23 Lekka Brygada Pancerna (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
23 Lekka Brygada Pancerna (znana też jako: 23 Brygada Czołgów Lekkich, 23 Brygada Pancerna) – jedna z brygad radzieckich wojsk pancernych, m.in. okresu II wojny światowej.
Wchodziła w skład V Korpusu Kawalerii Kamienieckiej Grupy Armii w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym, a po jego przemianowaniu we wrześniu 1939 we Froncie Ukraińskim.
W dniu agresji na Polskę brygada posiadała 8 czołgów T-26, 209 czołgów BT i 5 samochodów pancernych[1].
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]17 września 1939 brygada przeprawiła się przez Zbrucz i rozpoczęła marsz na Borszczów–Kołomyję. Około 16.00 prawa kolumna brygady osiągnęła rejon Horodenki. W czasie działań nie napotkała oporu i wzięła do niewoli około 500 jeńców. Następnego dnia kontynuowała marsz w kierunku Kołomyi. W rejonie Horodenka–Potoczyska zniszczono 6 polskich samolotów, rozbrojono I wzięto do niewoli 5 kolumn polskich wojsk kierujących się ku granicy rumuńskiej. W kolejnym dniu zdobyła Kołomyję biorąc do niewoli setki polskich żołnierzy. W czasie marszu na trasie Kołomyja–Stanisławów napotkała na liczne przeszkody – zawały, miny i przekopane w poprzek drogi. Około 14.00 brygada uchwyciła Stanisławów, a godzinę później mosty przez Dniestr. Na odcinku Stanisławów–Halicz rozbiła szwadron polskiej kawalerii i pluton czołgów. 20 września, po 140 km marszu, brygada doszła sowiecko-niemieckiej linii demarkacyjnej na rzece Stryj. 27 września brygada skoncentrowała się w Stryju[2].
Do działań brygada wyprowadziła 228 wozów bojowych. Po ich zakończeniu pozostało 228 sprawnych wozów bojowych[3]. Zginęło 3 żołnierzy[3].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- W 1939[4]
- 151 batalion czołgów
- 154 batalion czołgów
- 174 batalion czołgów
- 175 batalion czołgów
- batalion rozpoznawczy
- 306 batalion remontowy
- 343 batalion transportowy
Dowódcy brygady
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 74.
- ↑ Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 81.
- ↑ a b Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 87.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 325.
- ↑ Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 82.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 324.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Magnuski, Maksym Kołomijec: Czerwony blitzkrieg; wrzesień 1939; sowieckie wojska pancerne w Polsce. Warszawa: Pelta, 1994. ISBN 83-85314-03-2.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
- Vladimir Beshanov, Czerwony Blitzkrieg, ISBN 978-83-926205-2-5.