Aleksandar Marković
 Aleksandar Marković podczas koncertu, ok. 2011 r. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania |
Sinfonia Varsovia, Orkiestra Symfoniczna Wojwodiny w Nowym Sadzie, Opera North, Filharmonia w Brnie, Tyrolski Państwowy Teatr i Orkiestra w Innsbrucku |
| Strona internetowa | |
Aleksandar Marković, cyryl. Александар Марковић (ur. 7 sierpnia 1975, Belgrad[1]) – serbski dyrygent symfoniczny i operowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Marković w młodości uczył się gry na fortepianie[2]. Ukończył dyrygenturę orkiestrową pod kierunkiem Leopolda Hagera na Universität für Musik und darstellende Kunst Wien. Uczestniczył również w kursach mistrzowskich Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie został wyróżniony diploma d’onore. Był dyrektorem artystycznym Filharmonii Koszalińskiej (2004–2005)[3], głównym dyrygentem Tyrolskiego Państwowego Teatru i Orkiestry w Innsbrucku (2005–2008), dyrektorem muzycznym i pierwszym dyrygentem orkiestry Filharmonii w Brnie (2009–2015) i dyrektorem muzycznym Opera North w Leeds (2016–2017). Od września 2021 roku jest głównym dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Wojwodiny w Nowym Sadzie (serb. Vojvodjanski Simfonijski Orkestar)[4], a od września 2022 roku pierwszym gościnnym dyrygentem Sinfonii Varsovii[5].
Wraz z Dagmarą Peckovą i Filharmonią Słowacką wydał w 2015 płytę Sinful Women (Supraphon SU 4181-2). Jest jurorem i wykładowcą festiwalu Summa Cum Laude w Wiedniu, angażował się w projekty orkiestry symfonicznej Uniwersytetu Muzyki i Sztuk Performatywnych w Grazu.
Jako dyrygent muzyczny Opera North kierował Jenůfą Janáčka (2016) i Kawalerem srebrnej róży Straussa (2016)[6], zaś na stanowisku głównego dyrygenta Tyrolskiego Państwowego Teatru i Orkiestry takimi produkcjami, jak Salome Straussa, Latający Holender Wagnera, Madama Butterfly i Tosca Pucciniego, Rycerskość wieśniacza/Pajace Mascagniego/Leoncavalla, Wesele Figara Mozarta, Romeo i Julia Gounoda, Traviata i Nabucco Verdiego, Norma Belliniego i Jezioro łabędzie Czajkowskiego. Dokonał ponadto premier nowych produkcji operowych w Teatrze Narodowym w Belgradzie (Moc przeznaczenia, 2009)[7], Operze w Seattle (Eugeniusz Oniegin, 2020)[8] i Słoweńskim Teatrze Narodowym w Lublanie (Latający Holender, 2013; Apollon Musagète, Oedipus Rex 2021)[8].
Współpracował ponadto z licznymi orkiestrami, takimi jak orkiestra Filharmonii Śląskiej w Katowicach, Royal Liverpool Philharmonic, City of Birmingham Symphony Orchestra, RTÉ National Symphony Orchestra, z Belgijską Orkiestrą Narodową, Monachijską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Symfoniczną Odense, Bournemouth Symphony Orchestra, BBC Scottish Symphony Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną Malmö, Orkiestrą Filharmonii Katarskiej, Orkiestrą Beethovenowską w Bonn, orkiestrą Radia i Telewizji Chorwackiej, Orkiestrą Symfoniczną Czeskiego Radia, orkiestrą Filharmonii Słoweńskiej, orkiestrą Opery w Wuppertalu, Orkiestrą Kameralną Lozanny, orkiestrą Teatru Lirycznego im. Giuseppe Verdiego w Trieście, Filharmonikami Bremeńskimi, orkiestrą Teatru w Lubece, Orkiestrą Kameralną Palatynatu Reńskiego, Orkiestrą Symfoniczną Hiszpańskiego Radia i Telewizji, Wiedeńskimi Symfonikami, orkiestrą Filharmonii Drezdeńskiej, Filharmonikami Stuttgardzkimi, Staatskapelle Halle, Praską Orkiestrą Symfoniczną, berlińską Konzerthausorchester, Niemiecką Orkiestrą Symfoniczną w Berlinie, salzburską Mozarteumorchester, Wiedeńską Orkiestrą Kameralną i Wiedeńską Concert-Verein, Szkocką Orkiestrą Kameralną, orkiestrą Filharmonii im. Leoša Janáčka w Ostrawie, Narodową Litewską Orkiestrą Symfoniczną, orkiestrą Tonhalle St. Gallen, Narodową Orkiestrą w Brunszwiku, orkiestrą Filharmonii Belgradzkiej, orkiestrą Filharmonii Zagrzebskiej i orkiestrą Filharmonii Sarajewskiej.
