Przejdź do zawartości

Andrzej Rozmarynowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Rozmarynowicz
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1923
Kraków

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1999
Kraków

Senator I kadencji
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki Kawaler Orderu Świętego Sylwestra
Grób Andrzeja Rozmarynowicza na cmentarzu Rakowickim

Andrzej Maria Rozmarynowicz (ur. 4 lutego 1923 w Krakowie, zm. 29 czerwca 1999 tamże) – polski prawnik, adwokat, senator I kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Bolesława (1891–1959) i Zofii z domu Kowenickiej (1895–1967). Miał siostrę Teresę (1928–1951). W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej (ps. „Andrzej”, służył w samodzielnym batalionie „Skała” i Kedywie. W AK uzyskał stopień podporucznika. Otrzymał w tym czasie Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej.

W 1945 ukończył Szkołę Handlową w Krakowie, podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Odbył aplikację sadową, w 1947 zdał egzamin sędziowski. W 1949 podjął studia socjologiczne w Szkole Nauk Politycznych UJ[1]. W 1952 został zatrzymany i następnie tymczasowo aresztowany za działalność w ramach konspiracyjnej i antykomunistycznej organizacji, więziony przez okres blisko roku. W 1954 otrzymał uprawnienia adwokata, w późniejszym czasie uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez wiele lat działał w Naczelnej Radzie Adwokackiej.

W latach 60. i 70. pełnił funkcję doradcy prawnego Karola Wojtyły[2]. Prowadził wówczas sprawy licznych zakonów i parafii. Od drugiej połowy lat 70. brał udział w procesach politycznych, był m.in. pełnomocnikiem rodziny Stanisława Pyjasa. W latach 80. działał w „Solidarności”, był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[3].

Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w grupie roboczej do spraw stowarzyszeń. Sprawował mandat senatora I kadencji z województwa częstochowskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego[4]. Był także inicjatorem powstania Duszpasterstwa Prawników oraz współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie. Współpracował z Fundacją im. Brata Alberta[5].

Był mężem Lidii z domu Wędzińskiej, praktykującej w zawodzie adwokata[6], z którą miał trzech synów: Macieja, Marcina i Michała[1]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera VII/rząd zachodni/grób Rozmarynowiczów)[7].

Odznaczenia i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Przez papieża Pawła VI został odznaczony Komandorią Orderu Świętego Sylwestra. W 2009, za wybitne zasługi w kształtowaniu państwa prawa, a w szczególności za działalność na rzecz zachowania praworządności w czasach PRL, pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Tablica upamiętniająca Andrzeja Rozmarynowicza w 1999 została odsłonięta w schronisku dla osób niepełnosprawnych w Radwanowicach, prowadzonym przez Fundację im. Brata Alberta[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Andrzej Rozmarynowicz. senat.pl. [dostęp 2021-12-17].
  2. Dorota Steinhagen: Częstochowscy posłowie sejmu kontraktowego – co dziś robią?. wyborcza.pl, 21 listopada 2015. [dostęp 2015-11-21].
  3. Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2015-10-09].
  4. Andrzej Rozmarynowicz. senat.pl. [dostęp 2017-03-29].
  5. a b Formowanie się wspólnoty w Fundacji im. Brata Alberta w Radwanowicach. Andrzej Wojciechowski (red. nauk.). Kraków: Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, 2001. ISBN 83-87842-88-5. OCLC 749195648.
  6. Lidia Rozmarynowicz. wyborcza.pl, 7 stycznia 2011. [dostęp 2021-12-17].
  7. Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. [dostęp 2021-04-19].
  8. M.P. z 2009 r. nr 39, poz. 613.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]