Aguti czarny
| Dasyprocta fuliginosa[1] | |
| Wagler, 1832 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| (bez rangi) | Caviomorpha |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
aguti czarny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Aguti czarny[3] (Dasyprocta fuliginosa) – gatunek gryzonia z rodziny agutiowatych, żyjący w Brazylii, Kolumbii, Ekwadorze, Peru, Wenezueli i Boliwii[4][2]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia gatunek w Czerwona księga gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski (least concern – LC)[2].
Podgatunki
[edytuj | edytuj kod]W obrębie gatunku wyróżniane są dwa podgatunki[4][1]:
- D. f. candelensis J. A. Allen, 1915
- D. f. fuliginosa Wagler, 1832
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Aguti czarny żyje samotnie, choć czasem, przy dużym zagęszczeniu populacji zasięg samców i samic może być zbieżny, co może dawać wrażenie że żyją w parach. Samice – szczególnie w okresach niedoboru żywności – aktywnie bronią swoich terenów. Aguti czarne zachowują czujność, a w przypadku zagrożenia charakterystycznym szczekiem alarmują członków rodziny o zbliżającym się niebezpieczeństwie. W sytuacji zagrożenia zwierzę stroszy włos na zadzie, co ma sprawiać wrażenie, że jest większe. Gdy aguti napotka boa dusiciela siada, obserwuje węża z daleka i bębni o ziemię tylną łapą, co zwraca uwagę innych członków rodziny, którzy także podejmują owo charakterystyczne bębnienie, doprowadzając do przepędzenia gada[2].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Jest roślinożercą. Żywi się owocami i nasionami. W obrębie siedliska gromadzi zapasy, które ukrywa w wykopywanych dołach–spiżarniach[2].
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Aguti czarny zamieszkuje tereny w zachodnim dorzeczu Amazonki – w Brazylii, na zachód od Rio Negro i Rio Madeira, w południowo-wschodniej Kolumbii, wschodnim Ekwadorze, wschodnim Peru (na północ od departamentu Junin), Wenezueli i Boliwii. Zamieszkuje tereny nizinne do 1000 m n.p.m. po wschodniej stronie Andów[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dasyprocta fuliginosa, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f Dasyprocta fuliginosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Dasyprocta fuliginosa. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 6 listopada 2019]