Adam Bednarski
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1869 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 1941 |
| profesor | |
| Specjalność: okulistyka | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Jagielloński |
| Doktorat |
1894 – okulistyka |
| Habilitacja |
1902 – okulistyka |
| Profesura |
1922 |
| kierownik | |
| Uczelnia |
Katedra Okulistyki |
| Okres zatrudn. |
1922-1941 |
Adam Bednarski (ur. 3 listopada 1869 w Podgórzu[1], zm. 11 kwietnia 1941 we Lwowie) – polski lekarz okulista, profesor i szef Katedry Okulistyki Uniwersytetu Lwowskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn urzędnika i pedagoga Wojciecha Bednarskiego (1841–1914) oraz Julii, z domu Adamskiej. W 1921 ożenił się z Marią Przecławą Cicimirską (1878–1974)[2]. Medycynę studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Dyplom doktorski uzyskał w 1894[2]. W okresie 1894–95 pracował jako okulista w krakowskim szpitalu św. Łazarza[2]. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem prof. Bolesława Wicherkiewicza praktykując u niego w Poznaniu (1895–96) oraz ponownie w Krakowie (1896–98)[2]. W okresie 1898–1902 pracował wraz z B. Wicherkiewiczem jako asystent w krakowskiej klinice uniwersyteckiej[2].
Habilitował się w 1902 u prof. Emanuela Macheka na Uniwersytecie Lwowskim na podstawie rozprawy O przyczynach powstawania krótkiego wzroku[2]. Zaraz po habilitacji uzyskał na lwowskiej uczelni docenturę, następnie awansował na profesora nadzwyczajnego (1909) oraz profesora zwyczajnego (1922)[2]. W okresie 1904–22 kierował we Lwowie oddziałem okulistyki szpitala dziecięcego św. Zofii[2]. W 1921 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego. W 1922 przejął po prof. Emanuelu Macheku kierowanie lwowską Katedrą Okulistyki[2]. Jednocześnie w okresie 1922–41 pełnił także funkcję kierownika uniwersyteckiej kliniki okulistycznej[2].
W pracy klinicznej zajmował się m.in. usuwaniem ciał obcych z gałki ocznej, schorzeniami soczewki, zmianami naczyniowymi siatkówki oraz ślepotą u dzieci[2]. Interesował się również historią medycyny, zwłaszcza okulistyką w Polsce od XIII do XVIII wieku, a także leczniczym zastosowaniem ziół i rozwojem okularów[2][3][4].
W latach 1908–09 był redaktorem naczelnym (później, w latach 1911-12, był członkiem redakcji) czasopisma „Lwowski tygodnik lekarski”. Współpracował także z czasopismem „Postęp Okulistyczny”, wydawanym z własnych środków przez B. Wicherkiewicza[2]. Jego prace ukazywały się w języku niemieckim, francuskim i polskim, m.in. w niemieckojęzycznym „Archiv für Augenheilkunde“ oraz w „Przeglądzie Lekarskim”, „Wiadomościach z Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego” i „Polskiej Gazecie Lekarskiej”[2].
Był członkiem oraz działaczem (od 1908 skarbnikiem, a od 1913 prezesem) Towarzystwa Lekarskiego Lwowskiego oraz członkiem Lwowskiego Towarzystwa Okulistycznego[2].
W 1928 otrzymał Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 33.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Bednarski, Adam (1869–1941), Ophthalmologe. biographien.ac.at / ÖBL Online-Edition, Lfg. 4 (30.11.2015) / Österreichisches Biographisches Lexikon und biographische Dokumentation. [dostęp 2019-02-09]. (niem.).
- ↑ Andrzej Grzybowski, Mateusz Paluch, Tomasz Kazało: Adam Bednarski (1869–1941) – profesor okulistyki we Lwowie. Klinika Oczna – nr 2/2013. [dostęp 2019-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-09)].
- ↑ Bednarski, Adam (1869-1941). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-02-09].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Publikacje Adama Bednarskiego w bibliotece Polona