Przejdź do zawartości

Amalasunta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amalasunta
Ilustracja
Królowa Ostrogotów
Dane biograficzne
Data śmierci

przed 30 kwietnia 535

Ojciec

Teodoryk Wielki

Małżeństwo

Eutaryk

Dzieci

Atalaryk

Amalasunta (zm. 535) – królowa Ostrogotów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była córką Teodoryka Wielkiego. W 515 poślubiła Eutaryka, również z rodu Amalów, który większość swego życia spędził na Półwyspie Iberyjskim wtedy w rękach Gotów zachodnich. Z tego związku urodziło się dwoje dzieci: Atalaryk i Matasunta. Po śmierci Teodoryka władcą Ostrogotów został małoletni Atalaryk, lecz faktyczne rządy sprawowała regentka Amalasunta. Po śmierci Atalaryka w 534 Amalasunta w celu utrzymania władzy musiała poślubić swego kuzyna Teodahada[1]. Jednakże żądny władzy Teodahad pod koniec 534 uwięził Amalasuntę na wyspie toskańskiego jeziora Bolsena. Tam, przed 30 kwietnia 535, została zamordowana.[potrzebny przypis]

Amalasunta jest też bohaterką powieści Przemija postać świata H. Malewskiej. W utworze tym jednak pojawia się informacja, że kobieta zginęła podczas próby ucieczki[2].

Na jej cześć nazwano gatunek jaskier Amalasunty, którego jedno ze stanowisk znajduje się niedaleko cmentarzyska Gotów w Grzybnicy[3][4][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 226. ISBN 83-7425-025-9.
  2. Słownik bohaterów literatury polskiej pod red. Mariana Kisiela i Marka Pytasza. Katowice: Videograf II, 2003. ISBN 83-7183-275-3.
  3. Adam T. Halamski, Contribution à l’étude des renoncules tête d’or (Ranunculus auricomus aggr.) de la Poméranie polonaise. Trois espèces nouvelles des environs de Darłowo et Sławno, „Bulletin de la Societe linnéenne de Lyon”, 93 (7-8), 2024, s. 169-205.
  4. Ranunculus amalasuinthae | International Plant Names Index [online], beta.ipni.org [dostęp 2024-10-23].
  5. Ewelina Krajczyńska-Wujec, Trzy nowe gatunki jaskrów odkryto na Pomorzu [online], Nauka w Polsce [dostęp 2024-10-23] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]