Aleksy (Siergiejew)

Aleksy

Wiktor Siergiejew
Arcybiskup ałmacki (na fot. pierwszy z prawej)
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1899 gubernia moskiewska
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1958 Moskwa
Miejsce pochówku	?↗
Arcybiskup ałmacki
Okres sprawowania	1957–1958
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1925/1927
Diakonat	1923/1924
Prezbiterat	1927/1928
Nominacja biskupia	1935
Chirotonia biskupia	20 maja 1935
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	20 maja 1935
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
Konsekrator	Sergiusz (Stragorodski)
Współkonsekratorzy	Pitirim (Kryłow), Sergiusz (Woskriesienski)
Współkonsekrowani biskupi Serafin (Szamszew) 16 marca 1936 Grzegorz (Czukow) 14 października 1942 Cyryl (Pospiełow) 1 kwietnia 1944 Tobiasz (Ostroumow) 10 grudnia 1944

Aleksy, imię świeckie Wiktor Michajłowicz Siergiejew (ur. 3 stycznia^?/15 stycznia 1899 w guberni moskiewskiej, zm. 6 kwietnia 1958 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył średnią ogólnokształcącą szkołę artystyczną, zaś w 1919 uzyskał dyplom Szkoły artystycznej na kierunku architektura. W 1923 wstąpił jako posłusznik do Pustelni św. Zozyma i Smoleńskiej Ikony Matki Bożej w eparchii włodzimierskiej. W 1923 lub 1924, będąc jeszcze posłusznikiem, przyjął święcenia diakońskie, po czym został przeniesiony do Monasteru Wysoko-Pietrowskiego w Moskwie. Tam w 1925 lub 1927 złożył wieczyste śluby mnisze przed arcybiskupem siergijewskim Bartłomiejem. W 1927 lub 1928 został wyświęcony na hieromnicha. W 1932 otrzymał godność archimandryty.

Według informacji podanych przez eparchię woroneską i borysoglebską w 1933 archimandryta Aleksy w 1933 poinformował radzieckie organy ścigania o dalszym funkcjonowaniu zdelegalizowanego Monasteru Wysoko-Pietrowskiego oraz organizacji przy nim Akademii Duchownej. Wskutek jego doniesienia aresztowano 24 osoby, zaś w ich procesie archimandryta Aleksy występował jako świadek oskarżenia.

W 1935 locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego metropolita Sergiusz nominował archimandrytę Aleksego do przyjęcia chirotonii biskupiej z tytułem biskupa kaszyrskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Obrzęd odbył się 20 maja 1935 w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Moskwie-Putinkach z udziałem metropolity Sergiusza, arcybiskupa dmitrowskiego Pitirima oraz biskupa bronnickiego Sergiusza. Od 1936 był biskupem sierpuchowskim. 5 sierpnia 1937 został wyznaczony do objęcia katedry wołogodzkiej, jednak nigdy nie udał się do Wołogdy. Jeszcze w tym samym roku, 16 sierpnia, został ponownie wikariuszem eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa jegoriewskiego, zaś 1 września objął katedrę iwanowską. W 1938 przestał popierać stanowisko metropolity Sergiusza, zachowującego mimo nasilonych prześladowań Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego lojalność wobec władz państwowych. Z tego powodu w 1939 został suspendowany.

W grudniu 1940 wrócił w jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego i objął katedrę tulską. Następnie w 1941 został podniesiony do godności arcybiskupiej i przeniesiony na katedrę kiszyniowską i besarabską. Po agresji III Rzeszy na ZSRR ewakuował się do Rosji centralnej. Od 1942 zarządzał eparchią ufijską; we wrześniu tego samego roku został arcybiskupem riazańskim. W 1943 uczestniczył w soborze biskupów, który dokonał wyboru metropolity moskiewskiego Sergiusza na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi. W czasie II wojny światowej uczestniczył w koordynowanej przez Rosyjski Kościół Prawosławny zbiórce funduszy na cele wojskowe, za co został odznaczony Medalem „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”.

W maju 1944 przeniesiony na katedrę jarosławską i rostowską. W latach 1945–1946 prowadził negocjacje z metropolitą całej Ameryki i Kanady Teofilem w sprawie statusu kanonicznego Metropolii Amerykańskiej. W 1947 przeniesiony na katedrę kurską i biełgorodzką. Po roku Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wyznaczył go do objęcia zarządu eparchii czelabińskiej, jednak duchowny odmówił wykonania nakazu i w związku z tym po miesiącu został przeniesiony w stan spoczynku. W tym samym roku decyzja ta została cofnięta; Aleksy (Siergiejew) został arcybiskupem kalinińskim i kaszyńskim. W 1954 na własną prośbę odszedł w stan spoczynku.

W marcu 1957 ponownie wyznaczony do objęcia katedry ałmackiej, zarządzał nią do 1958. W wymienionym roku zmarł po długiej chorobie (cukrzyca). Został pochowany na moskiewskim Cmentarzu Kalitnikowskim.

Bibliografia

• Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego