Przejdź do zawartości

Arado Ar 96

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arado Ar 96
(Dane wersji Ar 96B)
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke GmbH

Konstruktor

Walter Blume

Typ

samolot szkolno-treningowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie

Załoga

2 (instruktor, uczeń)

Historia
Data oblotu

1938

Lata produkcji

19391945
19451948 (Czechosłowacja)

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy, widlasty 12-cylindrowy Argus As 410 A-1

Moc

465 KM (347 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,00 m

Długość

9,10 m

Wysokość

2,60 m

Powierzchnia nośna

17,10 m²

Masa
Własna

1295 kg

Startowa

1700 kg

Zapas paliwa

205 l

Osiągi
Prędkość maks.

330 km/h

Prędkość przelotowa

295 km/h

Pułap

7100 m

Zasięg

990 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy MG 17 kal. 7,92 mm
Wyposażenie dodatkowe
fotokarabin
Użytkownicy
Niemcy, Rumunia, Słowacja, Węgry, Czechosłowacja
Rzuty
Rzuty samolotu

Arado Ar 96niemiecki samolot szkolno-treningowy z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Argus As-410 eksponowany w MLP w Krakowie

W związku z wprowadzeniem na wyposażenie Luftwaffe samolotów jednopłatowych zaszła potrzeba opracowania samolotu szkolnego dla szkolenia oraz doskonalenia umiejętności na tego typu samolotach. Samolot spełniający te warunki opracował inż. Walter Blume z wytwórni Arado Flugzeugwerke GmbH. Samolot ten otrzymał oznaczenie Ar 96, a jego prototyp został oblatany w 1938 roku[1].

W wyniku podjętych badań stwierdzono, że samolot spełnia wszelkie warunki samolotu szkolnego jako samolot przejściowy pomiędzy samolotami szkolenia podstawowego Arado Ar 66, Focke-Wulf Fw 44, a samolotami bojowymi Messerschmitt Bf 109 czy Focke-Wulf Fw 190. Jeszcze przed zakończeniem badań w 1939 roku wyprodukowano serię informacyjną składającą się z 6 egzemplarzy samolotu, a w 1940 roku po zakończeniu badań niemieckie Ministerstwo Lotnictwa (RLM) wprowadziło samolot Ar 96 do produkcji seryjnej[2]. W egzemplarzach seryjnych zmieniono system chowania podwozia, punkty mocowania głównych goleni odsunięto w kierunku końca skrzydła. Zwiększyło to rozstaw goleni podwozia i ułatwiło manewrowanie samolotem na lotnisku oraz starty i lądowania niedoświadczonym pilotom[3].

Produkcję seryjną początkowo prowadzono w wytwórniach Arado Flugzeugwerke GmbH i AGO Flugzeugwerke GmbH, a później także w wytwórni na terenie Protektoratu Czech i MorawAvia i Letov. W trakcie produkcji seryjnej opracowywano i budowano różne wersje samolotu, różniące się przeznaczeniem, a co za tym idzie, wyposażeniem. Produkcję samolotu prowadzono do 1945 roku i łącznie zbudowano 2891 samolotów Ar 96 wszystkich wersji.

Po zakończeniu II wojny światowej w zakładach Avia w Czechosłowacji wznowiono produkcję samolotów opartą na konstrukcji samolotu Ar 96, otrzymał on oznaczenie Avia C-2[2] i produkowany był do 1949 roku, zbudowano 394 tego typu samoloty[4].

