Arado Ar 197
Arado Ar 197 ok. 1937 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
jednomiejscowy myśliwiec pokładowy |
Konstrukcja |
jednosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie stałe, niechowane |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
wiosna 1937 |
Liczba egz. |
3 (V1, V2, V3) |
Dane techniczne | |
Napęd |
jeden dziewięciocylindrowy silnik gwiazdowy BMW 132 Dc chłodzony powietrzem |
Moc |
647 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11 m |
Długość |
9,2 m |
Wysokość |
3,6 m |
Powierzchnia nośna |
37,8 m² |
Masa | |
Własna |
1814 kg |
Startowa |
3212 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
400 km/h na wys. 2500 m |
Prędkość przelotowa |
350 km/h na wys. 1500 m |
Prędkość wznoszenia |
5,3 min na wys. 4000 m |
Pułap |
8600 m |
Zasięg |
700 km (z dodatkowym zbiornikiem paliwa 1640 km) |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
dwa działka MG FF kalibru 20 mm, dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,9 mm, cztery bomby SC 50 podwieszane pod dolnym skrzydłem | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Arado Ar 197 – niemiecki dwupłatowiec z czasów II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prace nad opracowaniem myśliwca pokładowego dla lotniskowca "Graf Zeppelin" firma Arado rozpoczęła w 1936 r. Za punkt wyjścia do nowej konstrukcji przyjęto wcześniej opracowaną maszynę Arado Ar 68. W prototypie Ar 197 V1 (o znakach rejestracyjnych D-ITSE) zastosowano silnik rzędowy Daimler-Benz DB 600 V o mocy 910 KM z trójłopatowym śmigłem o przestawnym skoku. Jego oblotu dokonano w 1937 r. w Warnemünde. Prototyp V2 (D-IVLE) został wyposażony w silnik gwiazdowy BMW 132 J o mocy 815 KM. W prototypie V3 zamontowano silnik gwiazdowy BMW 132Dc o mocy 880 KM[1][2]. Ten egzemplarz miał również możliwość przenoszenia dodatkowego zbiornika paliwa, został również uzbrojony w dwa działka MG FF 20 mm w górnym skrzydle (z zapasem 60. pocisków) i w dwa stałe karabiny maszynowe MG 17 7,9 mm w kadłubie. Samolot mógł przenosić cztery 50-kilogramowe bomby SC50[3].
Z uwagi na osiągi poniżej oczekiwań program rozwoju Ar 197 został zarzucony na rzecz Bf 109T. Zbudowano jedynie trzy egzemplarze prototypowe[4].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Dwupłatowy samolot myśliwski przeznaczony do operowania z pokładu lotniskowca. Kadłub o przekroju owalnym, w przedniej części kryty blachą, dalej płótnem. Kabina pilota zakryta. Skrzydła o różnej rozpiętości, komora płatów wzmocniona zastrzałami w kształcie litery N. Oba płaty były wyposażone w lotki kryte płótnem. Podwozie stałe z kółkiem ogonowym i hakiem do lądowania na lotniskowcu. W przypadku wodowania pilot miał możliwość odstrzelenia podwozia[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kranzhoff 1996 ↓, s. 81.
- ↑ Green, Swanborough 2001 ↓, s. 24.
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 59.
- ↑ Lepage 2009 ↓, s. 334.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 28.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. London: Salamander Book, 2001. ISBN 0840662691.
- Jörg A. Kranzhoff: Arado : Geschichte eines Flugzeugwerks. Oberhaching: Aviatic-Verl., 1996. ISBN 3-925505-27-X. OCLC 635367128.
- Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : an illustrated guide. Jefferson: McFarland & Co., 2009. ISBN 978-0-7864-5280-4. OCLC 335189392.
- Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.