Édouard Isidore Buguet
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
fotograf i medium |
Édouard Isidore Buguet (ur. 13 lipca 1840 r. w Saint-Mard-de-Réno, zm. 1901 r.) – francuski fotograf i medium.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 13 lipca 1840 r. w Saint-Mard-de-Réno[1]. Działalność rozpoczął w okresie po upadku Komuny Paryskiej, otwierając zakład w dzielnicy Montmartre. Działał początkowo jako fotograf, ale pod wpływem znajomego zaczął przedstawiać się[2] jako fotograf spirytystyczny[3] i medium[4]. Jako pierwszy połączył mesmeryzm z fotografią[5] i utrzymywał się z fotografowania duchów na zlecenie klientów za pomocą różnych technik i rekwizytów[1]. Podejrzewany o oszustwa, był od 1874 r. obserwowany przez policję[2]. Zdemaskowany rok później[1] przez paryską policję, która przeszukała jego zakład. Odnaleziono wówczas częściowo naświetlone klisze oraz lalki używane do tworzenia zdjęć duchów[6].
Buguet został aresztowany, a sądzony[3] (16–17 lipca 1875 r.[2]) przyznał się do manipulacji[1] i odbył karę jednego roku pozbawienia wolności[6]. Mimo tego wielu jego dawnych klientów nadal wierzyło w prawdziwość wykonanych przez niego fotografii[7], twierdząc, że choć inne fotografie są z pewnością fałszywe, to oni sami poznają swoich bliskich zmarłych na tych wykonanych dla nich[8]. Wielu spirytystów uznało, że Buguet złożył swoje zeznanie pod przymusem albo licząc na łagodniejszy wymiar kary. Jako argumenty w jego obronie spirytualiści wskazywali również, że mógł używać oszukańczych sztuczek, gdy jego moce były akurat osłabione[5].
Później Buguet występował jako specjalista od oszustw[1]; założył też na nowo warsztat fotograficzny i występował jako fotograf antyspirytystyczny, wykonując takie same zdjęcia jak wcześniej, ale tym razem dla rozrywki nowej klienteli[7], nie próbując już przedstawiać się jako osoba dysponująca nadprzyrodzonymi mocami[5]. Ponadto po procesie Buguet przekazał narodowej bibliotece serię fotograficznych autoportretów, na których występował z duchem Paganiniego, sobowtórem i lewitującym krzesłem. Te fotografie, parodiujące fotografie spirytystyczne, opatrzył podpisem fotograf antyspirytystyczny[9].
Zmarł w 1901 r.[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Michael Kerrigan, Mind Over Matter (illustrated), Saraband, 2011, s. 144, ISBN 978-1-887354-84-4 [dostęp 2020-05-28] (ang.).
- ↑ a b c Le procès Buguet [online], photospirite, 27 marca 2011 [dostęp 2020-05-28] (fr.).
- ↑ a b Murray Pomerance, Michelangelo Red Antonioni Blue: Eight Reflections on Cinema, University of California Press, 2011, s. 153, ISBN 978-0-520-94830-3 [dostęp 2020-05-28] (ang.).
- ↑ National Film and Sound Archive of Australia, Édouard Isidore Buguet [online], www.nfsa.gov.au, 28 maja 2020 [dostęp 2020-05-28] (ang.).
- ↑ a b c Spirit Photography APS online exhibit [online], amphilsoc.org [dostęp 2020-05-28].
- ↑ a b National Film and Sound Archive of Australia, Spirit glass slide by Édouard Isidore Buguet [online], www.nfsa.gov.au, 29 maja 2020 [dostęp 2020-05-28] (ang.).
- ↑ a b Shawn Michelle Smith, At the Edge of Sight: Photography and the Unseen, Duke University Press, 2013, s. 11–12, ISBN 978-0-8223-7826-6 [dostęp 2020-05-28] (ang.).
- ↑ Conjuring up Spirit Photography: Magic in Photography [online], Book and Paper Fairs [dostęp 2020-05-28] (ang.).
- ↑ Katarzyna Czeczot, Światło i czułość. Jak się kocha w epoce dagerotypu?, „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”, 0 (10), 2 marca 2016, ISSN 6666-6668 [dostęp 2020-05-28] (pol.).