Przejdź do zawartości

Achille Lauro (piosenkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Achille Lauro
Ilustracja
Achille Lauro (2019)
Imię i nazwisko

Lauro De Marinis

Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1990
Werona

Gatunki

hip-hop, pop

Zawód

piosenkarz, raper, autor piosenek

Aktywność

od 2012

Multimedia w Wikimedia Commons

Achille Lauro, właśc. Lauro De Marinis (ur. 11 lipca 1990 w Weronie) – włoski piosenkarz, raper i autor piosenek, reprezentant San Marino w Konkursie Piosenki Eurowizji 2022.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 lipca 1990 w Weronie, ale dorastał w Rzymie[1]. Jego ojciec – Nicola De Marinis – jest profesorem i sędzią Najwyższego Sądu Kasacyjnego, a matka – Cristina Zambon – zarządza spółką holdingową De Marinis Mgmt S.r.l.[2]. Ma starszego brata, Federico, który jest producentem muzycznym i zainteresował go rapem[1].

Na początku kariery muzycznej postanowił przybrać pseudonim Achille Lauro ze względu na częste skojarzenia z przedsiębiorcą Achille Lauro[3]. W 2012 wydał dwa mixtape’y: Barabba[4] i Harvard. Jako podopieczny wytwórni Roccia Music wydał dwie płyty: Achille Idol Immortale (2014)[5] i Dio c'è (2015), który dotarł do 19. miejsca na włoskiej liście sprzedaży[6]. W 2015 wydał także epkę pt. Young Crazy.

W czerwcu 2016 zakończył współpracę z wytwórnią[7], po czym założył własną firmę No Face Agency i wydał album pt. Ragazzi madre[8], który dotarł do 22. miejsca na włoskiej liście sprzedaży[9] i za który w 2018 odebrał certyfikat złotej płyty przyznawany przez organizację Federazione Industria Musicale Italiana.

W październiku 2017 podpisał kontrakt z wytwórnią Sony Music[10]. W następnym roku wydał album pt. Pour l'amour, który zajął czwarte miejsce na włoskiej liście sprzedaży[11] i za który w 2019 odebrał certyfikat złotej płyty. W lutym 2019 z utworem „Rolls Royce” zajął dziewiąte miejsce w finale 69. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo[12]. Dwa miesiące później wydał album pt. 1969, który dotarł do trzeciego miejsca na włoskiej liście sprzedaży[13] i za który w 2021 odebrał certyfikat podwójnie platynowej płyty. W 2020 wydał reedycję albumu pt. 1969: Achille Idol Rebirth[14]. W lutym 2020 z piosenką „Me ne frego” zajął ósme miejsce w finale 70. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. Z utworem dotarł do czwartego miejsca na włoskiej liście przebojów, a za jego sprzedaży w kraju odebrał certyfikat podwójnie platynowej płyty.

Również w 2020 został ogłoszony dyrektorem kreatywnym wytwórni Elektra Records/Warner Music Italy oraz wydał dwa albumy: 1990, z którym dotarł do pierwszego miejsca na włoskiej liście sprzedaży i odebrał certyfikat złotej płyty, oraz 1920, który zajął 13. miejsce na liście sprzedaży. W lutym 2021 był jednym z gości muzycznych podczas 71. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo[15][16]. Również w 2021 wydał album pt. Lauro, który dotarł do pierwszego miejsca na włoskiej liście sprzedaży[17] i wylansował hity, takie jak „Solo noi” i „Marilù”. Ponadto nagrał z Fedezem i Oriettą Berti piosenkę „Mille”, która stała się przebojem w kraju, debiutując na pierwszym miejscu na liście przebojów (pozostała na szczycie przez kolejne cztery tygodnie)[18] oraz uzyskując certyfikat sześciokrotnie platynowej płyty.

