Sprzążkownica białożółtawa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
sprzążkownica białożółtawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Anomoloma albolutescens (Romell) Niemelä & K.H. Larss. Mycotaxon 100: 312 (2007) | |
Sprzążkownica białożółtawa (Anomoloma albolutescens (Romell) Niemelä & K.H. Larss.) – gatunek grzybów z rodziny Amylocorticiaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Anomoloma, Amylocorticiaceae, Amylocorticiales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy w 1912 r. opisał go Lars Romell, nadając mu nazwę Polyporus albolutescens. Później zaliczany był do rodzajów Anomoporia, Fibuloporia lub Poria, w 2007 r. Tuomo Niemelä i Karl-Henrik Larsson przenieśli go do rodzaju Anomoloma[1]. Synonimy[2]:
- Anomoporia albolutescens (Romell) Pouzar 1966
- Anomoporia myceliosa f. albolutescens (Romell) Bondartseva 1972
- Fibuloporia albolutescens (Romell) Domański 1971
- Polyporus albolutescens Romell 1911
- Poria albolutescens (Romell) Egeland 1914
W 2003 r. Władysław Wojewoda zarekomendował polską nazwę sprzążkownica białożółtawa dla synonimu Anomoporia albolutescens[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Grzyb kortycjoidalny o jednorocznym, rozpostartym owocniku do 2 mm grubości, łatwo oddzielającym się od podłoża, bez charakterystycznego smaku. Brzeg w stanie świeżym biały, po wysuszeniu żółty, promieniście strzępiasty, czasami szeroki, a czasami z żółtymi ryzomorfami. Rurki o długości do 2 mm, powierzchnia porów kremowa lub lekko żółtawa, zwykle wysycha do jednolicie pomarańczowo-żółtej, matowa. długości, pory na początku okrągłe, później stają się kanciaste (2–) 3–4 na mm, czasami zlewające się, krawędzie cienkie, całe. Kontekst o grubości do 1 mm, w górnej części żółtawo-biały, w dolnej siarkowożółty, miękkowłóknisty, ale wytrzymały, ciągły z tramą. Hymenium tworzące cienką, wyraźną warstwę[4].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny, w kontekście strzępki generatywne o średnicy 2–4 µm, rzadko lub umiarkowanie rozgałęzione, cienkościenne, z częstymi sprzążkami. Trama ciągła z kontekstem i zbudowana z podobnych strzępek. Hymenium o grubości 14–16 µm, cystyd brak. Podstawki 10–12 × 4,5–5 µm, maczugowate. Bazydiospory 3–4,5 × 2–3,5 µm, szkliste, gładkie, amyloidalne, nieco podłużne z zaokrąglonymi końcami, czasami tak krótkie, że wydają się prawie owalne[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Znane jest występowanie Anomoloma albolutescens w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Australii i na Nowej Zelandii[5]. W Polsce do 2003 r. jedyne jej stanowisko, ale bez określenia miejsca, podali Leif Ryvarden i Robert Lee Gilbertson w 1993 r.[3]
Nadrzewny grzyb saprotroficzny występujący na silnie spróchniałych nagonasiennych lub rzadko okrytonasiennych[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2024-10-22].
- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2024-10-22].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 54, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c J.L. Lowe, Polyporaceae of North America. The genus Poria, „Technical Publication of the State University College of Forestry at Syracuse University”, 90, Mycobank, 1966, s. 1–183 [dostęp 2024-10-22].
- ↑ Mapa występowania Anomoloma albolutescens na świecie [online] [dostęp 2024-10-22].