- Kottelat, M. & J. Freyhof (2008) Handbook of European Freshwater Fishes. Kottelat, Cornol, Switzerland and Freyhof, Berlin, Germany. Publications Kottelat. Handbook of European Freshwater Fishes.