Przejdź do zawartości

Aleksandar Vuković

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandar Vuković
Александар Вуковић
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1979
Banja Luka

Wzrost

183 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Piast Gliwice (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1990–1994 Borac Banja Luka
1994–1998 FK Partizan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2000 FK Partizan 19 (3)
1998–1999 → FK Teleoptik (wyp.)
2000–2001 FK Milicionar 17 (2)
2001–2004 Legia Warszawa 75 (4)
2004 PAE Ergotelis 5 (0)
2005–2008 Legia Warszawa 91 (7)
2009 AÓ Iraklís 9 (0)
2009–2013 Korona Kielce 76 (7)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Jugosławia (juniorzy)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2014 Korona Kielce (asystent)
2015 Legia Warszawa (młodzież)
2015 Legia II Warszawa (asystent)
2015–2019 Legia Warszawa (asystent)
2016 Legia Warszawa (tymczasowo)
2018 Legia Warszawa (tymczasowo)
2019–2020 Legia Warszawa
2021–2022 Legia Warszawa
2022– Piast Gliwice
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Cytaty w Wikicytatach

Aleksandar Vuković (wym. [aɫɛks̪ǎn̪d̪aɾ ʋûːkɔʋit͡ɕ][1]; cyr. Александар Вуковић, ur. 25 sierpnia 1979 w Banja Luce) – jugosłowiański i serbski piłkarz, który w czasie swojej kariery występował na pozycji pomocnika oraz trener piłkarski. Prócz serbskiego posiada również obywatelstwo polskie. Od 27 października 2022 trener Piasta Gliwice[2].

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Aleksandar Vuković rozpoczynał swoją karierę w Borcu Čačak. W 1994 trafił do juniorów Partizana. W dorosłym składzie tego zespołu zadebiutował w sezonie 1998/1999. Latem 2000 podpisał kontrakt z FK Milicionar.

Rok później Dragomir Okuka, ówczesny trener Legii Warszawa, ściągnął młodego Serba do swojego klubu. Początki „Vuko” przy Łazienkowskiej nie były łatwe. Drużyna przegrywała, a za złą postawę zespołu winiono głównie obcokrajowców. Po świetnej końcówce sezonu 2001/2002 Wojskowi wywalczyli tytuł mistrza kraju oraz sięgnęli po Puchar Ligi. Z czasem Vuković zaczął zdobywać coraz większe uznanie wśród kibiców Legii. Latem 2004 pożegnał się ze stołeczną drużyną i podpisał umowę z greckim PAE Ergotelis. W jego barwach rozegrał tylko pięć ligowych meczów i kilka miesięcy później powrócił do warszawskiego klubu. W Legii ponownie stał się silnym punktem zespołu. W sezonie 2005/2006 został po raz drugi mistrzem Polski.

Po objęciu stanowiska trenera przez Jana Urbana w czerwcu 2007, Vuković został kapitanem drużyny. Rok później sięgnął po Puchar kraju, zaś na początku sezonu 2008/2009 wraz z Legią wygrał Superpuchar Polski. Kilka dni po tym sukcesie rozpoczął negocjacje w sprawie nowego kontraktu. Rozmowy nie przebiegały jednak spokojnie. Po jednym ze sparingowych spotkań na obozie w Szwajcarii Vuković oddał opaskę kapitańską i oznajmił, że chce odejść z klubu. 8 grudnia 2008 rozwiązał umowę z Wojskowymi. Niecałe dwa tygodnie później związał się z AÓ Iraklís. Po zmianie na stanowisku trenera greckiego zespołu, gdy Makisa Katsavakisa zastąpił Oleg Protasow, Serb stracił miejsce w składzie.

Pod koniec sierpnia 2009 rozwiązał kontrakt ze swoją drużyną i został zawodnikiem Korony Kielce. W „złocisto-krwistych” Vuković zadebiutował 11 września w ligowym meczu z Odrą Wodzisław Śląski. Dwa tygodnie później zdobył swojego pierwszego gola dla Korony, kiedy to w pojedynku z Piastem Gliwice (3:2), pokonał bramkarza rywali i przyczynił się do zwycięstwa swojego klubu. W sezonie 2009/2010 był podstawowym piłkarzem zespołu, a na środku pomocy występował najczęściej z Cezarym Wilkiem. Korona uplasowała się w tabeli na szóstym miejscu. 15 kwietnia 2013 zakończył piłkarską karierę[3].

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W 2014 piastował funkcję asystenta trenera Korony Kielce, a w roku następnym wrócił do Legii, gdzie najpierw był trenerem młodzieży, a następnie asystentem Jacka Magiery w zespole rezerw[4].

Od sezonu 2015/16 Vuković został asystentem trenera pierwszego zespołu Legii Warszawa, Stanisława Czerczesowa[5]. Następnie był członkiem kolejnych sztabów trenerskich Legii prowadzonych przez: Hasiego, Magierę, Jozaka i Klafuricia.

