wysunąć
(Przekierowano z wysunąć się)
wysunąć (język polski)
edytuj- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysuwać)
- (1.1) aspekt dokonany od: wysuwać
- odmiana:
- (1.1) koniugacja Vb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik wysunąć czas przyszły prosty wysunę wysuniesz wysunie wysuniemy wysuniecie wysuną czas przeszły m wysunąłem wysunąłeś wysunął wysunęliśmy wysunęliście wysunęli ż wysunęłam wysunęłaś wysunęła wysunęłyśmy wysunęłyście wysunęły n wysunęłom wysunęłoś wysunęło tryb rozkazujący niech wysunę wysuń niech wysunie wysuńmy wysuńcie niech wysuną pozostałe formy czas zaprzeszły m wysunąłem był wysunąłeś był wysunął był wysunęliśmy byli wysunęliście byli wysunęli byli ż wysunęłam była wysunęłaś była wysunęła była wysunęłyśmy były wysunęłyście były wysunęły były n wysunęłom było wysunęłoś było wysunęło było forma bezosobowa czasu przeszłego wysunięto tryb przypuszczający m wysunąłbym,
byłbym wysunąłwysunąłbyś,
byłbyś wysunąłwysunąłby,
byłby wysunąłwysunęlibyśmy,
bylibyśmy wysunęliwysunęlibyście,
bylibyście wysunęliwysunęliby,
byliby wysunęliż wysunęłabym,
byłabym wysunęławysunęłabyś,
byłabyś wysunęławysunęłaby,
byłaby wysunęławysunęłybyśmy,
byłybyśmy wysunęływysunęłybyście,
byłybyście wysunęływysunęłyby,
byłyby wysunęłyn wysunęłobym,
byłobym wysunęłowysunęłobyś,
byłobyś wysunęłowysunęłoby,
byłoby wysunęłoimiesłów przymiotnikowy przeszły m wysunięty, niewysunięty wysunięci, niewysunięci ż wysunięta, niewysunięta wysunięte, niewysunięte n wysunięte, niewysunięte imiesłów przysłówkowy uprzedni wysunąwszy rzeczownik odczasownikowy wysunięcie, niewysunięcie
- przykłady:
- (1.1) Odwlekał ten moment jak najdłużej, ale wreszcie z powrotem wysunął głowę ponad krawędź koca i podniósł powieki[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wysuwać
- źródła:
- ↑ Włodzimierz Kowalewski, Bóg zapłacz!, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.