Przejdź do zawartości

Alfons Flinik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfons Flinik
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1926
Gniezno

Data i miejsce śmierci

9 lutego 2003
Gniezno

Obywatelstwo

polskie

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
Stella Gniezno
Sparta Gniezno
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka Zasłużony Mistrz Sportu
Płyta upamiętniająca Alfonsa Flinika, przy wejściu na stadion jego imienia w Gnieźnie
Stadion imienia Alfonsa Flinika w Gnieźnie

Alfons Flinik (ur. 16 listopada 1926 w Gnieźnie, zm. 9 lutego 2003 tamże) – polski hokeista na trawie, olimpijczyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława i Agnieszki z Borowskich, ukończył w Gnieźnie szkołę zawodową (uzyskując zawód technika mechanika) oraz liceum ogólnokształcące. Karierę hokejową związał z klubem Stella Gniezno (później zmieniano nazwę na Spójnia i Sparta), w barwach którego zdobył czternaście tytułów mistrza Polski (1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1956, 1957, 1958, 1959, 1961, 1962, 1964). Grał na lewym skrzydle, względnie w ataku.

W latach 1949–1960 wystąpił w 43 meczach reprezentacji narodowej, strzelił sześć bramek. Debiutował 4 września 1949 w Pradze w meczu z Czechosłowacją. W 1952 grał we wszystkich meczach turnieju olimpijskiego w Helsinkach (Polska zajęła 6. miejsce). Drugi start olimpijski – w Rzymie w 1960 (12. miejsce) – był zarazem jego pożegnaniem z zespołem narodowym; także na tej olimpiadzie wystąpił we wszystkich meczach. 2 sierpnia 1952 wziął udział w meczu Europa-Indie w Amsterdamie.

Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener. Był również działaczem sportowym, zarówno w swojej dyscyplinie, jak i środowisku olimpijczyków. Zorganizował i kierował Gnieźnieńskim Klubem Olimpijczyka, był wiceprezesem Sparty Gniezno.

Pochowany na Cmentarzu św. Krzyża w Gnieźnie[1].

Hokeistami (również olimpijczykami) byli jego bracia Henryk i Jan. Żonaty (żona Urszula z domu Hetman), dwie córki (Anna i Jolanta). Hokej uprawiała także jego wnuczka Marta Kiełpińska.

Odznaczenia i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Jako pierwszy hokeista został uhonorowany tytułem „Mistrz sportu” (1952), potem otrzymał także tytuł „Zasłużony mistrz sportu”, srebrny i brązowy Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, Złoty[potrzebny przypis] i Srebrny Krzyż Zasługi[2], Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Rada Miasta Gniezna w czerwcu 2003 postanowiła upamiętnić Alfonsa Flinika nadając stadionowi hokejowemu przy ul. Sportowej imię „Alfonsa Flinika”[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Walerian Występski: Cmentarz św. Krzyża. W: Przewodnik po cmentarzach gnieźnieńskich. Gniezno: 2007, s. 72.
  2. UCHWAŁA Rady Państwa z 13 lipca 1954. Monitor Polski Nr 112 poz 1563. [dostęp 2015-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  3. UCHWAŁA w sprawie. Nadania stadionowi hokeja na trawie przy ul.Paczkowskiego w Gnieźnie imienia Alfonsa Flinika. Urząd Miasta Gniezno. [dostęp 2015-03-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]