2 Brygada Łączności
Odznaka pamiątkowa zatwierdzona przez MON w 1993 r. | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
29 lutego 1976 |
Rozformowanie |
31 grudnia 2001 |
Patron |
gen. Władysław Korczyc[1] |
Tradycje | |
Święto |
29 czerwca |
Nadanie sztandaru |
29 czerwca 1994 |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk mgr inż. Stanisław Markowski |
Ostatni |
płk dypl. Wojciech Reszka |
Organizacja | |
Numer |
JW 2016 |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
2 Brygada Łączności im. gen. broni Władysława Korczyca[2] – jednostka operacyjna wojsk łączności podlegała Sztabowi Generalnemu Wojska Polskiego. Brygada stacjonowała w Wałczu.
Rozkazem Dowódcy Wojsk Lądowych z 14 maja, brygadę rozwiązano z dniem 31 grudnia 2001 roku.
Formowanie brygady i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]W związku ze zmianami organizacyjnymi i planowanymi zadaniami dla sił Układu Warszawskiego powstała potrzeba rozbudowy i reorganizacji wojsk łączności. Skutkiem tego wiosną 1976, rozkazem Szefa Sztabu Generalnego nr 076/Org. na bazie 1 Pułku Łączności w Wałczu do dnia 29.02.1976 nakazano utworzyć 2 Brygadę Łączności. Razem z pułkiem powyższym rozkazem rozwiązano stacjonujące w tym samym obiekcie 64 batalion WSD (wszedł w skład tworzonej brygady) i 95 batalion KSD, który stał się zalążkiem nowo tworzonego 24 Pułku Łączności KSD w Kwidzynie.
Etat nowo tworzonej brygady, zgodnie ze wspomnianym zarządzeniem przewidywał 1859 oficerów i żołnierzy oraz 23 pracowników wojska.
Z dniem 31 grudnia 2001 rozwiązano brygadę, a jej tradycje przejął 100 batalion łączności[3].
-
Sztandar brygady przejęty po 5 i 1 Pułku Łączności
-
Sztandar brygady przejęty po 5 i 1 Pułku Łączności
-
Znak taktyczny
Tradycje brygady
[edytuj | edytuj kod]3 września 1994 brygada przejęła tradycje:
- I batalionu radiotelegraficznego (1919–1920);
- II batalionu radiotelegraficznego (1919–1920);
- batalionu radiotelegraficznego zapasowego (1920–1924);
- pułku radiotelegraficznego (1924–1939).
Zadania brygady
[edytuj | edytuj kod]W początkowym okresie istnienia
[edytuj | edytuj kod]Zasadniczym zadaniem operacyjnym brygady, wraz z 15 Brygadą Radioliniowo-Kablową z Sieradza było zabezpieczenie systemu łączności stanowisk dowodzenia Frontu Północnego działającego w ramach Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego poprzez budowę polowych węzłów łączności przy zasadniczych, wysuniętych i zapasowych stanowiskach dowodzenia frontu.
Od strony logistycznej, realizacja samych stanowisk dowodzenia była wykonywana przez 2 Pułk Zabezpieczenia.
Po rozwiązaniu Układu Warszawskiego
[edytuj | edytuj kod]Osiąganie wyższych stanów gotowości bojowej. Utrzymywanie gotowości do rozwijania i eksploatowania stanowisk dowodzenia szczebla strategicznego na okres mobilizacyjnego i operacyjnego rozwijania wojsk oraz prowadzenia operacji obronnej.
Przed wstąpieniem Polski do NATO
[edytuj | edytuj kod]Osiąganie wyższych stanów gotowości bojowej. Utrzymywanie gotowości do mobilizacyjnego rozwinięcia, przemieszczenia się do rejonów alarmowych, wydzielania sił i środków dla potrzeb funkcjonowania stanowisk dowodzenia Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Po wstąpieniu Polski do NATO
[edytuj | edytuj kod]Utrzymywanie gotowości do zabezpieczenia funkcjonowania stanowisk dowodzenia Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Wielonarodowego Korpusu Północ – Wschód.
