2 cm FlaK 38

2 cm Flak 38

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Mauser-Werke
Rodzaj	działo przeciwlotnicze
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	20 mm
Nabój	20 × 138 mm. B
Długość lufy	2260 mm (L/113)
Donośność	3700 m (pionowa maksymalna) 2200 m (pionowa praktyczna) 4800 m (pozioma)
Prędkość pocz. pocisku	900 m/s (pocisk o masie 0,132 kg) 830 m/s (pocisk o masie 0,148 kg)
Masa	420 kg (bojowa) 750 kg (marszowa)
Kąt ostrzału	-20° do 90° (w pionie) 360° (w poziomie)
Wysokość linii ognia	1080 mm (na kołach) 760 mm (po osadzeniu na ziemi)
Długość odrzutu	53 mm
Szybkostrzelność	420 strz/min (teoretyczna) 220 strz/min (praktyczna)
Obsługa	4-5 osób

2 cm Fliegerabwehrkanone 38 – niemieckie holowane, automatyczne działo przeciwlotnicze kalibru 20 mm. Armata 2 cm Flak 38 powstała w zakładach Mauser poprzez przekonstruowanie starszej armaty 2 cm Flak 30. Konstruktorom udało się zwiększyć szybkostrzelność teoretyczną z 280 do 420 strz/min., a także poprawić niezawodność działa. Dalsze zwiększanie szybkostrzelności było niemożliwe, ponieważ armaty 2 cm Flak 30 i 2 cm Flak 38 były zasilane z 20 nabojowych magazynków pudełkowych. Armata 2 cm Flak 38 znalazła się na uzbrojeniu wojsk niemieckich pod koniec 1940 roku.

Działania bojowe wykazały, że zwiększenie szybkostrzelności zwiększyło skuteczność działek kalibru 20 mm, ale nadal była ona niezbyt wysoka. Pociski kalibru 20 mm zawierały zbyt mało materiału wybuchowego, aby pojedyncze trafienia były w stanie poważnie uszkodzić samolot. Za konieczne uznano więc dalsze zwiększanie szybkostrzelności. Osiągnięto to poprzez budowę poczwórnie sprzężonej armaty 2 cm Flakvierling 38.

2 cm Flak 38, poza wersją holowaną, był używany także jako uzbrojenie dział samobieżnych Flakpanzer I i Flakpanzer 38(t). Stał się także podstawą do budowy przeznaczonego dla piechoty górskiej działa przeciwlotniczego 2 cm Geb.Fla.K.38.

Armata 2 cm Flak 38 była bronią automatyczną zasilaną nabojem zespolonym 20 × 139 mm. Łoże kołowe, do strzelania osadzane na trzech podnośnikach śrubowych.

Bibliografia

• Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce
• Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998, s. 166. ISBN 0-7607-1022-8.