Przejdź do zawartości

As-Safira

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
As-Safira
Państwo

 Syria

Muhafaza

Aleppo (muhafaza)

Populacja (2010)
• liczba ludności


123 353

Położenie na mapie Syrii
Mapa konturowa Syrii, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „As-Safira”
Ziemia36°08′N 37°38′E/36,133333 37,633333

As-Safira (arab. السفيرة) – miasto w Syrii, w muhafazie Aleppo. Według danych szacunkowych na rok 2010 liczy 123 353 mieszkańców[1].

Archeologia

[edytuj | edytuj kod]

Tall as-Safira, miasto leżące ok. 25 kilometrów na południowy zachód od Aleppo, znane jest jako miejsce, w którym w latach dwudziestych XX wieku odnaleziono tzw. stele z Sefire – trzy bazaltowe stele z wyrytymi na nich aramejskimi inskrypcjami[2][3]. Datowane na połowę VIII w. p.n.e., uważane są one za jedno z najważniejszych źródeł informacji o języku aramejskim w 1 połowie I tys. p.n.e.[3]. Stele I i II znajdują się obecnie w Muzeum Narodowym w Damaszku, natomiast stela III w Muzeum Narodowym w Bejrucie[3]. Znajdujące się na stelach inskrypcje są najstarszymi znanymi tekstami aramejskimi, ale fragmentaryczny stan ich zachowania nie pozwala ustalić, czy są one powiązane ze sobą[3]. Inskrypcje te zawierają tekst traktatu (lub traktatów), który Mati’ilu, król aramejskiego królestwa Arpad (znanego też jako Bit-Agusi) zawarł z Bar-Ga’jahiem, królem Ktk[3]. Traktat ten podpisany być musiał przed 740 r. p.n.e., gdyż w tym roku asyryjski król Tiglat-Pileser III podbił królestwo Arpad/Bit-Agusi[3]. Z traktatu wynika, iż w zawartym pakcie nadrzędną rolę odgrywał Bar-Ga’jah, który miał za sobą poparcie Asyryjczyków[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. World Gazetter: as-Safīrah. [dostęp 2011-10-04].
  2. Radner K., Provinz. C, w: Reallexikon ... , s. 58.
  3. a b c d e f g hasło Sefire, w: Bryce T., The Routledge ... , s. 628

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • hasło Sefire, w: Bryce T., The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia, Routledge 2013, s. 628.
  • Radner K., Provinz. C, w: Reallexikon der Assyriologie, tom XI (Prinz, Prinzessin – Samug), Walter de Gruyter, Berlin – New York 2006-2008, s. 42–68.