ORP Kontradmirał Xawery Czernicki
.jpg) ORP „Kontradmirał Xawery Czernicki” w 2013 | |
| Klasa |
okręt wsparcia logistycznego |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
16 sierpnia 2000 (jako okręt log.) |
| Wodowanie |
14 czerwca 1991 (jako stacja demag.) |
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby | |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna: 2382 t |
| Długość |
całkowita: 73,8 m |
| Szerokość |
13,8 m |
| Zanurzenie |
4,3 m |
| Prędkość |
maks. 14,1 węzła, |
| Uzbrojenie | |
| podwójnie sprzężona 23 mm armata okrętowa ZU-23-2MR Wróbel II (wariant bez stołu startowego dla rakiet), dwie poczwórne wyrzutnie WM-4 "FASTA" rakiet przeciwlotniczych 9M32M "STRZAŁA-2M" | |
| Załoga |
46 osób |
.png)
.png)
ORP Kontradmirał Xawery Czernicki – polski okręt wsparcia logistycznego, po przebudowie w roku 2009 – okręt dowodzenia siłami obrony przeciwminowej. Został zbudowany w Polsce, przez Remontowa Shipbuilding S.A. (do 2011 roku nazywała się Stocznia Północna S.A.), na bazie kadłuba wykonanego przez Stocznię Północną, jako jedyny okręt swojego typu. Wszedł do służby w 2001 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Okręt powstał z przypadku, w celu wykorzystania gotowego kadłuba pływającej stacji demagnetyzacyjnej projektu 130. Okręty projektu 130 (w kodzie NATO: Bereza) zostały zaprojektowane pod koniec lat 70. w biurze konstrukcyjnym Stoczni Północnej w Gdańsku we współpracy z ZSRR z przeznaczeniem dla marynarki ZSRR. W Stoczni Północnej następnie zbudowana została seria 18 jednostek tego typu, z czego 17 sprzedano w latach 1984-1990 do ZSRR, a jedną do Bułgarii[1].
Z uwagi na rozpad ZSRR i kłopoty finansowe marynarki rosyjskiej, będąca następcą ZSRR strona rosyjska nie odebrała ostatniego zamówionego okrętu projektu 130, o numerze stoczniowym 130/19, który wodowano 14 czerwca 1991 i wyposażono w 90%. Miał on nosić oznaczenie SR 253 (ros. СР 253)[1]. Na skutek umowy między Rosją a Polską, Stocznia Północna stała się następnie właścicielem nieukończonego okrętu jako pokrycie rozliczeń strony rosyjskiej[1]. Przez kolejne lata stocznia próbowała bezskutecznie oferować go do sprzedaży do różnych zastosowań, co było utrudnione z uwagi na specjalistyczne zastosowanie okrętów tego typu i trudność przebudowy do innych celów[1]. Ostatecznie stocznia zaproponowała przekazać go nieodpłatnie polskiej Marynarce Wojennej pod warunkiem powierzenia Stoczni Północnej jego przebudowy[2]. Zdecydowano wówczas przebudować nieukończony okręt na okręt wsparcia logistycznego. W grudniu 1999 roku przystąpiono do opracowywania projektu koncepcyjnego[3]. Umowę o przebudowę podpisano ze Stocznią Północną w marcu 2000[3].
Projekt roboczy przebudowy opracowano w Biurze Konstrukcyjnym Stoczni Północnej S.A. w Gdańsku, Zakładzie Projektowania Statków Centrum Techniki Okrętowej i w Biurze Konstrukcyjnym Stoczni Remontowej S.A. Okręt otrzymał nowe oznaczenie projektu 890[3]. Z dotychczasowego okrętu projektu 130 pozostawiono głównie większość kadłuba i siłownię. Kadłub zmodyfikowano i nieco przedłużono przez zmianę konstrukcji dziobu i dodanie gruszki dziobowej, co poprawiło własności morskie i zwiększyło pojemność zbiorników[3]. Zdemontowano całość zbędnego w nowym zastosowaniu wyposażenia i zainstalowano nowe, przystosowując jednostkę do transportu zaopatrzenia i żołnierzy, których pomieszczenia znajdują się w części dziobowej. Usunięto około 600 ton konstrukcji i wyposażenia[4]. Dodano m.in. lądowisko dla śmigłowca. Wczesne wersje projektu przewidywały lądowisko na podniesionym dziobie, ostatecznie umieszczono je klasycznie na rufie[1].
