Przejdź do zawartości

An-22

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
An-22
Ilustracja
An-22
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Antonow

Typ

samolot transportowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

5–6

Historia
Data oblotu

27 lutego 1965

Lata produkcji

1965–1975

Liczba egz.

68

Dane techniczne
Napęd

4 x Kuzniecow NK-12MA

Moc

4 × 11 030 kW (15 000 KM)

Wymiary
Rozpiętość

64,4 m

Długość

57,3 m[1]

Wysokość

12,53 m

Powierzchnia nośna

345 m²

Masa
Własna

118 727 kg[1]

Startowa

205 000 kg
(maks. 225 000 kg)[1]

Paliwa

96 000 kg[1]

Zapas paliwa

127 000 l[1]

Osiągi
Prędkość maks.

608 km/h[1]

Pułap praktyczny

8000 m[1]

Zasięg

3 100 km (z ładunkiem)
11 000 km (pusty)[1]

Rozbieg

1460 m[1]

Dobieg

1040 m[1]

Dane operacyjne
Użytkownicy
 ZSRR / Rosja,  Ukraina
Rzuty
Rzuty samolotu

An-22 (ros. Aн-22, Антей – „Antei”) – radziecki samolot transportowy zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa. W kodzie NATO otrzymał oznaczenie Cock.

Ukraiński An-22

Samolot przewidziany do transportu wojska i ładunków oraz poszukiwania złóż minerałów. Wyposażony w silniki turbośmigłowe Kuzniecow NK-12, które napędzały również samoloty Tu-95 i Tu-142 z rodziny samolotów bombardujących i patrolujących. NK-12 był najpotężniejszym wówczas używanym turbinowym silnikiem śmigłowym. Pierwszy lot samolotu miał miejsce 27 lutego 1965 roku. Pierwszy publiczny pokaz odbył się podczas Międzynarodowych Pokazów Lotniczych w Paryżu rok później. W swoim czasie An-22 był największym samolotem transportowym na świecie. W roku 1970 uległ katastrofie samolot An-22 z żywnością i sprzętem przeznaczonym do pomocy dla Peru po trzęsieniu ziemi. W 1975 roku produkcja została zakończona. Wyprodukowano 68 maszyn[2].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]
Kabina pilotów An-22

Samolot został zaprojektowany jako strategiczna maszyna przystosowana do operowania z krótkich lądowisk. Zmiana ciśnienia w oponach dawała możliwość startu z nieutwardzonych lądowisk. Wysoko umieszczone skrzydła umożliwiły skonstruowanie ogromnej przestrzeni ładunkowej mierzącej 33 metry długości oraz 639 m³ objętości. Oddzielona hermetyzowana kabina pozwalała na zmieszczenie od 5 do 8 członków załogi, oraz 29 pasażerów. Część ładunkowa nie była hermetyzowana, co pozwalało na otworzenie tylnych drzwi ładunkowych podczas lotu i desant wojska spadochronowego oraz sprzętu. Samolot mógł przenosić ładunek o masie do 60 ton (istniały plany zwiększenia ładowności do 80 ton, lecz nie zostały wdrożone)[3]. W doświadczalnym locie rekordowym w 1967 roku uniósł ładunek o masie 100,44 ton na wysokość 7848 m[4], ustanawiając nadal niepobity rekord dla samolotu turbośmigłowego. Zamontowane silniki są najpotężniejszymi silnikami turbośmigłowymi kiedykolwiek zamontowanymi w samolocie (i największymi jakie powstały), 4 silniki Kuzniecow NK-12MA każdy po 11 030 kW (14997 KM).[potrzebny przypis]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dawid Rendall Jane’s Lotnictwo Przewodnik Encyklopedyczny Zysk i S-ka Wydawnictwo, poznań 2001, s. 103 ISBN 83-7150-819-0
  • Nikołaj Jakubowicz: Wojenno-transportnyj gigant An-22 «Antiej». «Russkoje czudo», «Letajuszczij Sobor». Moskwa: Jauza / Eksmo, 2013. ISBN 978-5-699-63201-5. (ros.).
  • Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.