Aleksja (Plaszkiewicz)
| Anna Plaszkiewicz | |
| ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1847 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przełożona Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej | |
| Okres sprawowania |
1897–1921 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1891 |
Aleksja, imię świeckie Anna Michajłowna Plaszkiewicz (ur. 1847, zm. 25 stycznia 1923) – rosyjska mniszka prawosławna, przełożona Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką kapłana prawosławnego, w wieku dwóch lat straciła matkę. Jako dziesięciolatka została oddana przez ojca do pustelni Przemienienia Pańskiego w Borodinie. Uczyła się tam śpiewu cerkiewnego, wyszywania i ikonopisania. W 1871, będąc nadal posłusznicą, przeszła do monasteru Ikony Matki Bożej „Cierpiąca” w Moskwie razem ze swoją duchową opiekunką i tam złożyła śluby mnisze w riasofor, przyjmując imię zakonne Arkadia. Dwadzieścia lat później złożyła śluby wieczyste, otrzymując po raz drugi nowe imię – Aleksja, na cześć św. Aleksego Człowieka Bożego[1].
W 1897 Świątobliwy Synod Rządzący wyznaczył ją na nową przełożoną Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej. W tym samym roku otrzymała w związku z tym godność igumeni. Igumenia Aleksja kontynuowała i rozwinęła działalność dobroczynną klasztoru, otworzyła także przy nim szkołę malarską, w której mniszki pisały ikony na potrzeby różnych monasterów oraz ubogich parafii prawosławnych. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej mniszki przyjmowały do monasterskiego szpitala rannych żołnierzy, za co przełożona została odznaczona medalem Rosyjskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża. W 1910 na terenie monasteru poświęcona została jego główna świątynia – sobór Zaśnięcia Matki Bożej[1]. Dzięki staraniom ihumenii Aleksji powstała także placówka filialna monasteru w Petersburgu[2].
Opieki nad rannymi żołnierzami rosyjskimi Monaster Piuchticki podejmował się także w czasie I wojny światowej, do 1917, gdy idąc za radą arcybiskupa ryskiego Agatangela ihumenia Aleksja razem z częścią mniszek udała się na bieżeństwo, trafiając do monasteru św. Piotra w Rostowie[2].
Ihumenia Aleksja zdecydowała się na powrót do Monasteru Piuchtickiego w 1923, gdy jego przełożoną była już ihumenia Joanna (Korownikowa). W drodze mniszka zapadła jednak na zapalenie płuc i pięć dni po swoim przyjeździe zmarła. Została pochowana na cmentarzu mniszek na terenie klasztoru[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b ИГУМЕНИЯ АЛЕКСИЯ I (Анна Михайловна Пляшкевич – 1847-1923) вторая игумения Пюхтицкой обители
- ↑ a b c Пюхтицкий Ставропигиальный Свято-Успенский женский монастырь. [dostęp 2013-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)].