W 2016, kiedy Hasi został zwolniony z funkcji szkoleniowca i zanim władze klubu zdecydowały się zatrudnić Magierę, Vuković poprowadził Legię w meczu z Wisłą Kraków[4]. Z kolei po odwołaniu ze stanowiska Klafuricia, 1 sierpnia 2018, został po raz drugi mianowany przez prezesa Mioduskiego trenerem tymczasowym Legii[4]. Pod jego wodzą warszawska drużyna odnotowała jeden remis i jedno zwycięstwo w lidze i poniosła porażkę w eliminacjach Ligi Europy na własnym boisku (1:2) z luksemburskim klubem F91 Dudelange[6][7][8][9]. Była to druga w historii porażka polskich klubów w europejskich pucharach z klubami z Luksemburga (pierwszą poniósł w 1959 ŁKS Łódź).

13 sierpnia 2018 na stanowisku pierwszego trenera zastąpił go Portugalczyk Ricardo Sá Pinto, do którego sztabu również dołączył. 2 kwietnia 2019, po zwolnieniu trenera Sá Pinto, ponownie został tymczasowym trenerem Legii Warszawa[10]. 10 maja podpisał z klubem roczny kontrakt (z opcją przedłużenia) i od sezonu 2019/2020 prowadził drużynę samodzielnie[11].

21 września 2020, dwa dni po przegranym meczu 1:3 z Górnikiem Zabrze, został zwolniony z funkcji pierwszego trenera warszawskiego klubu.

13 grudnia 2021 roku powrócił na stanowisko trenera Legii Warszawa.

27 października 2022 został trenerem Piasta Gliwice, zastępując Waldemara Fornalika[2].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
(stan na 30 czerwca 2013)
Sezon Klub Kraj Mecze Bramki
1998/1999 FK Partizan  Jugosławia 14 3
1999/2000 5 0
2000/2001 FK Milicionar 17 2
2001/2002 Legia Warszawa  Polska 24 2
2002/2003 27 0
2003/2004 24 2
2004/2005 (j) PAE Ergotelis  Grecja 5 0
2004/2005 (w) Legia Warszawa  Polska 12 0
2005/2006 18 2
2006/2007 25 3
2007/2008 27 2
2008/2009 (j) 9 0
2008/2009 (w) AÓ Iraklís  Grecja 9 0
2009/2010 Korona Kielce  Polska 21 1
2010/2011 23 2
2011/2012 28 4
2012/2013 4 0

W momencie zakończenia swojej kariery zawodniczej Vuković miał rozegranych najwięcej spotkań (242) spośród wszystkich obcokrajowców występujących w polskiej Ekstraklasie[12]. Później jego osiągnięcie poprawili Miroslav Radović i Pavol Staňo.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

jako zawodnik

FK Partizan
Legia Warszawa

jako trener

Legia Warszawa

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Aleksandar Vuković wymowa: jak wymówić Aleksandar Vuković w serbski [online], pl.forvo.com [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  2. ↑ a b Aleksandar Vuković nowym trenerem Piasta Gliwice!, [w:] Piast Gliwice [online], piast-gliwice.eu, 27 października 2022 [dostęp 2022-10-27] (pol.).
  3. ↑ Aleksandar Vuković zakończył karierę. 90minut.pl. [dostęp 2013-04-15]. (pol.).
  4. ↑ a b c Legia zwalnia Klafuricia. Vuković tymczasowym trenerem mistrzów Polski na sport.pl.
  5. ↑ Vuković asystentem w sztabie Czerczesowa. www.przegladsportowy.pl. [dostęp 2015-10-10].
  6. ↑ El. Ligi Europy: Kompromitacja Legii, przegrała z mistrzem Luksemburga na sport.radiozet.pl.
  7. ↑ Kompromitacja, wstyd, żenada! Legia przegrała z „kelnerami” z Luksemburga na sport.dziennik.pl.
  8. ↑ „Dno”, „Zejdźcie z boiska”. Blamaż Legii w meczu z półamatorami z Luksemburga na natemat.pl.
  9. ↑ Legia Warszawa kompromitująco przegrywa z F91 Dudelange na wyborcza.pl.
  10. ↑ Oficjalnie: Ricardo Sa Pinto nowym trenerem Legii na sportowefakty.wp.pl.
  11. ↑ Aleksandar Vuković podpisał roczny kontrakt z Legią Warszawa. www.przegladsportowy.pl. [dostęp 2022-01-28].
  12. ↑ Gowarzewski A., „Encyklopedia piłkarska FUJI”, t. 42 (Rocznik 2013/2014), s. 115, wyd. GiA, Katowice 2013.
  13. ↑ Prowadził zespół w jednym spotkaniu.
  14. ↑ Prowadził zespół w czterech spotkaniach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
skład Piast Gliwice
  • Aktualny na dzień 14 września 2024
Trenerzy Piasta Gliwice
  1. ↑ a b c trener zastępczy
  2. ↑ trener tymczasowy
Trenerzy Legii Warszawa
  1. ↑ a b c d e f Trener nieformalny.
  2. ↑ a b c d e Trener ad interim.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m Trener zastępczy.
Trenerzy mistrzów Polski w piłce nożnej
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksandar_Vuković&oldid=73198542”