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- płk mgr inż. Stanisław Markowski (od stycznia 1976 do sierpnia 1978);
- płk inż. Włodzimierz Augustynowicz (od sierpnia 1978 do kwietnia 1989);
- płk dypl. Janusz Modrzyński (od kwietnia 1989 do maja 1991);
- płk dypl. Lech Zakrzewski (od maja 1991 do stycznia 1999);
- płk dypl. Wojciech Reszka (od stycznia 1999 do 31 grudnia 2001).
Historia
[edytuj | edytuj kod]W dniach 20-28 czerwca 1991 na poligonie w Karwicach odbyły się (wraz z udziałem sił i środków brygady) próby w warunkach polowych, pierwszych prototypowych aparatowni cyfrowych WŁC, oraz próby pracy urządzeń telefaksowych produkcji amerykańskiej w kanale telefonicznym radiostacji R-161AP. W próbach brali udział przedstawiciele firm amerykańskich. W dniach 7-15 stycznia 1992 brygada była kontrolowana przez Inspekcję Sił Zbrojnych. Przewodniczącym inspekcji był gen. Bolesław Matusz. W czerwcu 1992 roku w Żaganiu siły i środki brygady wzięły udział w ćwiczeniu "LATO-92". Węzeł łączności wizytował Minister Obrony Narodowej Janusz Onyszkiewicz oraz liczne organizacje kombatanckie. W lipcu 1992 w ramach rozliczeń z wojskami ZSRR opuszczającymi teren Polski, na terenie 10 Pułku Łączności we Wrocławiu, przekazano Armii Radzieckiej dwa komplety eksploatowanej w brygadzie węzłowej stacji satelitarnej – R-440W (ros. Р-440-У). Pułki okręgowe i rodzajów sił zbrojnych wyzbyły się, pozostałego elementu tego systemu – stacji końcowych. Satelita jest na orbicie prawdopodobnie do dzisiaj. Stacja węzłowa składała się z 5 samochodów specjalnych i czterokołowej przyczepy antenowej. Jesienią 1992 dowódca brygady ogłosił konkurs na odznakę pamiątkową. Jury w którego skład wchodzili oprócz dowódcy także i jego poprzednicy oraz przedstawiciele korpusów oficerów, chorążych i podoficerów, wybrało jeden z projektów złożonych przez starszego inżyniera brygady ppłk Marka Kiersztyna. Wiosną 1993 roku zaproponowany wzór odznaki został zatwierdzony przez Ministra Obrony Narodowej.
W dniu 29 czerwca 1994 w święto jednostki, Prezydenta RP nadano 2 Brygadzie Łączności nowy sztandar ufundowany przez społeczeństwo i instytucje miasta Wałcza. Rodzicami chrzestnymi sztandaru byli: łączniczka AK z Powstania Warszawskiego pani Krystyna Hojka i prezes Związku Łącznościowców w Anglii pan ppłk rez. inż. Jerzy Juszczyk. Wręczenia sztandaru w imieniu Prezydenta RP dokonał Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego – Minister Henryk Goryszewski.
-
Nowy sztandar brygady
-
Nowy sztandar brygady
-
Emblemat 2 Brygady Łączności
Wraz ze sztandarem w dniu 3 września 1994, decyzją Ministra Obrony Narodowej Admirała Piotra Kołodziejczyka, 2 Brygada Łączności przyjęła tradycje przedwojennych jednostek łączności:
- I i II Batalionu Radiotelegraficznego 1919–1920;
- Batalionu Radiotelegraficznego Zapasowego 1920–1924;
- Pułku Radiotelegraficznego 1924–1939;
- Radiostacji Nacz. Wodza PSZ we Francji („Ragina” i „Angers”) 1940;
- Radiostacji Nacz. Wodza PSZ w Wielkiej Brytanii („Marta”) 1940–1945;
- Batalionu Radiotelegraficznego Kom. Głównej AK ("Iskra") 1943–1945;
- Batalionu Łączności Naczelnego Wodza w Londynie
- 1 Samodzielnego Batalionu Łączności 1 Korpusu Wojska Polskiego 1943–1944;
- 1 Samodzielnego Pułku Łączności 1 Armii Wojska Polskiego 1944–1945;
- 1 Samodzielnego Batalionu Łączności MON 1945–1949;
- 5 Pułku Łączności 1949–1967;
- 1 Pułku Łączności 1967–1976.
