Apolonia (krój pisma)
Apolonia – dwuelementowy, szeryfowy krój pisma dostosowany do pisowni i ortografii języka polskiego autorstwa dr. Tomasza Wełny[1][2].
Projekt
[edytuj | edytuj kod]„Apolonia” powstała w ramach pracy doktorskiej Tomasza Wełny na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pochodzący z Prudnika Wełna opracował krój korzystając z Biblii Leopolity wydrukowanej w języku polskim w 1577 w Krakowie, a znajdującej się w zbiorach Muzeum Ziemi Prudnickiej – tzw. „Biblia prudnicka”[3].
Font „Apolonia” zawiera m.in.
- szeroki zbiór typowo polskich ligatur,
- kapitaliki i cyfry nautyczne,
- europejskie litery i znaki diakrytyczne.
W 2012 roku opublikowane zostały odmiany kroju „Apolonia”:
- Apolonia 500 – odmiana dostosowana do czytników książek elektronicznych,
- Apolonia Nova – odmiana bezszeryfowa.
Font Apolonia jest dostępny w formatach Open Type, Type 1 oraz True Type.
Przyjęcie i krytyka
[edytuj | edytuj kod]
„Apolonia” została zaprezentowana w maju 2011 r.[4] Pierwszą polską gazetą, która wydrukowała stronę używając „Apolonii” był „Tygodnik Prudnicki” 18 maja 2011. „Apolonią” został też napisany tekst na tablicy pod posągiem Diany w Parku Miejskim w Prudniku[3].
Opinie na temat kroju są różne. Pozytywnie o nim wypowiedzieli się profesorowie Adam Wsiołkowski, Paweł Taranczewski, Adam Romaniuk, Piotr Lenartowicz SJ, Krzysztof Kochnowicz, Jan Miodek oraz m.in. Wiktor Niedzicki[1]. Z drugiej strony krytyczny artykuł opublikowali na stronie internetowej Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej Magdalena Frankowska i Artur Frankowski (autor Grotesku Polskiego)[5]. Głównym zarzutem było rzekome pominięcie przez Tomasza Wełnę w pracy doktorskiej dorobku polskiej typografii, w tym twórców współczesnych, jak również niedopracowanie i wtórność projektu. Autor „Apolonii” zwraca jednak uwagę, że przy projektowaniu swojego kroju przeprowadził analizę istniejących polskich krojów pisma, oraz że pojawiające się w mediach określenie „czcionka narodowa” nie wyszło od niego[1][4].
Kroju „Apolonia” używają w dokumentach:
- Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie,
- Uniwersytet Łódzki,
- sąd w Sieradzu,
- Starostwo Powiatowe w Koninie,
- Ministerstwo Obrony Narodowej[4].
Licencja
[edytuj | edytuj kod]Apolonia jest bezpłatnie udostępniona „do użytku niekomercyjnego oraz dla instytucji państwowych, edukacyjnych, non-profit”. Do użytku komercyjnego przewidziana jest licencja płatna.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Tomasz Wełna: polskalitera.pl. [dostęp 2011-05-14]. (pol.).
- ↑ Zbigniew Górniak: Apolonia - polska czcionka narodowa. [dostęp 2011-05-14]. (pol.).
- ↑ a b Andrzej Dereń, Apolonia – narodowa czcionka z ziemi prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, 20 (1064), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 18 maja 2011, s. 10–11, ISSN 1231-904X.
- ↑ a b c Joanna Bosakowska. Apolonia. „Gazeta Wyborcza”, s. 16, 7 lipca 2011. Warszawa: Agora S.A.. ISSN 0860-908X.
- ↑ Magdalena Frankowska, Artur Frankowski: Apolonia czy Arogancja?. SIGNS.PL. [dostęp 2019-09-04]. (pol.).