Przejdź do zawartości

Andrzej Potocki (hetman polny koronny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Бучач-Львів (dyskusja | edycje) o 13:47, 31 gru 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Andrzej Potocki
Ilustracja
Herb
Srebrna Pilawa
Rodzina

Potoccy

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 1691 lub 1692
Stanisławów

Ojciec

Stanislaw Rewera Potocki

Matka

Zofia Kalinowska

Żona

Anna Rysinska

Dzieci

z Anną Rysinską:
Katarzyna Potocka
Stanisław Potocki
Józef Potocki

Andrzej Potocki herbu Pilawa (zm. 30 sierpnia 1691 w Stanisławowie[1] lub 1692) – kasztelan krakowski, hetman polny koronny, starosta halicki i kołomyjski.

Biografia

Syn Stanisława Rewery Potockiego. W 1660 chorąży wielki koronny, od 1668 wojewoda kijowski. Odznaczył się w bitwie pod Chocimiem, gdzie dowodził lewym skrzydłem wojsk koronnych (1673). Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza Fiodora[2]. Był członkiem konfederacji malkontentów w 1672 roku[3]. Był elektorem Jana III Sobieskiego z województwa kijowskiego w 1674 roku[4], choć zwalczał politykę profrancuską i antybrandenburską króla. W 1675 rozbił Tatarów pod Kałuszem. W 1680 mianowany wojewodą krakowskim, a kasztelanem krakowskim w 1682. W 1683 podczas wyprawy wiedeńskiej król powierzył mu tymczasowe rządy nad Rzecząpospolitą. Wówczas, prowadząc działania wojenne na Podolu, odzyskał większą część tej krainy (m.in. Niemirów) z rąk tureckich. W 1684 został hetmanem polnym koronnym. Następnie brał udział w nieudanych wyprawach mołdawskich w latach 1684 i 1685.

Dziedzic rodowego Stanisławowa w którym ufundował kolegiatę i w której spoczął po śmierci, a którego szczątki zostały sprofanowane i wyrzucone z rodowych krypt podczas planowanego niszczenia stanisławowskiej kolegiaty przez ukraińskich komunistów po 1963 r.

  1. PSB, t. 25., s. 777.
  2. Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćdziesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 316.
  3. Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego. T. 1, cz. 2, Kraków 1881, s. 1003.
  4. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 153.

Linki zewnętrzne