Przejdź do zawartości

Aleksander Łubieński (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Łubieński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1894
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1951
RPA

Zastępca dyrektora Protokołu Dyplomatycznego MSZ
Okres

od 1935
do 1939

Poprzednik

Rajnold Przeździecki

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Wielki Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Order Gwiazdy Białej II Klasy (Estonia) Komandor 1. klasy Orderu Wazów (Szwecja) Wielki Oficer II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Węgierskiego Zasługi (wojskowy) Order Krzyża Orła III Klasy (Estonia) Komandor Orderu Sławy (Tunezja) Oficer Orderu Korony Rumunii Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Order Lwa Białego IV klasy (Czechosłowacja) Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Kawalerski I klasy Orderu Białej Róży Finlandii Order Trzech Gwiazd IV klasy (Łotwa) Kawaler Orderu Świętego Sawy (Serbia)

Aleksander Jan Marian Łubieński h. Pomian (ur. 6 sierpnia 1894 w Warszawie, zm. 26 lutego 1951 w Południowej Afryce) – hrabia, major dyplomowany, dyplomata[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Wizyta ministra spraw zagranicznych Rumunii Victora Antonescu 26 listopada 1936 r. Aleksander Łubieński 1. z lewej.

Urodził się w rodzinie Władysława (1866–1919) i Leonii Goldstand (ur. 1874)[3]. Ukończył Gimnazjum Filologiczne w Warszawie, Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu i Wyższą Szkołę Wojskową w Warszawie, po czym wstąpił do armii rosyjskiej, w której służył w latach 1915–1917, po czym wystąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji, a wraz z nim do tworzonego Wojska Polskiego. W latach 1923–1925 piastował stanowisko attaché wojskowego w Finlandii, w latach 1929–1933 zastępcy attaché wojskowego we Francji. 1 stycznia 1933 odkomenderowany z Ministerstwa Spraw Wojskowych do Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od 1 lipca 1933 radca ministerialny, od 1 lutego 1934 kierownik referatu, od 1 sierpnia 1935 zastępca dyrektora, od 1 stycznia 1939 p.o. dyrektora protokołu dyplomatycznego MSZ[4][5].

Od 11 stycznia 1926 był mężem Haliny z Wisłockich (1899–1966)[3].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 445.
  2. W 50-lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (uzupełnienia i poprawki do księgi wydanej w 1969). Londyn: Nakł. Oficerów Dyplomowanych na Obczyźnie, 1972.
  3. a b Aleksander Jan Marian Łubieński z Łubnej h. Pomian [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-09-02].
  4. a b c d e f g h Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 213. [dostęp 2023-03-02].
  5. Józef Łaptos: Dyplomaci II RP w świetle raportów Quai d’Orsay. Warszawa: PAX, 1993, s. 280.
  6. M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  7. M.P. z 1925 r. nr 62, poz. 234 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej przy zawieraniu umów międzynarodowych”.
  8. Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 19, 1939. 
  9. Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 44, 1938. 
  10. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 238.
  11. Dziennik Personalny MSWojsk Nr 12/1929, s. 237.
  12. Dziennik Personalny MSWojsk Nr 19/1929, s. 361.