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Marković jest zdobywcą pierwszej nagrody (ex aequo z Modestasem Pitrėnasem) na VII Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach w 2003 roku[9], a także stypendystą Fundacji Herberta von Karajana w Berlinie (niem. Herbert von Karajan Stiftung Berlin)[8].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marković, Aleksandar. W: Ingrid Bigler-Marschall: Deutsches Theater-Lexikon Nachtragsband 4: M – Pa. De Gruyter, 2016. ISBN 978-3-11-036175-9. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- Oficjalna strona artysty. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- Oficjalny kanał artysty na Youtube. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- O nas. Oficjalna strona Orkiestry Symfonicznej Wojwodiny w Nowym Sadzie. [dostęp 2022-01-27]. (serb.).
- Biogram artysty na stronie Sinfonii Varsovii. [dostęp 2022-01-27]. (pol.).
- Wywiad: Aleksandar Marković o związkach i współpracy z Sinfonią Varsovią. sinfoniavarsovia.org, 2022-02-12. [dostęp 2022-03-23].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marković, Aleksandar. W: Ingrid Bigler-Marschall: Deutsches Theater-Lexikon Nachtragsband 4: M – Pa. De Gruyter, 2016. ISBN 978-3-11-036175-9. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- ↑ Meet our maestro: Aleksandar Marković makes his US debut. Seattle Opera blog, 2020-01-09. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- ↑ Filharmonia Koszalińska w latach 2000–2005. W: Kazimierz Rozbicki: Kultura Koszalińska. Almanach 2005. Koszalińska biblioteka Publiczna, 2005, s. 12. ISBN 83-87317-54-3.
- ↑ O nas. Oficjalna strona Orkiestry Symfonicznej Wojwodiny w Nowym Sadzie. [dostęp 2022-01-27]. (serb.).
- ↑ Aleksandar Marković o związkach i współpracy z Sinfonią Varsovią. sinfoniavarsovia.org, 2022-02-12. [dostęp 2022-03-23].
- ↑ Der Rosenkavalier – eloquently staged revival belies its age. The Guardian, 2016-09-18. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ La forza del destino. Opera by Giuseppe Verdi. Strona Teatru Narodowego w Belgradzie. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ a b c Oficjalna strona artysty. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- ↑ 7. Międzynarodowy Konkurs Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga. culture.pl. [dostęp 2022-01-27].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Meet our maestro: Aleksandar Marković makes his US debut. Seattle Opera blog, 2020-01-09. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- Facing the music: Aleksandar Marković. The Guardian, 2016-08-22. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- Aleksandar Markovic: Fermated Life. Life under fermata. Radio-Televizija Vojvodine, 2020. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- Sarah Freeman: Aleksandar Markovic: Meet the new man holding the baton at Opera North. The Yorkshire Post, 2016-09-24. [dostęp 2022-02-01]. (ang.).
- Milan Vukelić: Maestro Aleksandar Marković: Emocija je moje bogatstvo, a ne slabost. Nova.rs, 2021-09-11. [dostęp 2022-02-01]. (serb.).