Przebudowa kadłuba została dokonana w doku pływającym Stoczni Remontowej[3]. Mimo że kadłub był już zbudowany w zasadniczej części, jako datę położenia stępki oficjalnie podano 16 sierpnia 2000 roku, będącą datą połączenia nowej sekcji skrajnika dziobowego z resztą kadłuba[3]. Okręt po przebudowie wodowano 16 listopada 2000 roku[5]. Polską banderę podniesiono na nim i nadano nazwę 1 września 2001 roku w Świnoujściu, w obecności Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego[6].
Okręt otrzymał nazwę ORP „Kontradmirał Xawery Czernicki”, na cześć kontradmirała Xawerego Czernickiego[6][a]. Matką chrzestną była Ewa Czernicka, bratanica patrona okrętu (zamordowanego w 1940 roku w Katyniu, awansowanego pośmiertnie na stopień wiceadmirała w 2007 roku)[5].
Okręt „Kontradmirał X. Czernicki” przeznaczony jest do pełnienia roli okrętu dowodzenia siłami obrony przeciwminowej w narodowych oraz sojuszniczych zespołach okrętów. Możliwe jest to dzięki znacznemu rozbudowaniu systemów łączności i dowodzenia okrętu podczas przebudowy w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Kosztem pomieszczeń dla żołnierzy desantu stworzono m.in. pomieszczenia dla żołnierzy sztabu sił obrony przeciwminowej. Ponadto okręt podtrzymał zdolność zaopatrywania w morzu okrętów w żywność, paliwo i amunicję (spełniając funkcje okrętu zaopatrzeniowego), prowadzenia drobnych remontów i obsługi okrętów. Może także służyć jako okręt-baza, w tym dla żołnierzy jednostek specjalnych. Podczas przebudowy w 2009 roku dobudowano pomieszczenie z tyłu nadbudówki dziobowej, zmieniono miejsca podstaw pod wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych i dodano trzy podstawy dla wielkokalibrowych karabinów maszynowych[7]. Okręt otrzymał wówczas sześć radiostacji, drugi system łączności satelitarnej i większy żuraw na prawej burcie na dziobie[7]. Okręt ma dwa stanowiska dla samochodów ciężarowych na rufie, dostępne przez furty rufowe[8]. Posiada dwa burtowe stanowiska przeładunkowe, służące do przekazywania ładunków o masie do 250 kg na okręty płynące obok w odległości do 60 m, oraz rufowe stanowisko do przekazywania paliwa o wydajności 100 t/h[8]. Może przewieźć 10 standardowych kontenerów 20-stopowych[8]. Na rufie ma lądowisko dla śmigłowca o masie do 10 ton, o wymiarach 20×12 m[8]. W skład wyposażenia wchodzi też armatka wodna do gaszenia pożarów.
Służba
[edytuj | edytuj kod]
Z numerem taktycznym 511, „Czernicki” został wcielony do 2. Dywizjonu Okrętów Transportowo-Minowych 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. Po podniesieniu bandery, 2 września 2001 roku okręt powrócił jeszcze na dwa miesiące do Gdańska i Gdyni w celu dokończenia wyposażania i prób, po czym przeszedł do Świnoujścia[6].
10 lipca 2002 roku ORP „Kontradmirał Xawery Czernicki” opuścił Port Wojenny w Świnoujściu i wypłynął w rejon Zatoki Perskiej. Wspólnie z jednostkami kilku innych państw koalicji antyterrorystycznej operował w składzie V Floty Stanów Zjednoczonych[9]. Wykonywał zadania wsparcia, zabezpieczenia i ochrony jednostek uderzeniowych V Floty US Navy oraz okrętów innych bander uczestniczących w operacji Enduring Freedom. Pierwszą, ponad 40-osobową załogą dowodził kpt. mar. Grzegorz Okuljar[9].
