Albrecht I Wielki

Albrecht I Wielki
	; Litografia przedstawiająca Albrechta I Wielkiego, W. Görges, 1840
	książę Brunszwiku i Lüneburga; (razem z Janem)
Okres	od 1252; do 1267
Poprzednik	Otto I Dziecię
Następca	podział między Albrechta i Jana
	książę Brunszwiku
Okres	od 1267; do 15 sierpnia 1279
Poprzednik	podział księstwa Brunszwiku i Lüneburga
Następca	Henryk Dziwak, Wilhelm i Albrecht II Tłusty
	Dane biograficzne
Dynastia	Welfowie
Data urodzenia	1236
Data śmierci	15 sierpnia 1279
Ojciec	Otto I Dziecię
Matka	Matylda
Żona	1. Elżbieta,; 2. Alessina
Dzieci	z Alessiną:; Henryk Dziwak,; Wilhelm,; Albrecht II Tłusty,; Luther,; Matylda
	Multimedia w Wikimedia Commons

Albrecht I Wielki, niem. Albrecht I. der Große (ur. w 1236 r., zm. 15 sierpnia 1279 r.) – wspólnie z bratem Janem książę Brunszwiku i Lüneburga od 1252 r., po podziale w 1267 r. samodzielny książę Brunszwiku, z dynastii Welfów.

Życiorys

Albrecht I był synem księcia Brunszwiku i Lüneburga Ottona I Dziecięcia oraz Matyldy, córki margrabiego Brandenburgii Albrechta II (prawdopodobnie najstarszym spośród synów, którzy przeżyli swego ojca). Po śmierci ojca objął rządy w jego państwie wraz z bratem Janem. Chciał przywrócić potęgę rodu Welfów, jaką ci osiągnęli za panowania jego pradziada Henryka Lwa, jednak z niewielkim skutkiem. W 1261 r. uczestniczył w wyprawie do Danii, która przyniosła mu stanowisko namiestnika Jutlandii, jednak tylko na krótki okres. Jego udział w wojnie o sukcesję po Ludowingach przyniósł tylko utratę części terytorium jego państwa nad Werrą. Po podziale księstwa z bratem w 1267 r., podczas którego otrzymał jego południową część, skupił się na sprawach wewnętrznych kraju. Po śmierci brata w 1277 roku został regentem Otto II Surowego i tę funkcję sprawował do końca życia. Po śmierci kolejnym regentem został jego brat Konrad, biskup Vixen^[1].

Potomkowie

Albrecht I był dwukrotnie żonaty. W 1254 r. poślubił Elżbietę, córkę księcia Brabancji Henryka II, która zmarła w 1261 r. Małżeństwo to było bezdzietne. W 1263 r. Albrecht ożenił się z Alessiną, córką margrabiego Montferratu Bonifacego II. Mieli siedmioro dzieci, w tym:

Henryka (zm. 1332), księcia Brunszwiku od 1279 r., w podziale z 1286 r. otrzymał Grubenhagen,
Wilhelma (zm. 1292), księcia Brunszwiku od 1279 r., w podziale w 1286 r. otrzymał Brunszwik,
Albrechta (zm. 1318), księcia Brunszwiku od 1279 r., w podziale z 1286 r. otrzymał Getyngę, w 1292 r. po śmierci brata objął także rządy w Brunszwiku,
Luthera (zm. 1335), wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego od 1331,
Matyldę (zm. 1318), żonę księcia głogowskiego i wielkopolskiego Henryka III głogowskiego.

Przypisy

↑ Uwe Ohainski: Otto II. der Strenge. W: Neue Deutsche Biographie. T. 19. Berlin: Duncker & Humblot, 1999, s. 679–680. [dostęp 2010-04-21]. (niem.).

Bibliografia

Hans Butzmann: Albrecht I, der Große. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 164. [dostęp 2015-01-20]. (niem.).

[1] Uwe Ohainski: Otto II. der Strenge. W: Neue Deutsche Biographie. T. 19. Berlin: Duncker & Humblot, 1999, s. 679–680. [dostęp 2010-04-21]. (niem.).

[1]