W czerwcu 1995 weszły w życie nowe zmiany etatowe – wprowadzono podobnie jak na szczeblu MON nowe struktury logistyki brygady. Dotychczasowych zastępców dowódcy: szefa służb technicznych i kwatermistrza zastąpiła jedna osoba – szef logistyki. W sztabie brygady dotychczasowe komórki techniczne i kwatermistrzowskie zastąpiły sekcje: planowania, materiałowa i techniczna. Dawni starsi inżynierowie i szefowie służb stali się od tego momentu oficerami logistyki. Podobne struktury powstały w batalionach dowodzenia.
W maju 1996 do brygady trafiły, nowo wyprodukowane przez nasz przemysł cyfrowe aparatownie RWŁC-10. Stały się one zalążkiem cyfryzacji polowych systemów łączności. 15 czerwca 1996 brygadę odwiedziła grupa oficerów angielskich. 29 czerwca 1996 roku w XX rocznicę powstania 2 Brygady Łączności wprowadzono, zatwierdzony przez MON – emblemat brygady, noszony na prawym ramieniu munduru przez jej żołnierzy. Z tej okazji jednostkę odwiedzili byli dowódcy brygady: pułkownicy Markowski i Augustynowicz oraz dowódca 5 i 1 Pułku Łączności płk Mieczysław Kluka. 1 lipca 1996 rozwiązano stacjonującą na terenie brygady, istniejącą w Wałczu od czasów powojennych – Orkiestrę Garnizonową. W sierpniu 1996 w ramach międzynarodowych spotkań "Partnerstwo dla Pokoju" wysłano do Austrii nowe cyfrowe aparatownie RWŁC-10. Jednocześnie w tym samym czasie powołano do życia nowy pododdział – kompanię cyfrową. 15 września 1996 brygadę odwiedziła grupa brytyjskich łącznościowców z tzw. Brygady Szczurów Pustyni Armii Renu, stacjonujących w Niemczech. 26 lutego 1997 wizytował brygadę przedstawiciel wojsk NATO amerykański generał WIT. Asystował mu szef wojsk łączności i informatyki MON – gen. Witold Cieślewski. Od kwietnia 1997 wszedł w życie nowy etat brygady. Rozwiązano batalion TI a utworzono nowe. Sprzęt łączności utajnionej wszedł w skład batalionów dowodzenia i innych pododdziałów. Istniejąca już kompania cyfrowa weszła w skład 4 batalionu.
Nowy etat zawierał:
- 1 batalion dowodzenia;
- 2 batalion dowodzenia (tylko na W);
- 3 batalion WSD;
- 4 batalion łączności;
- batalion radioliniowo-kablowy;
- kompanię dowodzenia;
- kompanię szyfrową;
- kompanię remontową;
- kompanię zaopatrzenia;
- kompanię medyczną (tylko na W);
- Szkołę Podoficerską (tylko na P).