Po wymianie załogi w styczniu 2003 roku dowództwo jednostki objął kmdr ppor. Jacek Rogalski[9]. Okręt wziął udział w inwazji na Irak (operacji Iraqi Freedom), patrolując rejon ujścia Eufratu oraz transportując jednostki komandosów. Po zakończeniu działań okręt 10 września 2003 roku powrócił do kraju[9]. W misji irackiej okręt służył jako baza lub wsparcie dla polskich komandosów jednostki Formoza oraz amerykańskich sił specjalnych US Navy, a także okręt-baza dla mniejszych jednostek patrolowych żeglugę[8]. Brał udział w 34 misjach bojowych i przebył ponad 35 tysięcy mil morskich, a z okrętu operowały także grupy abordażowe amerykańskie i australijskie[9]. Brał także udział w akcjach ratowania rozbitków z irańskiego kutra rybackiego (21 grudnia 2002, uratowano 9 osób) oraz naprawy uszkodzenia i odholowania tonącego kuwejckiego kutra rybackiego „Jomar” (7 lipca 2003)[10][11]. 3 i 4 maja 2003 okręt udzielał pomocy medycznej dwóm irackim marynarzom, którzy doznali urazów[10].
W 2009 roku okręt został zmodyfikowany w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni do pełnienia roli okrętu flagowego zespołów ochrony przeciwminowej, m.in. przez przebudowanie pomieszczeń desantu na sztabowe i rozbudowanie systemów łączności i dowodzenia[8]. Dodano trzy podstawy dla wielkokalibrowych karabinów maszynowych 12,7 mm[8].
Od stycznia do grudnia 2010 roku ORP Kontradmirał Xawery Czernicki pełnił służbę jako okręt dowodzenia Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO (SNMCMG1) i prowadził działania na Morzu Bałtyckim, Północnym, Norweskim, Śródziemnym i Ocenie Atlantyckim. Przez cały 2010 rok z pokładu jednostki Zespołem dowodził polski dowódca i sztab. W tym czasie okręty SNMCMG1 pod polskim dowództwem przeprowadziły 5 operacji bojowych niszczenia materiałów wybuchowych spoczywających na dnie Morza Północnego i Bałtyckiego, podczas których zniszczono 35 różnego rodzaju materiałów wybuchowych o łącznej masie ponad 12 ton. Brały także udział w 7 międzynarodowych ćwiczeniach na morzu[12][13].
Od marca do czerwca 2011, jako Polski Kontyngent Wojskowy Czernicki okręt prowadził działania na Morzu Śródziemnym w ramach Operacji Active Endeavour, gdzie pełnił funkcje okrętu dowodzenia sił przeciwminowych grupy SNMCMG-1[14].
Od stycznia 2013 r. ORP „Kontradmirał X. Czernicki” po raz drugi pełnił służbę jako okręt dowodzenia Grupy 1 Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO (SNMCMG1). Zespołem dowodził kmdr por. Piotr Sikora[12][13].
Od 1 stycznia 2017 r. okręt pełnił służbę przez pół roku jako okręt dowodzenia Grupy 2 Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO (SNMCMG2), operującej na Morzu Śródziemnym (jako PKW Czernicki)[15][16]. Zespołem dowodził kmdr por. Aleksander Urbanowicz, a okrętem kmdr ppor. Przemysław Lizik[17]. Uczestniczył w ćwiczeniach organizowanych przez państwa basenu Morza Śródziemnego i Morza Czarnego. Między 4 a 24 marca operował na Morzu Czarnym, ćwicząc z okrętami rumuńskimi, bułgarskimi i ukraińskimi, w tym w manewrach Posejdon 2017[18]. Na przełomie maja i czerwca uczestniczył w manewrach sił przeciwminowych Spanish Minex 17 w rejonie Balearów, a następnie w czerwcu w manewrach marynarki hiszpańskiej Spanish Flotex 17[16]. „Czernicki” odbył podczas swojej tury wizyty w 18 portach w 9 krajach (m.in. 10 stycznia Portsmouth i 9 czerwca Kartagenę)[16][19].
