Przejdź do zawartości

Alain Souchon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alain Souchon
Ilustracja
Souchon (2012)
Imię i nazwisko

Alain Kienast

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1944
Casablanca, Maroko

Pochodzenie

Paryż, Francja

Instrumenty

śpiew, gitara

Gatunki

rock alternatywny
francuski pop
pop-rock
nowa fala
synth pop
muzyka eksperymentalna
piosenka francuska
techno

Zawód

piosenkarz, autor tekstów i kompozytor

Aktywność

od 1971

Wydawnictwo

RCA (1973–1984)
Virgin (1985–)

Powiązania

Laurent Voulzy, Renaud, Maurane, Geoffrey Oryema, Zazie, Michel Jonasz

Strona internetowa

Alain Souchon (alɛ̃ suˈʃɔ̃), właśc. Alain Kienast (ur. 27 maja 1944 w Casablance) – francuski piosenkarz, autor tekstów piosenek, kompozytor i aktor[1]. Nagrał 14 albumów studyjnych[2] i zagrał w blisko dziesięciu filmach[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Souchona ze strony matki pochodziła ze Szwajcarii, a muzyk ma obywatelstwo zarówno francuskie jak i szwajcarskie[4]. Kiedy miał pół roku, rodzina przeniosła się do Francji[5]. Jako chłopiec był skryty, chętnie spędzał wakacje szkolne na wsi. W 1959 roku, wracając samochodem z zimowych wakacji, doszło do wypadku, w którym zginął jego ojciec. Mając zaledwie piętnaście lat, doznawszy głębokiego szoku, stał się jeszcze bardziej introwertyczny. Matka wysłała młodego Alaina do francuskiej szkoły (Lycée Français) w Anglii, ale mimo problemów z rejestracją, zdecydował się zostać w Londynie, by pracować jako barman w pubie[1].

Po powrocie do Francji, zainspirowany m.in. muzyką angielską i amerykańską, sięgnął po gitarę i zaczął pisać piosenki. W 1969 roku spotkał Françoise, o przezwisku Belote. Rok później wzięli ślub. W tym samym roku urodził im się syn, Pierre[1].

Souchon podpisał swój pierwszy kontrakt w 1971 roku z wytwórnią Pathé-Marconi, ale wydane wtedy trzy single nie odniosły sukcesu. W 1973 roku Bob Socquet, dyrektor artystyczny RCA przekonał go do wykonania piosenki „L’amour 1830”, podczas konkursu Rose D’Or w Antibes[a]. Zdobył wówczas nagrodę krytyków i otrzymał także specjalne wyróżnienie prasy, co było jego pierwszym sukcesem. W tamtym czasie Souchon rozpoczął współpracę z młodszym o cztery lata kompozytorem/aranżerem Laurentem Voulzym. Souchon z większą łatwością pisał teksty niż muzykę. Souchon i Voulzy tworzyli utwory wspólnie (Souchon tekst, Voulzy muzykę), ale każdy z nich wydawał albumy sygnując je własnym nazwiskiem[1].

Souchon (1978)

Pierwszym przebojem Souchona był „J’ai 10 ans” (1974) z płyty o tym samym tytule. W 1978 roku napisał temat przewodni do filmu François Truffauta Uciekająca miłość (1979)[6]. W 1978 roku urodził mu się drugi syn, Charles. Na początku 1980 roku Souchona zaproszono do wystąpienia w paryskiej Olympii. Występ był sukcesem. W listopadzie ponownie koncertował w Olympii (dziewięciokrotnie); podczas jednego z występów dołączył do niego Laurent Voulzy, z którym zaśpiewali dwie nowe piosenki. Rozpoczął wówczas karierę aktorską, występując m.in. w filmie Mordercze lato (1983)[1].

Po wydaniu albumu On avance, opuścił wywtórnię RCA i podpisał kontrakt z wytwórnią Virgin. W 1988 roku wydany został utwór „Quand j’serais KO”, który dwa lata później zdobył nagrodę dla najlepszej piosenki roku podczas ceremonii Victoires de la musique[1].

W 1993 roku na singlu został wydany przebój Souchona „Foule sentimentale” (C’est déja ça), który był numerem 1 we Francji[7]. Podczas ceremonii Victoires de la musique w 1994 roku, Souchon otrzymał nagrodę w kategorii najlepsza piosenka roku za „Foule Sentimentale”. W 1996 roku został wyróżniony laurem Vincent Scotto przez SACEM (Société des Auteurs Compositeurs) za piosenkę „Sous les jupes des filles”[1].

