Przejdź do zawartości

Alfred Kranzfelder

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Kranzfelder
Korvettenkapitän Korvettenkapitän
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1908
Kempten

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1944
Berlin

Przebieg służby
Lata służby

1927–1944

Siły zbrojne

Reichsmarine
Kriegsmarine

Główne wojny i bitwy

hiszpańska wojna domowa
II wojna światowa

Alfred Kranzfelder (ur. 10 lutego 1908 w Kempten, zm. 10 sierpnia 1944 w Berlinie) – oficer niemiecki w stopniu Korvettenkapitän, uczestnik II wojny światowej, członek ruchu oporu, uczestnik spisku przejęcia władzy 20 lipca, za udział w którym został skazany na karę śmierci i stracony.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Alfred Kranzfelder urodził się 10 lutego 1908 roku w Kempten[1]. Po zdaniu matury w 1927 roku[1] wstąpił do Reichsmarine[2]. W 1931 roku awansował na stopień Leutnant zur See a dwa lata później na Oberleutnant zur See[1]. W 1936 roku uzyskał stopień Kapitänleutnant[1]. W 1937 roku służył na krążowniku „Admiral Scheer[3] i brał udział w operacjach podczas hiszpańskiej wojny domowej w latach 1936–1938[4].

W lutym 1940 roku, z powodów zdrowotnych, został przeniesiony do służby w Berlinie[2]. W stolicy służył w Naczelnym Dowództwie Marynarki Wojennej (niem. Oberkommando der Marine, OKM)[2] – był oficerem łącznikowym z ministerstwem spraw zagranicznych[3]. Wówczas poznał Bertholda Schenka Grafa von Stauffenberga, z którym się zaprzyjaźnił[3]. Służąc w Naczelnym Dowództwie, Kranzfelder nabrał przekonania o niekompetencji Hitlera w prowadzeniu wojny, co zadecydowało o jego zaangażowaniu się w działalność ruchu oporu[3]. W 1941 roku awansował na stopień Korvettenkapitän[4].

Brał udział w przygotowywaniu planów przejęcia władzy i bezpośrednio przed zamachem 20 lipca pozostawał w kontakcie z Clausem von Stauffenbergiem[3]. Zadaniem Kranzfeldera było wywiedzenie się jak admirałowie Karl Dönitz (1891–1980) i Wilhelm Meisel (1891–1974) reagować będą na pucz wojskowy – czy podporządkują się rozkazom feldmarszałka Erwina von Witzlebena (1881–1944) – i zameldowanie o tym spiskowcom[3][4].

Po nieudanej próbie przejęcia władzy 20 lipca Kranzfelder został aresztowany przez Gestapo 24 lipca na podstawie dowodów o odbytych rozmowach z Clausem von Stauffenbergiem[3]. Najprawdopodobniej wtedy został wydalony z Kriegsmarine[3].

10 sierpnia 1944 roku Kranzfelder został skazany na śmierć przez Trybunał Ludowy i stracony tego samego dnia w Berlinie-Plötzensee[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Rahn 2009 ↓, s. 486.
  2. a b c d Gedenkstätte Deutscher Widerstand ↓.
  3. a b c d e f g h Gregory 2018 ↓, s. 90.
  4. a b c Rahn 2009 ↓, s. 487.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]