Organizacja
[edytuj | edytuj kod]- Dowództwo i sztab
- Szkoła podoficerska (na czas P)
- kompania szkolna podoficerów
- kompania szkolna młodszych specjalistów
- kompania specjalna (szyfrowa)
- pluton aparatowni szyfrowych
- pluton aparatowni szyfrowych
- kompania manewrowa
- pluton radiostacji
- pluton radiowy
- pluton poczty polowej
- batalion dowodzenia – 2 bataliony
- kompania radiowa dużej mocy
- pluton radiostacji dużej mocy
- pluton radiostacji średniej mocy
- pluton aparatowni zdalnego sterowania
- kompania radiowa średniej mocy
- pluton radiostacji KF (jednowstęgowych)
- pluton radiostacji UKF (jednowstęgowych)
- pluton radiowy
- pluton kablowy
- kompania telefoniczno – telegraficzna
- pluton telefoniczny
- pluton telegraficzny
- pluton aparatowni dalekopisowych
- pluton zasilania
- kompania kablowa
- pluton kablowy
- pluton kablowy
- pluton kablowy
- pluton zabezpieczenia
- Drużyna gospodarcza
- Drużyna remontowa
- kompania radiowa dużej mocy
- batalion łączności WSD (wysuniętego stanowiska dowodzenia)
- kompania radiowa
- pluton radiowy
- pluton radio
- pluton łączności
- pluton poczty polowej
- kompania telefoniczna
- pluton ...
- pluton ...
- pluton radiolinii operac.-taktycznych
- kompania telegraficzna
- pluton ...
- pluton ...
- pluton ...
- pluton zabezpieczenia
- drużyna gospodarcza
- drużyna remontowa
- kompania radiowa
- batalion TI (transmisji informacji)(tylko na P)
- kompania telefoniczna
- pluton telefoniczny
- pluton telefoniczny
- pluton telefoniczny
- pluton telefoniczny
- Kompania telegraficzna
- Pluton telegraficzny
- Pluton telegraficzny
- Pluton telegraficzny
- Pluton transmisji danych
- kompania telefoniczna
- batalion radioliniowo-kablowy
- Kompania radioliniowa
- pluton radiolinii operacyjnych
- pluton radiolinii operacyjnych
- pluton radiolinii operacyjnych
- pluton kablowy
- Kompania łączności dalekosiężnej
- Pluton aparatowni
- Pluton kablowy
- Pluton kablowy
- Kompania łączności dalekosiężnej
- Pluton aparatowni
- Pluton kablowy
- Pluton kablowy
- Pluton zabezpieczenia
- Drużyna gospodarcza
- Drużyna remontowa
- Kompania radioliniowa
- Kompania remontowa
- Pluton remontowy-radiostacji
- Pluton remontowy telefoniczno-telegraficzny
- Pluton remontowy-zasilania
- Pluton remontu pojazdów
- Kompania medyczna (tylko na W)
- Pluton medyczny
- Pluton medyczny
- Pluton medyczny
- Kompania zaopatrzenia (gospodarcza)
- Pluton żywnościowy
- Pluton zabezpieczenia
- Pluton MPS
- Pluton transportowy
Sprzęt brygady
[edytuj | edytuj kod]Sprzęt radiowy
[edytuj | edytuj kod]- Radiostacja KF dużej mocy R-110 na 3 samochodach – 4 kpl.
- Radiostacja KF średniej mocy R-102 na 2 samochodach – 16 kpl.
- Radiostacja KF średniej mocy R-140 na samochodzie – do 54 szt.
- Radiostacja UKF średniej mocy R-137 na samochodzie – 13 szt.
- Radiostacja KF średniej mocy R-118 na samochodzie – 5 szt.
- Aparatownia zdalnego sterowania AZS-1 na samochodzie – 2 szt.
- Aparatownia zdalnego sterowania AZS-2 na samochodzie – 8 szt.
- Aparatownia radioodbiorcza ARO k-1 na samochodzie – 5 szt.
- Wóz dowodzenia R-3Z na transporterze opancerzonym – 3 szt.
- Centrala radiowa CRDK-4 na samochodzie – 2 szt.
- Radiotelefon K-1 (na sam. osobowo-terenowych) – 12 szt.
- Radiostacja UKF małej mocy R-105 – do 20 szt.
- Aparatownia radioodbiorcza ARO KU-10 na samochodzie – 8 szt.