W marcu 2019 roku, na mocy podpisanej umowy między Komendą Portu Wojennego w Świnoujściu a konsorcjum w składzie: Polskiej Grupy Zbrojeniowej (lider) i gdyńskich spółek: PGZ Stocznią Wojenną oraz Stocznią Remontową „Nauta”, okręt przeszedł remont połączony z modernizacją. Na jednostce poddano cyfryzacji systemy okrętowe, wymieniono ster strumieniowy na efektywniejszy oraz zamontowano nowy system klimatyzacji i wentylacji. Oprócz tego okręt wyposażony został w nowy system monitorowania pracy siłowni. Do służby po remoncie jednostka powróciła w lutym 2021 roku[20].
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]- napęd: 2 silniki wysokoprężne Cegielski-Sulzer 8AL25D o mocy łącznej 2935 KM (2160 kW), 2 śruby w stałych dyszach
- autonomiczność: 30 dób dla załogi (14 dób dla żołnierzy)
- załoga: 46 osób (8 oficerów, 11 podoficerów i 27 marynarzy)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Okręt wszedł do służby z imieniem „Kontradmirał Xawery Czernicki” (np. Kluczyński 2017 ↓, s. 19), jednakże na ogół podawana jest forma skrócona „Kontradmirał X. Czernicki”, tak też jest zapisana na burcie okrętu i na stronie internetowej 8 Flotylli Okrętów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Krzewiński 2002a ↓, s. 21.
- ↑ Kluczyński 2017 ↓, s. 18.
- ↑ a b c d e f Krzewiński 2002a ↓, s. 22-23.
- ↑ Krzewiński 2002a ↓, s. 22.
- ↑ a b Kluczyński 2017 ↓, s. 19.
- ↑ a b c J.C. & J.W. Podniesienie bandery na ORP Kontradmirał Xawery Czernicki. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 5′01. VI (30), s. 6, wrzesień-październik 2001. Warszawa.
- ↑ a b Janusz Walczak. Lider Czernicki. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 2/2010. XV (98), s. 28-29, luty 2010.
- ↑ a b c d e f g Kluczyński 2017 ↓, s. 20.
- ↑ a b c d e 10 września koniec misji Czernickiego. „Morza, statki i okręty”. Nr 6/2003, s. 10, listopad–grudzień 2003.
- ↑ a b J.C. & J.W.. Kronika Polskiej Marynarki Wojennej. Akcje ratownicze na Zatoce Perskiej. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 3/2003. VIII (40), s. 10, maj-czerwiec 2003. Warszawa.
- ↑ J.C.. Kronika Polskiej Marynarki Wojennej. „Morza, statki i okręty”. Nr 4-5/2003, s. 10, lipiec–październik 2003.
- ↑ a b Polska Marynarka Wojenna objęła dowodzenie „Tarczą Przeciwminową”. mw.mil.pl, 2013-01-17. [dostęp 2013-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-28)].
- ↑ a b Polska Marynarka Wojenna obejmuje dowodzenie „Tarczą Przeciwminową”. gospodarkamorska.pl, 2013-01-15. [dostęp 2019-02-06].
- ↑ ORP Kontradmirał X. Czernicki [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Kluczyński 2017 ↓, s. 16-17.
- ↑ a b c Czernicki ćwiczy z hiszpańską flotą. Agencja Lotnicza Altair, 9 czerwca 2017. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Kluczyński 2017 ↓, s. 21.
- ↑ Piotr Adamczak. Misja polskiego kontyngentu wojskowego Czernicki 2017. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8/2017. XXI (181), s. 19-20, 2017. ISSN 1426-529X.
- ↑ ORP Kontradmirał X. Czernicki w Portsmouth. Agencja Lotnicza Altair, 11 stycznia 2017. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Kontradmirał X. Czernicki zakończył kompleksową naprawę w PGZ Stoczni Wojennej [online], Wydawnictwo militarne ZBIAM, 3 lutego 2021 [dostęp 2021-02-04] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Krzewiński. Okręt wsparcia logistycznego ORP Kontradmirał X. Czernicki. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4'02. VII (35), lipiec – sierpień 2002. ISSN 1426-529X.
- Marian Kluczyński. Polacy na czele tarczy przeciwminowej. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 1/2017. XXII (178), styczeń – luty 2017. ISSN 1426-529X.
- J.C. & J.W.. Podniesienie bandery na ORP Kontradmirał Xawery Czernicki. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 5′01. VI (30), s. 6, wrzesień – październik 2001. Warszawa.
