Anna Skrzetuska
| Data i miejsce urodzenia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||||
| Informacje klubowe | ||||
| Klub | ||||
| Dorobek medalowy | ||||
| ||||
Anna Skrzetuska, po mężu Sochacka (ur. 25 lutego 1932 w Warszawie[1], zm. 15 listopada 2020 w Gdyni) – polska łyżwiarka, zawodniczka łyżwiarstwa szybkiego, reprezentantka kraju[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była wychowanką CWKS Warszawa. W latach 1950–1951 uprawiała lekką atletykę, w 1950 została wicemistrzynią Polski juniorek w biegu na 200 metrów[3], w 1951 wicemistrzynią Polski seniorek w biegu przełajowym na 1,2 km[4]. Jej rekord życiowy na 200 metrów wynosił 29,0 (25.06.1950), na 500 metrów – 1:23,1 (7.08.1951)[4].
Łyżwiarstwo zaczęła uprawiać w 1951 roku[5].
Reprezentowała Polskę na wielobojowych mistrzostwach świata w 1958 (12 m.), 1959 (14 m.), 1960 (12 m.) i 1961 (9 m.)[6]. Na wielobojowych mistrzostwach Polski zajęła kolejno: 3 m. na 3000 metrów w 1954, 3 m. w 1956 (była wówczas druga na 3000 metrów i trzecia na 500 i 1500 metrów), 2 m. w 1958 (zajęła wówczas drugie miejsce w biegach na 500 metrów, 1000 metrów, 1500 metrów i 3000 metrów), 2 m. w 1959 (wygrała wówczas bieg na 3000 metrów, na 500 i 1000 metrów była druga, na 1500 metrów trzecia), 2 m. w 1960 (wygrała wówczas bieg na 500 metrów, na 1000, 1500 i 3000 metrów była druga), 1 m. w 1961 (wygrała wówczas biegi na 1000 metrów, 1500 metrów i 3000 metrów, a na 500 metrów była druga)[7][8]. W 1952, 1960 i 1961 została drużynową mistrzynią Polski, a w 1952 była także mistrzynią Polski w sztafecie 4 × 500 metrów[8].
Była rekordzistką Polski na 500 metrów (48,40 – 20.02.1960), 1000 metrów (1:48,40 – 10.01.1955), 5000 metrów (10:44,80 – 1954), wieloboju (500 m 1000 m 1500 m 3000 m), wynikiem 205,283 (26.02.1961)[9]. Kilkukrotnie ustanawiała także rekordy klubowe. W 1958 uzyskała tytuł Mistrza Sportu[2].
W 1962 zakończyła karierę sportową[10].
Po zakończeniu kariery zawodniczej zamieszkała w Gdyni. Była organizatorką sekcji łyżwiarstwa szybkiego w klubie Start Gdynia oraz inicjatorką budowy w Gdyni toru do łyżwiarstwa szybkiego, tzw. Brodzika[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władysław Zieleśkiewicz Encyklopedia sportów zimowych, wyd. PWN, Warszawa 2002, s. 196.
- ↑ a b Zmarła Anna Skrzetuska-Sochacka. legionisci.com. [dostęp 2020-11-19]. (pol.).
- ↑ Przegląd Sportowy, nr 50/1950 (26.06.1950), s. 5.
- ↑ a b Henryk Kurzyński Polska lekkoatletyka w latach 1945–1960, wyd. Warszawa 2014, s. 367.
- ↑ Łyżwiarski jubileusz, wyd. PZŁS, Warszawa 2001, s. 117.
- ↑ Bogdan Chruścicki, Kazimierz Kowalczyk, Jacek Żemantowski Dziewiąta dekada panczenistów. Kobietom do twarzy w brązie, wyd. PZŁS, Warszawa 2011, s. 173, 174.
- ↑ Bogdan Chruścicki, Kazimierz Kowalczyk, Jacek Żemantowski Dziewiąta dekada panczenistów. Kobietom do twarzy w brązie, wyd. PZŁS, Warszawa 2011, s. 214, 215.
- ↑ a b Wiktor Bołba, Adam Dawidziuk, Grzegorz Karpiński, Robert Piątek Legia Warszawa 1916-2016, wyd. Legia Warszawa SA i PWN, Warszawa 2017, s. 402, 538, 539.
- ↑ Bogdan Chruścicki, Kazimierz Kowalczyk, Jacek Żemantowski Dziewiąta dekada panczenistów. Kobietom do twarzy w brązie, wyd. PZŁS, Warszawa 2011, s. 254–257.
- ↑ Łyżwiarski jubileusz, wyd. PZŁS, Warszawa 2001, s. 118.
- ↑ Żegnamy Annę Skrzetuską-Sochacką. pzls.pl. [dostęp 2020-11-19]. (pol.).