Albrecht III Habsburg

Albrecht III Habsburg
	Książę austriacki
Okres	od 27 lipca 1365; do 29 sierpnia 1395
Poprzednik	Rudolf IV Założyciel
Następca	Albrecht IV
	Dane biograficzne
Dynastia	Habsburgowie
Data i miejsce urodzenia	między 18 listopada 1349 a 16 marca 1350 ; Wiedeń
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1395 ; Laxenburg
Ojciec	Albrecht II Kulawy
Matka	Joanna von Pfirt
Rodzeństwo	Rudolf IV Założyciel; Katarzyna; Małgorzata; Fryderyk III; Leopold
Małżeństwo	Elżbieta Luksemburska; od 1366; do 1373
Małżeństwo	Beatrycze Hohenzollern
Dzieci	Albrecht IV

Albrecht III Habsburg (ur. między 18 listopada 1349 a 16 marca 1350 w Wiedniu, zm. 29 sierpnia 1395 w Laxenburgu) – książę austriacki. Albrecht III był synem Albrechta II Kulawego i Joanny von Pfirt.

Życiorys

W 1362 r. został zaręczony z Elżbietą Andegaweńską, bratanicą króla węgierskiego Ludwika^[1]. Po śmierci w 1365 Rudolfa Założyciela, Albrecht wraz z bratem Leopoldem III objął władzę w posiadłościach Habsburgów. Pod naciskiem cesarza Karola IV papież Urban V nie udzielił narzeczonym wymaganej dyspensy i zaręczyny zostały zerwane^[1]. W 1366 r. ożenił się z córką cesarską Elżbietą. Małżeństwo okazało się bezdzietne.

W 1369 Albrecht zaspokoił roszczenia finansowe Wittelsbachów, co umożliwiło mu utrzymanie Tyrolu. Spory z bratem doprowadziły w 1379 do podziału posiadłości. Albrecht otrzymał Dolną i Górną Austrię. Wkrótce zaczął przyłączać do swoich posiadłości lenna austriackie. Po śmierci pierwszej żony chciał poślubić Violantę, córkę Galeazza II Viscontiego, ale napotkał na opór papieża. W tej sytuacji zawarł małżeństwo z Beatrycze Hohenzollern, córką burgrabiego norymberskiego Fryderyka V. W 1377 urodził się następca Albrecht IV.

Po śmierci brata Leopolda w bitwie pod Sempach przejął jego posiadłości. Kontynuował walki ze Szwajcarami. W 1394 zawarł umowę małżeńską gwarantującą dziedziczenie Gorycji. Wziął udział w uwięzieniu króla niemieckiego i czeskiego Wacława IV. Zamierzał zająć tron Rzeszy, ale zmarł, zanim mu się to udało.

Albrecht był starannie wykształcony. Wspierał artystów.

Przypisy

↑ ^a ^b StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 94,95, ISBN 978-83-61033-83-7 .

Bibliografia

B. Hamannová: Habsburkové. Životopisná encyklopedie. Praga: 1996, s. 35-36. (cz.).

[:0-1] StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 94,95, ISBN 978-83-61033-83-7 .

[1]