Škoda T 11
.jpg) Zabytkowy trolejbus Škoda T 11 nr 248 w brneńskim Muzeum Techniki | |
| Dane ogólne | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata produkcji |
1964–1967 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia |
Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI |
| Liczba drzwi |
3 |
| Moc silników |
120 kW |
| Długość |
10 985 mm |
| Szerokość |
2500 mm |
| Wysokość |
2955 mm |
| Masa własna |
8350 kg |
| Prędkość maksymalna |
65 km/h |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc ogółem |
94 |
| Liczba miejsc siedzących |
23 |
Škoda T 11 – typ czechosłowackiego trolejbusu, który powstał w latach 60. XX wieku w ramach unifikacji pojazdów miejskiego transportu publicznego. Nadwozia wytwarzano w zakładach Karosa, a wyposażenie elektryczne produkowała firma Škoda Ostrov.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]W pierwszej połowie lat 60. XX wieku pojawiły się pierwsze pomysły na unifikację pojazdów miejskiego transportu publicznego. W zakładach Karosa z Vysokiego Mýta prowadzono prace nad autobusem ŠM 11, na którego konstrukcji oparto później trolejbus T 11. W ramach unifikacji karoserie i podwozia dla autobusów i trolejbusów miały być wytwarzane w Vysokim Mýcie, natomiast wyposażenie elektryczne Škoda dla trolejbusów miało być produkowane i montowane w Ostrovie.
T 11 to dwuosiowy trolejbus o nadwoziu samonośnym. Boczne ściany nadwozia pokrywa stalowe poszycie, natomiast dach obłożony jest blachą aluminiową. Po prawej stronie trolejbusu umieszczono troje drzwi składanych (przednie trzyczęściowe, środkowe i tylne czteroczęściowe).
W trolejbusach T 11 zamontowano zmodernizowane wyposażenie elektryczne pochodzące ze Škody 9Tr[1]. Trolejbusy napędzane były jednym czterobiegunowym, szeregowym silnikiem o mocy 120 kW. Pojazdy wyposażono w hamulce pneumatyczne, elektrodynamiczne oraz ręczne postojowe.
Dostawy
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Miasto/Zakład | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe | |
|---|---|---|---|---|---|
 Czechosłowacja
|
Bratysława | 1967 | 3 | 226–228 | [2] |
| Pilzno | 1966–1970 | 4 | 214, 219, 220, 248 |
[3] | |
| Škoda Ostrov | 1964 | 1 | – | [4] | |
| Łączna liczba: | 8 | ||||
Škoda ŠM 11/WPK
[edytuj | edytuj kod]Škoda ŠM 11/WPK był prototypowym trolejbusem zbudowanym w 1976 r. przy współpracy Politechniki Gdańskiej i gdyńskiego przewoźnika. Wyposażony był w sterowanie impulsowe (tyrystorowe). Pojazd powstał, podobnie jak trolejbusy T 11, w oparciu o nadwozie autobusu Karosa ŠM 11. Nadwozie to, pochodzące z wycofanego z eksploatacji autobusu, wyremontowano we własnym zakresie w Gdyni. Trolejbus otrzymał numer taborowy 52446 i jeszcze w tym samym roku został zaprezentowany podczas Krajowego Zjazdu Komunikacji Miejskiej w Gdańsku[5][6].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Škoda T 11 i Karosa ŠM 11 -
T 11 w brneńskiej zajezdni Slatina -
T 11 z otwartymi drzwiami -
Wnętrze trolejbusu T 11
.jpg)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Československý Dopravák: Připomínka trolejbusů Škoda T11. cs-dopravak.cz, 2016-08-27. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. (cz.).
- ↑ Škoda T 11. imhd.sk. [dostęp 2018-04-25]. (słow.).
- ↑ PMDP: trolejbusy Škoda T11/0. seznam-autobusu.cz. [dostęp 2018-04-25]. (cz.).
- ↑ Škoda Ostrov: trolejbusy Škoda T11. seznam-autobusu.cz. [dostęp 2018-04-25]. (cz.).
- ↑ Olgierd Wyszomirski, Katarzyna Hebel. 70 lat trolejbusów w Gdyni. „Autobusy”.
- ↑ Marcin Połom, Tadeusz Palmowski: Rozwój i funkcjonowanie komunikacji trolejbusowej w Gdyni. Pelplin: Wydawnictwo Bernardinum, 2009. ISBN 978-83-7380-776-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Martin Harák: České trolejbusy: historie a současnost, typy, technika, provoz. Grada Publishing a.s., 2015. ISBN 80-247-8638-9.