Przejdź do zawartości

Aaron Lewin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aaron Lewin
‏אהרן לוין‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1879
Przemyśl, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1941
Lwów, Polska pod okupacją III Rzeszy

Poseł na Sejm RP III kadencji (II RP)
Okres

od 9 grudnia 1930
do 10 lipca 1935

Przynależność polityczna

Agudat Israel

Aaron Lewin (hebr. ‏אהרן לוין‎; ur. 30 października 1879 w Przemyślu, zm. 1 lipca 1941 we Lwowie) – polski rabin, samorządowiec, działacz społeczny, przewodniczący Rady Rabinów w Polsce i poseł na Sejm RP I i III kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. Syn Natana Lewina, wnuk Izaaka Schmelkesa – uznanych rabinów. Kształcił się pod kierunkiem swego ojca i dziadka w zakresie filozofii i religii żydowskiej. Zdał eksternistycznie maturę we Lwowie, ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Wiedeńskim.

W latach 1904–1926 rabin w Samborze, jako jeden z pierwszych wprowadził język polski do liturgii i obchodów świąt urzędowych. Przez osiemnaście lat członek Rady Miejskiej, wieloletni członek okręgowej Rady Szkolnej, członek Komisji Rewizyjnej Miejskiej Kasy Oszczędności w Samborze.

W czasie I wojny światowej jako radca dworu cesarskiego w Wiedniu pomagał uciekinierom wojennym. W 1926 objął po ojcu urząd rabina w Rzeszowie, jednocześnie członek rzeszowskiej Rady Miejskiej i dziennikarz. W latach 1922–1928 i 1930–1935 wybrany do Sejmu RP (w 1922 w okręgu wyborczym nr 49 – Sambor z listy Komitetu Zjednoczonych Stronnictw Narodowo-Żydowskich, w 1930 w okręgu wyborczym nr 1 – Warszawa z listy Ogólno-Żydowskiego Narodowego Bloku Gospodarczego do Sejmu i Senatu) reprezentując Agudat Israel. Począwszy od 1923 był prezydentem Rady Centralnej światowej organizacji Agudat Israel. Był przewodniczącym Rady Rabinów w Polsce.

Od 1939 roku we Lwowie. Zginął zamordowany przez Niemców w więzieniu Brygidki w egzekucji w czasie pogromu więziennego[1].

Jego bratem był Jecheskiel Lewin, rabin w synagodze postępowej (Tempel) we Lwowie. Jego synem był Izaak Lewin.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kai Struve, “Deutsche Herrschaft, ukrainischer Nationalismus, antijüdische Gewalt. Der Sommer 1941 in der Westukraine”, Walter de Gruyter GmbH, Berlin/Boston 2015, ISBN 978-3-11-035998-5, e-ISBN (PDF) 978-3-11-036022-6, s. 314

Bibliografia, linki

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]