Andrianów
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Powierzchnia |
1,023 km² |
Wysokość |
273 m n.p.m. |
Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
380 3231 |
Kod pocztowy |
81564 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
49°36′20″N 23°43′13″E/49,605556 23,720278 |
Andrianów (ukr. Андріянів, Andrijaniw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie gródeckim. W 2001 roku liczyła 363 mieszkańców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś została założona w 1754 roku. W 1772 roku, w wyniku I rozbioru Polski, znalazła się pod władzą Austrii. Od 1772 do 1918 roku wieś wchodziła w skład autonomicznego Królestwa Galicji i Lodomerii. Dobra tabularne hrabiego Karola Lanckorońskiego, położone w 1905 roku w powiecie rudzkim Królestwa Galicji i Lodomerii[1]. W latach 1917–1919 znalazła się na terenie podległym Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej.
W II Rzeczypospolitej wieś należała początkowo do gminy wiejskiej Andrianów. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do gminy wiejskiej Komarno w powiecie rudeckim, w województwie lwowskim. W 1921 roku gmina liczyła 737 mieszkańców i znajdowało się w niej 136 budynków mieszkalnych. 558 osób deklarowało narodowość polską, 165 – rusińską, 14 – żydowską[2].
We wrześniu 1939 roku do Andrianowa wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. Cały ten obszar został włączony do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 roku wieś została zajęta przez wojska niemieckie, po czym przyłączona do Generalnego Gubernatorstwa.
W 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj w czasie kilku napadów 48 Polaków, rabując i paląc polskie zagrody[3].
W 1944 roku do Andrianowa ponownie wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. W 1945 roku we wsi rozpoczęto masowe wysiedlenia ludności polskiej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z W. Ks. Krakowskiem, Kraków, 1905, s. 2
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XIII. Województwo lwowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 37.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 823, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .