38 cm Haubitze M.16

38 cm Haubitze M.16
	Dane podstawowe
Państwo	Austro-Węgry
Producent	Skodawerke Actien-Gesellschaft, Pilzno
Rodzaj	haubica
	Historia
Prototypy	1915
Produkcja seryjna	1916-??
Wyprodukowano	16 szt.
	Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	380 mm
Długość lufy	6460 mm (L/17)
Donośność	7900 m (pocisk 740 kg); 8280 m (pocisk 600 kg)
Prędkość pocz. pocisku	460 m/s (pocisk 740 kg); 520 m/s (pocisk 600 kg)
Masa	81 700 kg (bojowa); 145 200 kg (marszowa); 20 700 kg (lufy); 43 400 kg (platformy)
Kąt ostrzału	40° – 70° (w pionie); 360° (w poziomie)
Wysokość linii ognia	1850 mm
Długość odrzutu	do 1000 mm
Szybkostrzelność	1 strz/5 min
Prędkość marszowa	do 15 km/h
	Multimedia w Wikimedia Commons

38 cm Haubitze M.16 – austro-węgierska ciężka haubica kalibru 380 mm.

Historia

W kwietniu 1915 roku w firmie Skoda rozpoczęto prace nad nową ciężką haubicą. Miała ona mieć moc zbliżoną do 42 cm Küstenhaubitze M.14, ale większą mobilność (M.14 została zaprojektowana jako stacjonarne działo nadbrzeżne i jego wersja polowa mogła być z powodu ogromnej masy przewożona wyłącznie koleją).

Haubica M16 miała łoże typu stałego, montowane na betonowej (początkowo) lub metalowej platformie. Lufa działa wykonana była ze stal niklowej. Zamek śrubowy, oporopowrotnik hydrauliczno-śrubowy. Do transportu działo demontowano na cztery zespoły (o masie 38 000, 33 000, 37 600 i 36 600 kg).

Działo było zasilane amunicją rozdzielną. Stosowano dwa typy pocisków różniące się masą i 5 ładunków miotających.

Pierwsze testy prototypów odbyły się w styczniu 1916 roku, a w maju tego roku dwa działa tego typu (o nazwach Gudrun and Barbara) wspierały swoim ogniem ofensywę wojsk cesarskich na froncie włoskim (bitwa pod Asiago). Wyniki prób bojowych uznano za pozytywne i zamówiono kolejne 14 haubic tego typu. W następnych latach działa tego typu były używane na wszystkich frontach, na których walczyła armia Austro-Węgier. W momencie zakończenia wojny miała ona w służbie 10 dział M.16.

Jeden z dwóch zachowanych egzemplarzy tej haubicy znajduje się w Narodowym Muzeum Wojskowym w Bukareszcie, drugi w Heeresgeschichtliches Museum w Wiedniu^[1].

Przypisy

↑ Peter Kempf: 38cm Haubitze M.16. Landships II. [dostęp 2007-06-07]. (ang.).

Bibliografia

Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
Peter Kempf: 38cm Haubitze M.16. Landships II. [dostęp 2007-06-07]. (ang.).
Herbert Gantschacher "VIKTOR ULLMANN ZEUGE UND OPFER DER APOKALYPSE - WITNESS AND VICTIM OF THE APOCALYPSE - Testimone e vittima dell'Apocalisse - Prič in žrtev apokalipse - Svědek a oběť apokalypsy" - Complete original authorized edition in German and English language with summaries in Italian, Slovenian and Czech language, ARBOS-Edition ISBN 978-3-9503173-3-6, Arnoldstein-Klagenfurt-Salzburg-Vienna-Prora-Prague 2015.

[landships-1] Peter Kempf: 38cm Haubitze M.16. Landships II. [dostęp 2007-06-07]. (ang.).

[1]