Argot

Argot – zestaw jednostek językowych (niekiedy odrębny język) właściwy dla wyodrębnionej grupy społecznej lub zawodowej, kojarzony głównie z mową środowisk dewiacyjnych i ezoterycznych. Termin wywodzi się od francuskiego wyrazu argot, określającego pierwotnie mowę przestępców, która służyła im do izolacji społecznej i tajnego komunikowania się.

Określenie „argot” nie znajduje szerokiego zastosowania we współczesnym językoznawstwie; spotykane jest głównie w pracach rosyjskich lingwistów, dla których równoznaczne jest przede wszystkim z tajnymi wariantami języka, odróżnianymi od żargonów, rozumianych przez nich jako odmiany o funkcji ekspresywnej. Na gruncie językoznawstwa polskiego termin argot, uznawany za nacechowany emocjonalnie, został w dużej mierze porzucony na rzecz takich terminów, jak: „gwara środowiskowa”, „gwara zawodowa”, „żargon”, „slang”. Współcześni autorzy francuscy rozumieją pod tym pojęciem elementy ekspresywne o pochodzeniu środowiskowym, funkcjonujące na gruncie powszechnej mowy potocznej. W takim rozumieniu argot częściowo pokrywa się z pojęciami langage familier i langage populaire. Bogdan Walczak zdefiniował francuski argot jako „najniższy stylistycznie rejestr potocznej odmiany języka ogólnego”.

Zobacz też

• argotyzm

Bibliografia

• JanJ. Kortas JanJ., Terminy «argot», «argotyzm» w polskiej nomenklaturze językoznawczej, „Poradnik Językowy”, 2003 (7), Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, s. 26–35, ISSN 0551-5343 .
• StanisławS. Dubisz StanisławS., HalinaH. Karaś HalinaH., NijolaN. Kolis NijolaN., Dialekty i gwary polskie, Wiedza Powszechna, 1995, ISBN 978-83-214-0989-4 .