Aleksander Dominik Kazanowski

Aleksander Dominik Kazanowski
	; Grzymała
Rodzina	Kazanowscy herbu Grzymała
Data urodzenia	1605
Data śmierci	1648
Ojciec	Marcin Kazanowski
Matka	Katarzyna Korycińska
Żona	Anna Potocka
Dzieci	Helena Kazanowska, Marianna Kazanowska

Dominik Aleksander (Aleksander Dominik) Kazanowski herbu Grzymała (ur. 1605, zm. 1648) – wojewoda bracławski w latach 1646–1648, pisarz polny koronny w latach 1637–1648, starosta bohusławski w 1632 roku^[1].

Właściciel miejscowości Bołszowce.

W roku 1640 poślubił Annę Potocką. Mieli córkę Mariannę (1643–1687), która w roku 1658 poślubiła Stanisława Jana Jabłonowskiego, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego. Ich córka Anna, która wyszła za Rafała Leszczyńskiego, była matką króla Stanisława Leszczyńskiego.

Dominik Aleksander Kazanowski został pradziadkiem króla Polski Stanisława Leszczyńskiego.

Mężem jego żony został po 1648 r.: Michał Stanisławski h. Pilawa (zm. 1668) chorąży halicki, kasztelan sądecki, wojewoda kijowski i Bogusław Jerzy Słuszka h. Ostoja (ok. 1620–1658) podskarbi nadworny litewski.

Pasierbami jego byli Dominik Michał Słuszka h. Ostoja (ok. 1655–1713) wojewoda połocki i Józef Bogusław Słuszka h. Ostoja (1652–1701) kasztelan wileński, hetman polny lit.

Poseł na sejm nadzwyczajny 1629 roku z ziemi halickiej^[2]. Poseł na sejm 1638 roku, sejm 1640 roku, sejm 1642 roku^[3].

Przypisy

↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV–XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 173.
↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 101.
↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 168.

Bibliografia

Polski Słownik Biograficzny, tom XII, Kraków-Wrocław 1966–1967.
Stanisław Szenic, Pitawal warszawski, tom I, Warszawa 1957.
Zygmunt Gloger, Geografia historyczna ziem dawnej Polski, wyd. 1903.
S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna (1898).
Seweryn Uruski, Herbarz szlachty polskiej.

[1] Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV–XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 173.

[2] Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 101.

[3] Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 168.

[1]

[2]

[3]