Andrzej Ignacy Ogiński

Andrzej Ignacy Ogiński
	; Ogiński
Rodzina	Ogińscy herbu Oginiec
Data i miejsce urodzenia	1740 ; Tadulin
Data i miejsce śmierci	1787 ; Guzów
Ojciec	Tadeusz Franciszek Ogiński
Matka	Izabella Radziwiłł
Żona	Paula Szembek
Dzieci	Michał Kleofas Ogiński; x I v. Izabela Lasocka; II v. Maria Neri; Józefa Ogińska; x I v. Ignacy Ogiński; II v. Jan Nikodem Łopaciński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Ignacy Joachim Jozafat Ogiński herbu własnego (ur. 13 kwietnia 1740 roku w Tadulinie w województwie witebskim – zm. 12 października 1787 roku w Guzowie) – marszałek sejmu skonfederowanego 1776 roku^[1] i marszałek litewski konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku^[2], wojewoda trocki w 1783 roku, kasztelan trocki w 1778 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1761 roku^[3]sekretarz Rady Nieustającej w 1775 roku^[4], sekretarz wielki litewski w 1773 roku, referendarz litewski w 1771 roku, miecznik litewski w 1762 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1760 roku, starosta oszmiański w 1756 roku^[5], dyplomata, wolnomularz^[6], członek Komisji Kruszcowej^[7], starosta kadaryski, maćkowski i płotelski, a z posagu żony, wdowie po Janie Prosperze Potockim, starosta niegrodowy guzowski, ponadto pułkownik chorągwi petyhorskiej Najjaśniejszego Króla w 1760 roku^[8].

Życiorys

Był synem Tadeusza Franciszka i Izabelli z Radziwiłłów.

Poseł inflancki na sejm 1756 roku. Poseł inflancki na sejm 1758 roku z województwa inflanckiego^[9]. Deputat kowieński na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1760 roku^[10]. Był posłem inflanckim na sejm 1762 roku. Był członkiem konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764^[11]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa trockiego. Poseł ziemi sochaczewskiej na sejm koronacyjny 1764 roku^[12]. Na sejmie koronacyjnym 1764 roku wyznaczony ze stanu rycerskiego do Asesorii Wielkiego Księstwa Litewskiego^[13]. Jeden z najbardziej zaufanych ludzi króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1766 został członkiem Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1769 miał posłować do Petersburga lecz ostatecznie tam nie pojechał. Konfederaci barscy uznali go za wroga ojczyzny i zniszczyli jego dobra. Uchwałą rady senatu z 23 grudnia 1771 mianowano go posłem Rzeczypospolitej przy dworze wiedeńskim. Do Wiednia dotarł w połowie lutego 1772, gdy żywiono jeszcze wiele złudzeń, że Austria poprze Stanisława Augusta wobec Rosji.

Francuskiemu ambasadorowi w Wiedniu, kardynałowi de Rohan, obiecał dopomóc w uwolnieniu francuskich oficerów oblężonych wraz z konfederatami barskimi na Wawelu przez Rosjan – jednak próby nawiązania rozmów z ambasadorem de Rohan i konfederatami nie powiodły się.

Austriacy starali się jak najdłużej mydlić oczy Ogińskiemu. Brytyjski reprezentant w Wiedniu David Murray, 2. hrabia Mansfield ostrzegał Ogińskiego o swych podejrzeniach dotyczących porozumienia trzech mocarstw w celu dokonania rozbioru, Ogiński wierzył jednak bezwartościowym zapewnieniom Kaunitza.

Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego sekretarzem Rady Nieustającej^[4].

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z województwa trockiego^[14]. W 1780 roku był konsyliarzem Rady Nieustającej.

W 1770 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Żoną Ogińskiego była Paula z Szembeków. Mieli córkę, Józefę I v. za Ignacym Ogińskim II v. za Janem Nikodemem Łopacińskim^[15], oraz syna, Michała Kleofasa (kompozytora)^[16].

Przypisy

↑ Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493-1793, Kraków 1948, s. 168 [42].
↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Pod Związkiem Konfederacyi Generalney Oboyga Narodow Agituiącego Się, Warszawa 1776, [b.n.s]
↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 135.
↑ ^a ^b Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
↑ Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994s. 225.
↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 135.
↑ Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, t. I, Warszawa 1981 s. 326.
↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 290.
↑ biogram z XXIII tomu Polskiego Słownika Biograficznego autorstwa Zofii Zielińskiej
↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.
↑ Ludwik Zieliński, Pamiątki historyczne krajowe, Lwów 1841, s. 28.
↑ Kolęda Warszawska Na Rok 1766, [b.n.s]
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
↑ T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. IV, Poznań 1882, s. 156.
↑ Internetowy Polski Słownik Biograficzny, hasło autorstwa Zofii Zielińskiej

Bibliografia

Historia Dyplomacji Polskiej – tom II 1572-1795, PWN, Warszawa 1981, s. 549.

Linki zewnętrzne

[1] Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493-1793, Kraków 1948, s. 168 [42].

[2] Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Pod Związkiem Konfederacyi Generalney Oboyga Narodow Agituiącego Się, Warszawa 1776, [b.n.s]

[3] Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 135.

[autonazwa1-4] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.

[5] Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994s. 225.

[6] Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 135.

[7] Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, t. I, Warszawa 1981 s. 326.

[8] Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].

[9] Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 290.

[10] ram z XXIII tomu Polskiego Słownika Biograficznego autorstwa Zofii Zielińskiej

[11] Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.

[12] Ludwik Zieliński, Pamiątki historyczne krajowe, Lwów 1841, s. 28.

[13] Kolęda Warszawska Na Rok 1766, [b.n.s]

[14] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.

[15] T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. IV, Poznań 1882, s. 156.

[16] Internetowy Polski Słownik Biograficzny, hasło autorstwa Zofii Zielińskiej

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]