568
Wygląd
Rządzący państwami w 568
Wydarzenia
[edytuj | edytuj kod]Według miejsca
[edytuj | edytuj kod]Europa
[edytuj | edytuj kod]- Wiosna – Longobardowie, dowodzeni przez króla Alboina, przekraczają Alpy Julijskie. Ich inwazja na północne Włochy nie napotyka praktycznie żadnego oporu; osłabione wojska Bizancjum, które pozostają w Nizinie Padańskiej i stacjonują w Rawennie, nie są w stanie sprostać przeważającemu najazdowi Longobardów. Mieszkańcy włoskiej wsi uciekają przed nadchodzącą armią. Niektórzy wycofują się na wyspy barierowe wzdłuż północnego brzegu Morza Adriatyckiego, gdzie zakładają stałe osady, m.in. w powstającej Wenecji.[1]
- Romajowie porzucają dzisiejszą Lombardię i Toskanię, aby ustanowić graniczną Marchię na wzgórzach na południe od Rawenny (nadal znanej jako „Le Marche”). Bawarczycy, Sarmaci, Sasi i Tajfalowie, dołączają do trwającej inwazji. W miarę posuwania się, pozostawione przez nich tereny na Półwyspie Bałkańskim wypełniają Awarowie, Protobułgarzy i Słowianie.
- Sigebert I, król Austrazji, odpiera drugi atak Awarów. Jego przyrodni brat Chilperyk I dusi swoją żonę Galswintę za namową swojej kochanki - Fredegundy.
- Leowigild zostaje ogłoszony współkrólem i dziedzicem po drugim roku panowania swego brata Liuwy. Zostaje władcą Wizygotów w Hispania Citerior (wschodnia Hiszpania).[2]
- Mummolus, galijsko-rzymski prefekt, pokonuje Longobardów pod Embrun i wypędza ich z Prowansji (Południowa Galia).
- Kaganat Awarski próbuje wypędzić Kutigurów, którzy uciekli przed Turkutami, nakazując im udanie się na południe od Sawy; ci, którzy odeszli, w większości podlegali potem panowaniu Turków.
Wielka Brytania
[edytuj | edytuj kod]- Etelryk z Bernicji zostaje następcą swego brata Addy na tronie Bernicji (współczesna Szkocja). Panował w latach 568–572 (data przybliżona).
- Bitwa pod Wibbandun: Ceawlin z Wesseksu pokonuje Ethelberta I (według „Kroniki anglosaskiej”).
Azja
[edytuj | edytuj kod]- Turcy i Sasanidzi zdołali zniszczyć Heftalitów na wschodniej granicy (przybliżona data).
- Turecki chan wysyła emisariuszy do Cesarstwa Bizantyjskiego (przybliżona data).
Według tematu
[edytuj | edytuj kod]Religia
[edytuj | edytuj kod]- Cesarz Justyn II i jego żona Zofia wysyłają „Krzyż Justyna II” („Krzyż Watykański”) do Rzymu, aby poprawić relacje z Cesarstwem Bizantyjskim.[3]
- Paulinus I, patriarcha Akwilei, ucieka ze skarbami swojego kościoła i przenosi je na wyspę Grado.
Narodziny
[edytuj | edytuj kod]- Feng Deyi, kanclerz dynastii Tang (zm. 627)
- Ingunda, księżniczka, małżonka księcia Wizygotów - Hermenegilda (zm. 584)
- Liu Wenjing, kanclerz dynastii Tang (zm. 619)
Zmarli
[edytuj | edytuj kod]- Adda, król Bernicji (przybliżona data)
- Galswinta, królowa Neustrii, małżonka Chilperyka I (ur. 540)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tradycyjna data podana przez Williama J. Langer'a, ed. An Encyclopedia of World History
- ↑ John of Biclaro, Chronicle 10. tłumaczenie: Kenneth Baxter Wolf, Conquerors and Chroniclers of Early Medieval Spain, wydanie drugie (Liverpool: University Press, 1990), s. 60
- ↑ McClanan, s. 13-15. 167