1 Kompania Artylerii Pieszej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1924 |
| Rozformowanie |
1925 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Bolesław Jacyna |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
1 Kompania Artylerii Pieszej (1 kap) – pododdział artylerii pieszej Wojska Polskiego II RP.
Na podstawie rozkazu wykonawczego L. dz. 470/Art. Org. Mob. Tjn. o nowej organizacji artylerii na stopie pokojowej z 15 maja 1924 roku przy 1 pułku artylerii ciężkiej w Modlinie została sformowana Kompania Artylerii Pieszej Nr 1 w składzie dwóch baterii po cztery rosyjskie armaty wz. 02. Kompania była jednostką wyszkoleniową. Pod względem administracyjnym i mobilizacyjnym kompania była pododdziałem 1 pac na prawach dywizjonu detaszowanego[1]. W lipcu 1924 roku na stanowisko komendanta Komp. Art. Pieszej Nr 1 przydzielony został mjr art. Bolesław Jacyna z 10 pap w Łodzi[2]. W następnym miesiącu do kompanii przydzielonych zostało trzech poruczników z 1 pan w Warszawie (Jerzy V Dąbrowski, Józef Edmund Dembiński i Józef II Porzycki)[3]. Na rozkazu wykonawczego L. dz. 2200 Og. Org. o organizacji artylerii na stopie pokojowej na rok 1926/27 z 27 listopada 1925 kompania została zlikwidowana[4].
Kompania składała się z drużyny dowódcy i dwóch baterii. Drużyna dowódcy kompanii liczyła 4 oficerów i 51 szeregowych oraz 7 koni wierzchowych i 16 koni artyleryjskich. W drużynie dowódcy znajdował się jego poczet oraz sekcja łączności, oddział zaprzęgowy i funkcyjni. Każda z baterii liczyła 2 oficerów i 27 szeregowych oraz 3 konie wierzchowe[5].
Na przełomie 1924 i 1925 służbę w 1 kap pełniło służbę ośmiu oficerów artylerii, będących oficerami nadetatowymi 1 pac:
- mjr art. Bolesław Jacyna,
- kpt. art. Bronisław Zbigniew Szwedowski (od XI 1924[6]),
- por. art. Jerzy V Dąbrowski,
- por. art. Józef Edmund Dembiński,
- por. art. Władysław II Orłowski,
- por. art. Józef II Porzycki,
- por. art. Konstanty Edmund Sokołowski,
- por. art. Kazimierz Wójcikowski[7].
Likwidacja kompanii nie oznaczała zmian w zadaniach mobilizacyjnych nałożonych na 1 pac. Zgodnie z obowiązującym wówczas planem mobilizacyjnym „S” pułk był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji 11 kompanii artylerii pieszej. Kompania miała osiągnąć gotowość 5 dnia mobilizacji. W jej skład wchodziły trzy baterie, a w każdej z nich cztery rosyjskie 3-calowe armaty dywizyjne wz. 1902. Na początku lat 30. XX wieku kompania została skreślona z tabeli mobilizacyjnej 1 pac[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zarzycki 2001 ↓, s. 69-70.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 64 z 8 lipca 1924 roku, s. 375.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 20 sierpnia 1924 roku, s. 457.
- ↑ a b Zarzycki 2001 ↓, s. 70.
- ↑ Zarzycki 2001 ↓, s. 69.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 648.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 698, 733.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Piotr Zarzycki. Artyleria piesza w Wojsku Polskim II Rzeczypospolitej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (187), 2001. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1640-6281.