ufać

ufać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈufaʨ̑], AS: [ufać]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) być przekonanym, że ktoś nie oszuka i nie zrobi niczego złego

(1.2) być przekonanym, że czyjeś słowa, informacje itp. są prawdziwe

(1.3) być przekonanym, że ktoś posiada jakieś umiejętności, zdolności itp. i potrafi je odpowiednio wykorzystać

(1.4) mieć nadzieję lub być pewnym, że coś się stanie

odmiana:

(1.1-4) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		ufać
czas teraźniejszy		ufam	ufasz	ufa	ufamy	ufacie	ufają
czas przeszły	m	ufałem	ufałeś	ufał	ufaliśmy	ufaliście	ufali
	ż	ufałam	ufałaś	ufała	ufałyśmy	ufałyście	ufały
	n	ufałom	ufałoś	ufało
tryb rozkazujący		niech ufam	ufaj	niech ufa	ufajmy	ufajcie	niech ufają
pozostałe formy czas przyszły m będę ufał, będę ufać będziesz ufał, będziesz ufać będzie ufał, będzie ufać będziemy ufali, będziemy ufać będziecie ufali, będziecie ufać będą ufali, będą ufać ż będę ufała, będę ufać będziesz ufała, będziesz ufać będzie ufała, będzie ufać będziemy ufały, będziemy ufać będziecie ufały, będziecie ufać będą ufały, będą ufać n będę ufało, będę ufać będziesz ufało, będziesz ufać będzie ufało, będzie ufać czas zaprzeszły m ufałem był ufałeś był ufał był ufaliśmy byli ufaliście byli ufali byli ż ufałam była ufałaś była ufała była ufałyśmy były ufałyście były ufały były n ufałom było ufałoś było ufało było forma bezosobowa czasu przeszłego ufano tryb przypuszczający m ufałbym, byłbym ufał ufałbyś, byłbyś ufał ufałby, byłby ufał ufalibyśmy, bylibyśmy ufali ufalibyście, bylibyście ufali ufaliby, byliby ufali ż ufałabym, byłabym ufała ufałabyś, byłabyś ufała ufałaby, byłaby ufała ufałybyśmy, byłybyśmy ufały ufałybyście, byłybyście ufały ufałyby, byłyby ufały n ufałobym, byłobym ufało ufałobyś, byłobyś ufało ufałoby, byłoby ufało imiesłów przymiotnikowy czynny m ufający, nieufający ż ufająca, nieufająca ufające, nieufające n ufające, nieufające imiesłów przysłówkowy współczesny ufając, nie ufając rzeczownik odczasownikowy ufanie, nieufanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wierzyć, st.pol. pwać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ufanie n, ufność ż, dufanie n, zaufanie n, zaufany mos

czas. dufać ndk., zaufać dk.

przym. ufny, zaufany

przysł. ufnie

związki frazeologiczne:

cnocie, nie fortunie ufać należy

etymologia:

od wcześniejszego *upfać, od jeszcze wcześniejszego *upwać, od prasł. *upъvati, od *pъvati (bezpośrednio od tego st.pol. pwać)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trust
• arabski: (1.1) نام, اتكل, وثق
• esperanto: (1.1) fidi
• fiński: (1.1) luottaa; (1.2) luottaa; (1.3) luottaa
• jaćwieski: (1.1) tibt
• kataloński: (1.1) confiar
• niemiecki: (1.1) vertrauen
• ormiański: (1.1) հավատալ
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) доверять; (1.2) доверять; (1.3) доверять; (1.4) доверять
• tuvalu: (1.1) fakatuaga
• ukraiński: (1.1) довіряти, звіряти
• włoski: (1.1) avere fiducia

źródła: