Przejdź do zawartości

Antoni Stanisław Łopaciński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Stanisław Łopaciński
Herb
Lubicz
Rodzina

Łopacińscy herbu Lubicz

Data urodzenia

ok. 1720

Data śmierci

ok. 1777

Ojciec

Stanisław Łopaciński

Matka

Eleonora Gadonówna

Żona

Bogumiła Bykowska

Dzieci

Mikołaj Łopaciński
Stanisław Łopaciński
Jan Łopaciński

Antoni Stanisław Łopaciński herbu Lubicz (ur. ok. 1720 - zm. ok. 1777) – sędzia ziemski, marszałek konfederacji barskiej.

Pochodził z gałęzi upitskiej Łopacińskich. Pod koniec lat 50. był rotmistrzem upickim. Deputat powiatu upickiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego, członek Koła Duchownego w 1743 roku, deputat w 1751 i 1761 roku[1], w 1762 był marszałkiem trybunału skarbowego. W 1760 został poborcą pogłównego żmudzkim, a w 1763 dostał urząd pisarza grodzkiego upickiego. W 1764 był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego. Od 1765 sędzia ziemski upicki.

Przystąpił do konfederacji barskiej. Pod naciskiem konfederacji wiłkomierskiej i kowieńskiej drobna szlachta sporządziła 24 września 1768 w Poniewieżu akt konfederacji upickiej, a Łopacińskiego przymusiła do przyjęcia laski marszałkowskiej. Akcja Rosjan i rozproszenie sąsiedzkich konfederacji przeszkodziły Łopacińskiemu w zorganizowaniu własnego oddziału. Uciekł do Prus, a w 1770 w Cieszynie złożył przysięgę w Generalności i do końca konfederacji barskiej reprezentował w niej powiat upicki.

Na początku 1773 powrócił do kraju. Z ramienia sejmu rozbiorowego brał udział w kilku komisjach do rozsądzenia spornych spraw majątkowych. Od maja 1773 uczestniczył w komisji sejmowej do odnowienia granic między Wielkim Księstwem Litewskim a Księstwem Kurlandzkim i Semigalskim. Zmarł prawdopodobnie w 1777.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego (1697-1794). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Andrzej Rachuba i Przemysław P. Romaniuk, przy współpracy Andreja Macuka i Jegenija Aniszczenki, Warszawa 2004, s. 197, 229, 270.