W lutym 2022 wydał album Superstar[19], który promował singlem „Domenica”, z którym zajął 14. miejsce w finale 72. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. Dwa tygodnie po udziale na festiwalu zwyciężył z piosenką „Stripper” w finale programu Una Voce per San Marino, zostając reprezentantem San Marino w 66. Konkursie Piosenki Eurowizji[20]. 12 maja wystąpił w drugim półfinale konkursu, ale nie zakwalifikował się do finału.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne
  • Achille Idol Immortale (2014)
  • Dio c'è (2015)
  • Ragazzi madre (2016)
  • Pour l'amour (2018)
  • 1969 (2019; reedycja pt. Achille Idol Rebirth w 2020)
  • 1990 (2020)
  • Lauro (2021; reedycja pt. Lauro: Achille Idol Superstar w 2022)
Minialbumy (EP)
  • Young Crazy (2015)
Mixtape’y
  • Barabba (2012)
  • Harvard (2012)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Intervista: Achille Lauro - Rumore [online], rumoremag.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  2. ↑ Achille Lauro, la Puglia non solo nella tutina: il papà ha origini gravinesi - La Gazzetta del Mezzogiorno [online], lagazzettadelmezzogiorno.it [dostęp 2024-04-22] (wł.).
  3. ↑ Achille Lauro: 'Della mia vita non cancello nulla' | Sky TG24 [online], sky.it [dostęp 2024-04-22] (wł.).
  4. ↑ Honiro.It - Freedownload | Achille Lauro - Barabba Mixtape (Special Edition) [online], honiro.it [dostęp 2024-04-22] (wł.).
  5. ↑ https://www.ilgiorno.it/milano/spettacoli/musica/2014/02/27/1031499-achille-lauro-rap-immortale.shtml
  6. ↑ italiancharts.com - Achille Lauro - Dio c'è [online], com/showitem.asp?interpret=Achille Lauro&titel=Dio c'�&cat=a [dostęp 2024-04-22].
  7. ↑ https://web.archive.org/web/20181224074034/http://www.mondorap.it/achille-lauro-roccia-music/
  8. ↑ Chi è Achille Lauro, cantautore e rapper italiano in gara al Festival di Sanremo 2022 | TAG43 [online], tag43.it [dostęp 2024-04-22] (wł.).
  9. ↑ italiancharts.com - Achille Lauro - Ragazzi madre [online], com/showitem.asp?interpret=Achille Lauro&titel=Ragazzi madre&cat=a [dostęp 2024-04-22].
  10. ↑ https://web.archive.org/web/20181224121907/http://www.mondorap.it/achille-lauro-entra-sony-music-boss-doms-lancia-le-magliette-mi-aggrada/
  11. ↑ italiancharts.com - Achille Lauro - Pour l'amour [online], com/showitem.asp?interpret=Achille Lauro&titel=Pour l'amour&cat=a [dostęp 2024-04-22].
  12. ↑ Sanremo 2019: cantanti, canzoni e vincitore del 69o festival della canzone italiana [online], sorrisi.com [dostęp 2024-04-22] (wł.).
  13. ↑ italiancharts.com - Achille Lauro - 1969 [online], com/showitem.asp?interpret=Achille Lauro&titel=1969&cat=a [dostęp 2024-04-22].
  14. ↑ ‘1969 Achille Idol Rebirth’ è il funerale erotizzato di Achille Lauro | Rolling Stone Italia [online], rollingstone.it [dostęp 2024-04-22].
  15. ↑ silipo, Sanremo, Amadeus: „Elodie co-conduttrice, Achille Lauro e Ibra ogni sera” [online], Adnkronos, 29 grudnia 2020 [dostęp 2021-05-24].
  16. ↑ Amadeus, Sanremo procede, con me Lauro, Elodie e Ibra – Tv [online], Agenzia ANSA, 29 grudnia 2020 [dostęp 2021-05-24] (wł.).
  17. ↑ italiancharts.com - Achille Lauro - Lauro [online], com/showitem.asp?interpret=Achille Lauro&titel=Lauro&cat=a [dostęp 2024-04-22].
  18. ↑ italiancharts.com - Fedez / Achille Lauro / Orietta Berti - Mille [online], com/showitem.asp?interpret=Fedez / Achille Lauro / Orietta Berti&titel=Mille&cat=s [dostęp 2024-04-22].
  19. ↑ italiancharts.com - Achille Lauro - Superstar [online], com/showitem.asp?interpret=Achille Lauro&titel=Superstar&cat=a [dostęp 2024-04-22].
  20. ↑ San Marino: Achille Lauro takes 'Stripper' to Eurovision 🇸🇲 [online], eurovision.tv [dostęp 2024-04-22] (ang.).
Reprezentanci San Marino w Konkursie Piosenki Eurowizji

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Achille_Lauro_(piosenkarz)&oldid=73572863”