Wersje samolotu Ar 96

[edytuj | edytuj kod]

Samolot był budowany w wielu wersjach o różnych przeznaczeniach[5][2][6]:

  • Ar 96V – prototypy samolotu.
  • Ar 96A-0 – seria informacyjna, zbudowano 6 sztuk w 1939 roku.
  • Ar 96A – pierwsza wersja produkcyjna, zbudowano 92 sztuki w latach 1939–1940.
  • Ar 96B-0 – druga wersja samolotu, zbudowano 2 sztuki w 1940 roku.
  • Ar 96B-1 – nieuzbrojona wersja samolotu do treningu pilotażu, zbudowano 1381 sztuk w latach 1940–1944.
  • Ar 96B-3 – wersja uzbrojona w stały karabin maszynowy umieszczony obok silnika, do szkolenia myśliwskiego, zbudowano 210 sztuk w latach 1941–1944.
  • Ar 96B-6 – wersja do szkolenia pilotów myśliwskich, zbudowano 100 sztuk, w latach 1943–1944.
  • Ar 96B-7 – wersja wyposażona w wyrzutniki bomb, przeznaczona do szkolenia pilotów samolotów szturmowych i samolotów nurkujących, zbudowano 896 sztuk w latach 1944–1945.
  • Ar 96B-8 – ulepszona wersja samolotu Ar 96B-7, zbudowano 155 sztuk w latach 1944–1945.
  • Avia C-2 – wersja budowana po II wojnie w Czechosłowacji na podstawie dokumentacji samolotu Ar 96B, wersja niejednolita, poszczególne samoloty różniły się wyposażeniem i zastosowaniem (szkolenie pilotażu myśliwskiego, bombardowania, pilotażu bez widoczności ziemi i nocnego), zbudowano 394 sztuki w latach 1945–1949[4].
Samolot Arado Ar 96B-1 w Muzeum Techniki w Berlinie

Użycie

[edytuj | edytuj kod]

Samoloty Arado Ar 96 od 1940 roku były systematycznie wprowadzane do niemieckich szkół lotniczych i w krótkim czasie stały się one podstawowym samolotem przejściowym do wyższego szkolenia na samoloty myśliwskie i szturmowe. Znalazły się także na wyposażeniu szkół lotniczych w Rumunii, Słowacji i na Węgrzech. Użytkowano je do zakończenia II wojny światowej[1][7].

Po zakończeniu II wojny światowej wersja produkowana w Czechosłowacji Avia C-2 znalazła się na wyposażeniu lotnictwa czechosłowackiego i była tam użytkowana do 1955 roku, jako samolot szkolny, a jeszcze do 1958 roku jako samolot do holowania szybowców.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Ar 96 był dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kadłub o konstrukcji skorupowej i przekroju owalnym mieścił zakrytą kabinę, miejsca załogi były ustawione w tandemie. W wersji A instruktor siedział z przodu, a za nim uczeń, w wersji B zamieniono miejsca. Kadłub był zakończony wolnonośnym usterzeniem, tradycyjnie w konstrukcjach Arado statecznik poziomy był zamocowany na krańcu kadłuba. Skrzydło dwudzielne, wyposażone w klapy i lotki. Podwozie klasyczne z kółkiem ogonowym, koła główne chowane w locie do wnęk w dolnej powierzchni skrzydła. Napęd stanowił silnik rzędowy napędzający dwułopatowe śmigło o stałym skoku[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Barry Ketley, Mark Rolfe: Luftwaffe fledglings 1935-1945 Luftwaffe training units & their aircraft. Aldershot: Hikoki, 1996. ISBN 978-0-9519899-2-0. OCLC 42274719.
  • Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
  • Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 3: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.
  • George Punka: Hungarian Air Force. Carrollton: Squadron/Signal Publications, 1994. ISBN 978-0-89747-349-1. OCLC 34320496.
  • Helmut Schneider: Das große Flugzeug-Typenbuch von 1944. Hildesheim, New York: Olms Presse, 1980. ISBN 978-3-487-08212-7. OCLC 256321003.
  • J. R. Smith, Anthony L. Kay: German Aircraft of the Second World War. London: Putman, 1971. ISBN 851778364.
  • Václav Němeček: Československá letadla (II) (1945—1984). Praha: Naše vojsko, 1984. (cz.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]