Abd al-Hamid Karami

Abd al-Hamid Karami
‏عبد الحميد كرامي‎
Data urodzenia	23 października 1890
Data śmierci	1950
	2. Premier Republiki Libanu
Okres	od 10 stycznia 1945; do 20 sierpnia 1945
Poprzednik	Rijad as-Sulh
Następca	Sami as-Sulh
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Abd al-Hamid Karami, Abdul Hamid Karami (arab. عبد الحميد كرامي, ur. 23 października 1890, zm. 1950^[1]) – libański polityk, premier Libanu w 1945 roku, przywódca religijny.

Karami wywodził się z jednej z najbardziej wpływowych sunnickich libańskich rodzin. Członkowie rodziny tradycyjnie pełnili urząd muffiego w Trypolisie. Abd al-Hamid również dostąpił tego zaszczytu, jednak został pozbawiony tej roli przez Francuzów. Był jednym z liderów ruchu na rzecz niepodległości Libanu. Już po uzyskaniu niezależności od Francji Karami został premierem. Pełnił tę funkcję od 10 stycznia do 20 sierpnia 1945 roku^[2]. Jego następcą został Sami as-Sulh. Karami pełnił również funkcję ministra finansów. Jego synowie, Raszid i Umar, zostali również bardzo ważnymi postaciami w życiu politycznym Libanu. Obaj wielokrotnie stawali na czele rządu.

Przypisy

↑ RolaR. El-Husseini RolaR., Pax Syriana: Elite Politics in Postwar Lebanon, Syracuse University Press, 5 grudnia 2012, ISBN 978-0-8156-3304-4 [dostęp 2022-02-12] (ang.).
↑ Former Ministers [online], web.archive.org, 18 grudnia 2019 [dostęp 2022-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-18] .

[1] RolaR. El-Husseini RolaR., Pax Syriana: Elite Politics in Postwar Lebanon, Syracuse University Press, 5 grudnia 2012, ISBN 978-0-8156-3304-4 [dostęp 2022-02-12] (ang.).

[2] Former Ministers [online], web.archive.org, 18 grudnia 2019 [dostęp 2022-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-18] .

[1]

[2]