Albus (moneta)
Albus – niemiecka moneta o wartości 1 grosza bita od połowy XIV w. do XVIII w., najpierw w Dolnej Nadrenii, jako główna moneta srebrna nawiązująca typologicznie do grosza turońskiego, później rozpowszechniona dzięki uniom monetarnym w Westfalii i Hesji[1]. Albus równał się 24 denarom lub 2 szylingom. W stosunku do złotych monet jego wartość odpowiadała[1]:
- 1/24 guldena w 1444 r.
- 1/26 i 1/38 guldena w 1587 r.
W Kolonii w stosunku do talara wartość albusa odpowiadała[1]:
- 1/60 w 1579 r.,
- 1/80 w 1658 r.
Albus znany był w Trewirze pod nazwą petermännchen[1]. W Moguncji funkcjonowało określenie albus kołowy, od herbu w kształcie koła[1].
Albusy spotykane były często w skarbach ukrytych na terenach Polskich z przełomu XVI i XVII wieku[1].