W 1998 roku ukazała się płyta pt. „Ils chantent Alain Souchon” (Oni śpiewają Alaina Souchona), na której znalazło się 12 piosenek autorstwa Alaina Souchona, w wykonaniu takich piosenkarzy francuskojęzycznych jak: Yves Duteil, Guesch Patti, Hugues Aufrai, Joshua D'Arche, Guy Béart, Richard Anthony, Léo Basel, Lucid Beausonge, Pascal Lafa, Gérard Lenorman, Lio, Jeanne Mas.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Wytwórnia FR
[8]
BE (Fl)
[9]
BE (Wa)
[10]
CH
[11]
Sprzedaż
1974 J’ai dix ans RCA
1976 Bidon
1977 Jamais content Francja: złoto (100 000)
1978 Toto 30 ans, rien que du malheur… Francja: złoto (100 000)
1980 Rame Francja: złoto (100 000)
1983 On avance Francja: złoto (100 000)
1985 C’est comme vous voulez Virgin 108A
1988 Ultra moderne solitude Francja: złoto (100 000)
1993 C’est déjà ça 37A 7 Francja: diament (1 000 000)
1999 Au ras des pâquerettes 1 5 74 Francja: diament (1 206 000)
2005 La Vie Théodore 1 1 3 Francja: 2×platyna (462 100)
2008 Écoutez d’où ma peine vient 1 2 27 Francja: platyna (200 000)
2011 À cause d'elles 8 11 90 Francja: platyna (200 000)
2014 Alain Souchon & Laurent Voulzy
(wspólnie z Laurentem Voulzym)
Parlophone 1 117 1 8

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Wytwórnia FR BE CH Sprzedaż
1984 Olympia 83 RCA
1990 Nickel Virgin 49A Francja: złoto (100 000)
1995 Défoule sentimentale (2 CD) 9 Francja: 2×złoto (200 000)
2002 J’veux du live 29 26 Francja: złoto (100 000)
2010 Alain Souchon est chanteur 13 15
  • A reedycja

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Wytwórnia FR BE CH Sprzedaż
1994 L’Intégral (5 CD) RCA
1997 20 Chansons (lub 20 Sur 20) BMG Francja: platyna (300 000)
2001 Collection (1974–1984) RCA 30 10 Francja: platyna (300 000)
Collection (1985–2001) Virgin Francja: platyna (300 000)
2002 Par les Sentiments (2 CD)
2004 Platinum Collection 13
2007 100 Chansons (5 CD) EMI France

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł FR BE Certyfikacja Album
1986 La Ballade de Jim" 24 C'est comme vous voulez
1989 „Quand j’serais KO” 29 Ultra moderne solitude
1993 „Foule sentimentale" 1 Francja:
srebro (125 000)
C’est déjà ça
1994 „L’amour à la machine” 21
2000 „Tailler la zone" 71 Au ras des pâquerettes
2001 „Le baiser / Caterpillar” 80
2002 „La vie ne vaut rien” 46 J’veux du live
2005 „Et si en plus y’a personne” 19 12 La vie Théodore
2006 „La vie Théodore” 68
2008 „Écoutez d’où ma peine vient” 7 Ecoutez d’où ma peine vient
2009 „Parachute doré” 39
2011 „Les filles à quoi ça sert”
(Bénabar / Cabrel / Goldman / Souchon)
3*
(Ultratip)
„Le jour et la nuit” 2*
(Ultratip)
2014 „Derrière les mots”
(z Laurentem Voulzym)
35 22
„La baie des fourmis”
(z Laurentem Voulzym)
197

* Singiel nie był notowany na oficjalnej belgijskiej liście przebojów Ultratop 50, ale na podrzędnym zestawieniu Ultratip.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Victoires de la musique
  • 1986: Wideoklip Roku – „La Ballade de Jim” (reż. Philippe Bensoussan)[12]
  • 1986: Piosenka Roku – „Belle-Île-en-Mer”[12]
  • 1989: Piosenka Roku – „Quand j’serai KO”[13]
  • 1991: Album Roku – Nickel[14]
  • 1994: Męski Artysta Roku[15]
  • 1994: Piosenka Roku – „Foule sentimentale”[15]
  • 1996: Album Roku – Défoule sentimentale[16]
  1. Konkurs piosenki francuskiej, który organizowany był corocznie w latach 1962–1979.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Souchon – Biography – RFI Music. rfimusic.com. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 września 2012)]. (ang.).
  2. Discographie de Alain Souchon. allformusic.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 marca 2016)]. (fr.).
  3. Alain Souchon – IMDb. imdb.com. [dostęp 2016-03-07]. (ang.).
  4. Casablanca’s famous residents – Made in Casablanca. casablanca.madeinmedina.com, 20 października 2010. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 marca 2016)]. (ang.).
  5. Souchon – Biographie – RFI Musique. rfimusique.com. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (fr.).
  6. Cinzia Fumaroni: Écritures et réécritures dans l'oeuvre de François Truffaut. Edizioni Esordienti E-book, 2012, s. 372. ISBN 978-88-6690-038-2. [dostęp 2016-03-07].
  7. lescharts.com – Alain Souchon – Foule sentimentale. lescharts.com. [dostęp 2016-03-07]. (fr.).
  8. lescharts.com – Les charts français
  9. ultratop.be – Ultratop (Flanders) Belgian Charts
  10. ultratop.be – Ultratop (Wallonia) Belgian Charts
  11. Die Offizielle Schweizer Hitparade und Music Community – hitparade.ch
  12. a b – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia 2014)]. (fr.).
  13. – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 czerwca 2015)]. (fr.).
  14. – L'association – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 października 2015)]. (fr.).
  15. a b – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (fr.).
  16. – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]