Przejdź do zawartości

Antoni Rosner

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Rosner
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1831
Tarnów

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1896
Kraków

profesor nauk medycznych
Specjalność: dermatologia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1861

Profesura

1867

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek nadzwyczajny

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Grób Antoniego Rosnera na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Antoni Rosner (ur. 9 listopada 1831 w Tarnowie, zm. 25 sierpnia 1896 w Krakowie) – polski lekarz dermatolog, syfilidolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie tarnowskich Żydów, był synem lekarza i radnego miejskiego Dawida Rosnera i Hessi z domu Ohrenstein[1]. Po ukończeniu gimnazjum wyjechał do Wiednia, gdzie studiował filozofię i medycynę pod kierunkiem Ferdinanda von Hebry. Od 1854 przez rok pracował w Szpitalu Powszechnym na Oddziale Chorób Wewnętrznych. W 1861 uzyskał tytuł doktora chirurgii, prawdopodobnie wówczas przyjął wiarę rzymskokatolicką. Rok później powrócił do Krakowa, gdzie przedstawił pracę habilitacyjną z dermatologii i wenerologii, a następnie rozpoczął pracę wykładowcy na Uniwersytecie Jagiellońskim i w szpitalu św. Ducha. Od 1863 kierował pierwszą na ziemiach polskich Kliniką Dermatologiczną, oficjalnie jej działalność została zatwierdzona w 1871. W 1867 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i prywatnego docenta dermatologii oraz został członkiem Towarzystwa Krakowskiego Lekarskiego, a w 1873 członkiem nadzwyczajnym Akademii Umiejętności. W tym samym roku został kierownikiem kliniki chorób skórnych w szpitalu św. Łazarza, w 1894 profesora zwyczajnego. Z małżeństwa z Amelią z Ohrensteinów miał synów Aleksandra[2] i Ignacego Juliusza. Córka prof. Rosnera, Anna, została żoną Michała Chylińskiego[3].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Antoni Rosner [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2019-04-26].
  2. Nowi profesorowie uniwersytetu. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 2, 23 listopada 1907. 
  3. S. p. Michał Chyliński. „Nowości Illustrowane”. Nr 26, s. 3, 27 czerwca 1925. 
  4. Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 135. ISBN 83-08-01428-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]