Przejdź do zawartości

Aleksiej Paramonow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Paramonow
Алексей Парамонов
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Aleksiej Aleksandrowicz Paramonow

Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1925
Borowsk

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 2018
Moskwa

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik/napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1944–1945 Stroitiel Moskwa ? (?)
1946–1947 WWS Moskwa 9 (2)
1947–1959 Spartak Moskwa 264 (63)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1954–1957  ZSRR 13 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1960–1965 ZSRR U-18 (asystent)
1965–1967 Étoile Sportive du Sahel
1967–1969 ZSRR U-20 (asystent)
1969–1971 ZSRR (asystent)
1973–1974 ZSRR (asystent)
1976–1977 Étoile Sportive du Sahel
1979–1984 ZSRR U-20 (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Melbourne 1956 piłka nożna
Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Honoru Order Przyjaźni Order „Znak Honoru” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal jubileuszowy „60-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Weteran pracy” Srebrny Order Olimpijski Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Aleksiej Aleksandrowicz Paramonow, ros. Алексей Александрович Парамонов (ur. 21 lutego 1925 w Borowsku, w guberni kałuskiej, Rosyjska FSRR, ZSRR, zm. 24 sierpnia 2018 w Moskwie[1]) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, pomocnika lub napastnika, hokeista, reprezentant ZSRR, olimpijczyk, trener piłkarski.

Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[2].

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1944 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Stroitiel Moskwa, skąd w 1946 przeszedł do WWS Moskwa. W końcu lata 1947 przeniósł się do Spartaka Moskwa, w którym występował do zakończenia kariery piłkarskiej w 1959.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

8 września 1954 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim ze Szwecją wygranym 7:0. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W maju 1960 ukończył Instytut Pedagogiczny w Moskwie i otrzymał dyplom nauczyciela wychowania fizycznego. Od 1 czerwca 1960 pracował na różnych stanowiskach w Zarządzie Piłki Nożnej ZSRR, a potem w Federacji Piłki Nożnej. W latach 1960–1984 z przerwami pracował w sztabie szkoleniowym radzieckich reprezentacji różnych kategorii wiekowych. Od 1965 do 1967 oraz od 1976 do 1977 samodzielnie prowadził tunezyjski klub Étoile Sportive du Sahel. Pełnił funkcje Przewodniczącego Komitetu Weteranów Rosyjskiego Związku Piłki Nożnej (RFS).

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz ZSRR: 1952, 1953, 1956, 1958
  • wicemistrz ZSRR: 1954, 1955
  • brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1948, 1949, 1957
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1950, 1958
  • finalista Pucharu ZSRR: 1952, 1957
  • brązowy medalista mistrzostw ZSRR w hokeju: 1950, 1951
  • mistrz Spartakiady Narodów ZSRR: 1956

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]