Antony Hopkins

Antony Hopkins
Imię i nazwisko	Antony Reynolds
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1921 ; Londyn
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	6 maja 2014 ; Ashridge
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista, pisarz
	Odznaczenia

Antony Hopkins, właśc. Antony Reynolds^[1] (ur. 21 marca 1921 w Londynie^[1]^[2], zm. 6 maja 2014 w Ashridge w hrabstwie Hertfordshire^[3]) – brytyjski kompozytor, pianista i pisarz muzyczny.

Życiorys

W latach 1939–1942 studiował w Royal College of Music w Londynie u Cyrila Smitha (fortepian) i Gordona Jacoba (kompozycja)^[2]. Uczył się też u Michaela Tippetta w Morley College, gdzie następnie przez krótki czas wykładał^[2]. W latach 1952–1964 był dyrektorem muzycznym Intimate Opera Company^[1]^[2]. Prowadził audycje poświęcone muzyce na falach radia, od 1954 do 1992 roku był autorem cyklu słuchowisk pt. Talking about Music^[1], w 1951 i 1957 za swoją działalność popularyzatorską otrzymał Prix Italia^[2]. Opublikował książki Understanding Music (1979), The Nine Symphonies of Beethoven (1980), The Concertgoer’s Companion (2 tomy, 1984 i 1986), Sounds of the Orchestra (1993) i The Seven Concertos of Beethoven (1996)^[1]. Otrzymał tytuł komandora Orderu Imperium Brytyjskiego (1976)^[1]^[2].

Pisał muzykę na potrzeby radia, telewizji i teatru^[1]^[2]. Tworzył małoobsadowe opery, często tylko dla kilku wykonawców i pianisty, zazwyczaj pisane pod konkretnych śpiewaków^[2]. Muzyka instrumentalna w jego twórczości odgrywa marginalną rolę^[2].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

Utwory kameralne

Kwartet smyczkowy (1943)
2 suity na flet prosty i fortepian (1943, 1952)
Concerto na flet prosty i fortepian (1944)
Nine Epigrams na skrzypce i fortepian (1944)
Sonata na altówkę i fortepian (1945)
Fantasy na altówkę i fortepian (1946)
Prelude, Fugue and Rondo na 2 skrzypiec (1948)
Partita g-moll na skrzypce solo (1949)
Fantasy na klarnet i fortepian (1952)
3 sonaty fortepianowe (I 1942, II 1944, III 1948)

Utwory wokalno-instrumentalne

Three Terzetti na 2 soprany i violę d’amore (1944)
kantata The Crown of Gold na 3 głosy, kwartet smyczkowy, róg i fortepian (1944)
kantata A Humble Song to the Birds na sopran lub tenora i fortepian (1945)
A Wedding Cantata na tenora i małą orkiestrę (1948)
Scena na sopran i orkiestrę smyczkową (1949)
The Cutty-Sark na bas-baryton, chór, smyczki, fortepian i perkusję (1951)
John and the Magic Music Man na narratora i orkiestrę (1977)

Opery

Lady Rohesia (1947)
The Man from Tuscany (1951)
opera kameralna Christmas Story (1954)
Ten o’clock Call (1956)
opera kameralna Hands across the Sky (1964)
A Time for Growing (1967)
Rich Man, Poor Man, Beggar Man, Saint (1968)
opera dla dzieci Dr. Musicus (1970)

Balety

Etude – Mirages (1947)
Café des Sports (1954)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1609. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 291–292. ISBN 83-224-0453-0.
↑ Garry Humphreys: Antony Hopkins: Composer and broadcaster whose engaging delivery made ‘Talking About Music’ a success for 36 years. 2014-05-14. [dostęp 2021-02-14]. (ang.).

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1609. ISBN 978-0-02-865528-4.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 291–292. ISBN 83-224-0453-0.

[independent-3] Garry Humphreys: Antony Hopkins: Composer and broadcaster whose engaging delivery made ‘Talking About Music’ a success for 36 years. 2014-05-14. [dostęp 2021-02-14]. (ang.).

[1]

[2]

[3]