Przejdź do zawartości

Ś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ś ś

Ś – dwudziesta piąta litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej[1]. Jest także w użyciu w odmianie czarnogórskiej języka serbsko-chorwackiego, w białoruskiej łacince, języku dolnołużyckim i w języku wilamowskim. W tym ostatnim oznacza dźwięk /ɕ/.[potrzebny przypis]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Język polski. Warszawa: Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN, 2007, s. 2, 4. [dostęp 2023-02-24].