Sprzęt radioliniowy
[edytuj | edytuj kod]- Radiolinia operacyjna R-404 na 3 samochodach – 9 kpl.
- Radiolinia operacyjno-taktyczna R-409 na samochodzie – 5 szt.
Sprzęt telefoniczny
[edytuj | edytuj kod]- Centrala telefoniczna dalekosiężna Sasanka na samochodzie – 2 szt.
- Centrala telefoniczna dalekosiężna CTfD - P198 M1 na samochodzie – 6 szt.
- Telefoniczna Aparatownia Dowodzenia TAD na samochodzie – 2 szt.
- Centrala telefoniczna wewnętrzna CTfW - CA200SM na samochodzie – 2 szt.
- Przełączalnia liniowa PL na samochodzie – 2 szt.
- Aparatownia telefoniczna urządzeń utajniających P-233 na samochodzie – 10 szt.
- Centrala telefoniczna TI P-243 na samochodzie – 2 szt.
- Aparatownia centrum dowodzenia AŁ-CD na samochodzie – 2 szt.
- Wóz kablowy (kabel dalekosiężny) WK-12 na samochodzie
Sprzęt telegraficzny
[edytuj | edytuj kod]- Centrala telegraficzna CTg-60 na samochodzie
- Centrala telegraficzna dalekosiężna CTgD-80 na samochodzie
- Aparatownia telegraficzna urządzeń utajniających ATgUU na samochodzie 8 szt.
- Aparatownia telegraficzna utajniająca P-227 na samochodzie – 4 szt.
- Aparatownia dalekopisowa AD-M na samochodzie – 7 szt. (w tym tzw. AD-TI)
- Aparatownia transmisji danych A-1 na samochodzie – 4 szt.
- Ekspedycja telegraficzna na samochodzie – 3 szt.
Aparatownie teletransmisyjne
[edytuj | edytuj kod]- Aparatownia łączności dalekosiężnej AŁD-1 na samochodzie
- Aparatownia łączności dalekosiężnej AŁD-OW na samochodzie – 2 szt.
- Ruchomy węzeł łączności RWŁ-1 na samochodzie
- Aparatownia urządzeń szyfrowych AUSz na samochodzie
Sprzęt poczty polowej
[edytuj | edytuj kod]- Ekspedycja poczty EP na samochodzie –
- Punkt wymiany poczty PWP na samochodzie – 3 szt.
Sprzęt zasilania
[edytuj | edytuj kod]- Polowa stacja zasilania SZ-1 na samochodzie
- Polowa stacja zasilania SZ-2 na samochodzie
- Zespół spalinowo elektryczny PAD-30 na przyczepie
- Zespół spalinowo elektryczny PAD-16 na przyczepie
- Zespół spalinowo elektryczny PAB-4 na przyczepie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 749.
- ↑ patron w latach 1978 – 1991
- ↑ Kowalski 2014 ↓, s. 28.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XI i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
- Kroniki 2 Brygady Łączności (1976-2001) – Wałcz
- Tadeusz Krząstek , Andrzej Murawski , Grzegorz Nowik, 2 Brygada Łączności, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994, ISBN 83-85621-50-4, OCLC 750724236 .
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Praca zbiorowa „2 Brygada Łączności” – Wałcz, czerwiec 1995
- Praca zbiorowa „Spotkanie Pokoleń” – płyta CD Wałcz 2005
- Praca zbiorowa „Drugie Spotkanie Pokoleń” – płyta CD Wałcz 2007
- Protokoły przekazywania stanowisk służbowych w brygadzie.
- Wojska łączności ludowego Wojska Polskiego
- Wojska łączności i informatyki III Rzeczypospolitej
- Brygady ludowego Wojska Polskiego
- Wojsko Polskie w Wałczu
- Rozformowane brygady III Rzeczypospolitej
- Polskie jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1976
- Polskie jednostki organizacyjne wojska rozwiązane w 2001