Przejdź do zawartości

54 Gwardyjska Brygada Pancerna

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
54 Gwardyjska Brygada Pancerna
54-я гвардейская танковая бригада
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

88 Brygada Pancerna

Dowódcy
Pierwszy

płk Iwan Siergiejew

Ostatni

płk Iwan Czugunkow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

7 Gwardyjski Korpus Pancerny

Odznaczenia
, , ,

54 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 54-я гвардейская танковая бригада) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w walkach przeciw wojskom niemieckim m.in. na ziemiach polskich.

54 Gwardyjska Brygada Pancerna została utworzona rozkazem z 26 lipca 1943, przez przemianowanie 88 Brygady Pancernej. Jej szlak bojowy w walce z niemieckim najeźdzcą prowadził m.in. przez Lwów, Osiek, Opatów, Jędrzejów, Częstochowę i Berlin a zakończony został w rejonie Pragi w Czechach[1]. Po zdobyciu Częstochowy płk Piotr Jurczenko pełniący funkcję zastępcy dowódcy 54 GwBPanc. został mianowany pierwszym komendantem wojennym miasta[2].

Za wzorowe wykonanie zadań w walkach z niemieckim najeźdzcą w czasie wyzwolenia miast: Starokonstantynów, Izjasław, Szumsk, Jampol i Ostropol, 19 marca 1944 54 Gwardyjska Brygada Pancerna została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru. Kolejne odznaczenie którym był Order Bohdana Chmielnickiego II klasy otrzymała 10 sierpnia 1944 za zdobycie Lwowa. Orderem Lenina została odznaczona 19 lutego 1945 za okazane męstwo i odwagę przy zdobyciu Częstochowy, Przedborza i Radomska. Ostatnie odznaczenie w postaci Orderu Suworowa II klasy otrzymała 4 czerwca 1945 za zdobycie stolicy III Rzeszy Berlina[3].

Dowództwo brygady

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

  • płk Iwan Siergiejew[a] (26.07.1943 - 14.10.1943),
  • płk Nikita Moskalczuk (14.10.1943 - 30.10.1943),
  • gen. mjr Wiktor Lebiediew[b] (01.11.1943 - 03.01.1944)
  • płk Stiepan Ugriumow (10.01.1944 - 11.08.1944),
  • płk Piotr Jurczenko (11.08.1944 - 18.08.1944),
  • płk Stiepan Ugriumow (18.08.1944 - 05.09.1944),
  • płk Iwan Czugunkow (01.09.1944 - 08.07.1945)[4].

Szefowie sztabu:

  • mjr Aleksiej Kabanow (15.08.1943 - 14.06.1944),
  • ppłk Borys Woronin[c] (25.06.1944 - 20.07.1944),
  • ppłk Nikolaj Sobolew[d] (11.08.1944 - 22.01.1945),
  • mjr Jewgienij Jurasow[e] (07.02.1945 - 10.06.1945)[5].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 batalion czołgów,
  • 2 batalion czołgów,
  • 3 batalion czołgów.
  • zmotoryzowany batalion piechoty (Моторизованный батальон автоматчиков)[6].
  1. W dniu 14 października 1943 został ciężko ranny.
  2. W dniu 3 stycznia 1944 został ciężko ranny.
  3. W dniu 20 lipca 1944 został ranny.
  4. W dniu 22 stycznia 1945 poległ w czasie walk.
  5. W dniu 17 kwietnia 1945 został ciężko ranny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.