Ankara (1904)

Ankara

Siostrzany torpedowiec „Draç” w Stambule w 1910 roku
Klasa	torpedowiec
Typ	Antalya
Historia
Stocznia	Ansaldo, Genua
Położenie stępki	kwiecień 1904
Wodowanie	1904
Imperium Osmańskie
Wejście do służby	grudzień 1906
Zatopiony	samozatopiony 24 lutego 1912
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 165 ton
Długość	całkowita: 51 metrów między pionami: 50,5 metra
Szerokość	5,7 metra
Zanurzenie	1,4 metra
Napęd
2 maszyny parowe o łącznej mocy 2700 KM 2 kotły, 2 śruby
Prędkość	26 węzłów
Uzbrojenie
2 działka kal. 37 mm (2 x I) 4 torpedy
Wyrzutnie torpedowe	2 × 450 mm (2 x I)
Załoga	30

Ankara – turecki torpedowiec z początku XX wieku, jedna z siedmiu zbudowanych we Włoszech jednostek typu Antalya. Okręt został zwodowany w 1904 roku w stoczni Ansaldo w Genui, a w skład marynarki Imperium Osmańskiego wszedł w grudniu 1906 roku. Torpedowiec wziął udział w wojnie włosko-tureckiej, podczas której został 24 lutego 1912 roku samozatopiony w bitwie pod Bejrutem podczas ostrzału przez włoskie krążowniki.

Projekt i budowa

Siedem torpedowców typu Antalya zostało zamówionych przez Turcję we Włoszech w 1904 roku. Jednostki były niemal identyczne jak okręty typu Akhisar, różniąc się siłownią o większej mocy.

„Ankara” zbudowana została w stoczni Ansaldo w Genui (numer stoczniowy 136). Stępkę okrętu położono w kwietniu 1904 roku i w tym samym roku został zwodowany . W 1905 roku przeprowadzono próby morskie, zaś 29 listopada 1906 roku torpedowiec został odebrany przez zamawiającego w Genui.

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był torpedowcem z kadłubem wykonanym ze stali, podzielonym na dziewięć przedziałów wodoszczelnych. Długość całkowita wynosiła 51 metrów (50,5 metra między pionami) szerokość 5,7 metra i zanurzenie 1,4 metra. Wyporność normalna wynosiła 165 ton. Jednostka napędzana była przez dwie pionowe, trzycylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania Ansaldo o łącznej mocy 2700 KM, do których parę dostarczały dwa kotły wodnorurkowe (także produkcji Ansaldo) . Prędkość maksymalna napędzanego dwoma śrubami okrętu wynosiła 26 węzłów. Okręt zabierał zapas 60 ton węgla .

Na uzbrojenie artyleryjskie jednostki składały się dwa pojedyncze działka kalibru 37 mm QF L/20 Hotchkiss z zapasem 250 nabojów . Broń torpedową stanowiły zamontowane na pokładzie (z przodu i tyłu sterówki dwie pojedyncze obracalne wyrzutnie kal. 450 mm, z łącznym zapasem czterech torped .

Załoga okrętu składała się z 4 oficerów i 26 podoficerów i marynarzy .

Służba

Zatopiona „Ankara” w Bejrucie w 1912 roku

„Ankara” została wcielona w skład marynarki wojennej Imperium Osmańskiego w grudniu 1906 roku w Stambule . 24 lutego 1912 roku, podczas wojny włosko-tureckiej, pod Bejrut podeszły okręty włoskiego 4. dywizjonu krążowników („Giuseppe Garibaldi”, „Francesco Ferruccio” i „Varese”), żądając wydania przybywających w porcie osmańskich okrętów: okrętu pancernego „Avnillah” oraz torpedowca „Ankara”. Wobec odmowy spełnienia żądań przez gubernatora wywiązała się bitwa, podczas której „Giuseppe Garibaldi” i „Francesco Ferruccio” (osłaniane od strony morza przez „Varese”) rozpoczęły ostrzał osmańskich jednostek. „Avnillah” został zatopiony ogniem artylerii i torpedą przez „Giuseppe Garibaldiego”, zaś „Ankara” została samozatopiona w porcie przez własną załogę, jednak tonący okręt był do końca ostrzeliwany przez „Francesco Ferruccio”.

Bibliografia

• Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: ANTALYA torpedo boats (1906-1907). Navypedia. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
• Jan Gozdawa-Gołębiowski: Od wojny krymskiej do bałkańskiej. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1985. ISBN 83-215-3259-4.
• Bernd Langensiepen, Ahmet Güleryüz: The Ottoman Steam Navy 1828–1923. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-659-0.