uległość
uległość (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik uległość uległości dopełniacz uległości uległości celownik uległości uległościom biernik uległość uległości narzędnik uległością uległościami miejscownik uległości uległościach wołacz uległości uległości
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) uległość D.
- synonimy:
- (1.1) ustępliwość, potulność, spolegliwość, uniżoność
- antonimy:
- (1.1) stanowczość
- hiponimy:
- (1.1) bezwolność, czołobitność, kapitulanctwo, pantoflarstwo, posłuszeństwo, ugodowość
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. uleganie n, ulegnięcie n
- czas. ulegać ndk., ulegnąć dk., ulec dk.
- przym. uległy
- przysł. ulegle
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) submission, compliance
- hiszpański: (1.1) sumisión ż, sometimiento m
- rosyjski: (1.1) подчинение n, покорность ż
- szwedzki: (1.1) eftergivenhet w, medgörlighet w, foglighet w, undfallenhet w, vekhet w, svaghet w
- włoski: (1.1) soggezione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „uległość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.